Menu

Onderdeel van Pixfactory

Ik haat natuur

Als natuurfotograaf hou je van de natuur. Dat kan niet anders, toch? Als je er iedere dag mee opgescheept zit, dan moet het wel goed zitten met die relatie. Eerlijk is eerlijk, een slaande ruzie heb ik nog nooit gehad met mijn partner de natuur, maar om nu te zeggen dat alle natuur me lief is?
Rotbraam! Fotograaf: Bob Luijks

Valstrik

Ik loop langs de rand van een bloemrijk veld. Vanuit het niets lig ik met mijn neus tussen de bloemetjes. Dat was niet het plan. Of het met mij wel goed gaat, deert me niet. Mijn blik schiet direct richting mijn camera. Er rammelt iets… In mijn gedachte hoor ik een stil lachje. ROTBRAMEN! Het zijn zulke heerlijke optimisten. Het moet wel verdomd hard vriezen, willen ze al hun bladeren verliezen. In de lente frisgroen, in de herfst rijkelijk voorzien van allerlei felle kleuren, met prachtige glimmende vruchten die we nog kunnen eten ook. Een aantrekkelijke verschijning dus waar ik graag naar mag kijken. Maar ze groeit iets te sierlijk. Haar ranke, slanke takken schieten wortel zodra ze de grond raken, een effectieve manier om nieuwe gronden te bereiken. Onzichtbaar verleidt ze de fotograaf om deze keihard voor de gek te houden. Een woeste schone dus.

Bromsnor

Ik ben altijd optimistisch ingesteld en niet snel uit mijn humeur te krijgen. Kleine vliegende beestjes vormen een mooie aanvulling op de fotocollectie, helemaal als ze even mooi gaan paraderen bovenop een paddenstoel of bloem. Daar kan ik er eindeloos van genieten, daar ben ik te gast in hun thuis. Maar mijn kantoor is van mij! De wereld is groot genoeg voor ons allebei. Toch vindt de bromvlieg het bij mij altijd gezelliger. Van links naar rechts, midden op mijn scherm, van toets naar toets. Bleef het maar daarbij… Altijd is er dat gebrom, nooit een optimistisch geluid. Ik stel mijn tuin graag open, maar nee, niets is goed genoeg. Het gebrom duurt maar voort, zodanig dat er een donkere donderwolk boven mijn hoofd verschijnt. GENOEG! Zit stil of vertrek. Meestal loopt het slecht af met een vliegenmepper, aangezien een open deur vakkundig wordt gemeden.

Rot vlieg! Fotograaf: Bob Luijks

Klein van stuk

Groter is beter. Dat geldt niet alleen voor ons gereedschap (hoe groot is die van jou?), maar zeker ook voor het onderwerp. Een olifant is nu eenmaal indrukwekkender dan een muis, de Mont Blanc spreekt toch net iets meer tot de verbeelding dan de Vaalserberg en een zonnebloem valt toch net even wat meer op dan schaduwkruiskruid. Bij insecten is het niet anders. Voor een weidebeekjuffer – of beter nog: bandheidelibel – staan we graag ruim voor zonsopkomst op. Heb je dat iemand ooit zien doen voor een lieveheersbeestje? Of voor een teek? Een teek, daar wil je je lens toch helemaal niet insteken? Geen vervelender dier dan een teek. Niet helemaal, daarover zo meteen meer, maar wel een dier met de grootst mogelijke gevolgen. Een enkele millimeter groot en in staat een volwassen natuurfotograaf te vellen. Erg dapper en toch zo weinig erkenning. Onzichtbaar wacht een teek op een langskruipende natuurfotograaf. Een slimme teek doet dat bij voorkeur tussen de bloemen, succes gegarandeerd. Wel een beetje leuke bloemen natuurlijk.

Rot teek! Fotograaf: Bob Luijks

Met z’n allen

Er is iets dat nog vervelender is dan een teek. Echt waar! Volkomen onschuldig, maar onhebbelijk. Mieren? Inderdaad, heel naar, maar nee. Die kun je immers vrij gemakkelijk mijden: gewoon niet op een nest gaan staan. Muggen? Ook heel vervelend. Ik woon vlakbij het Weerterbos, een prachtgebied, maar de muggen steken nergens zo hard als daar. Dat zijn geen onschuldige muggenbultjes meer, maar hele rode builen… We komen wel in de goede hoek: knutten. Nee, niet die überschattige knuffelijsbeer, maar slechts enkele millimeters grote mugjes. Zo klein en toch zo’n groot probleem? Ja, ze zijn namelijk met velen, heel veel. Voorzichtig manoeuvreer ik me door een sloot om waterviolier te fotograferen. Het luchtalarm gaat. De luchtmacht van de knutten zet de aanval in. Massaal storten ze zich op mij. Ik laat me niet zomaar uit het veld slaan, aangezien ik de gewenste foto nog niet heb. Snel trek ik mijn trui uit en wikkel deze om mijn hoofd. Het haalt weinig uit, de aanvallen gaan onophoudelijk door. Na iedere foto geef ik mezelf een klap in het gezicht, goed voor minstens twintig lijkjes ineens. Eens kijken wie er wint! Hoezo twee vliegen in één klap. Dat is voor watjes. Tien minuten en honderden lijkjes later hijs ik de witte vlag. Mijn hoofd gloeit en ziet eruit alsof ik met brandnetels heb liggen knuffelen. Schitterende plant trouwens, verdient heel wat meer respect. Al eens met tegenlicht bekeken?

Rot knut! Fotograaf: Bob Luijks

De natuur is me lief. Enkele treiteraars proberen alles te verzieken. Gelukkig is de rest me wel goed gezind. Die gaan dan ook op de foto, de relschoppers kunnen het bekijken. Kans op vrede gemist.

Geef een reactie

17 reacties

  1. Ja Bob, leuk is anders. Soms maar goed dat er geen anderen in de buurt zijn. Horen ze niet wat ik soms aan verwensingen uit. Wel eens in Schotland geweest mag ik aannemen? Daar heten het midges. Grrrrr.
    Maar een echte natuurfotograaf laat zich niet kisten, toch??

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

17 reacties

  1. Ja Bob, leuk is anders. Soms maar goed dat er geen anderen in de buurt zijn. Horen ze niet wat ik soms aan verwensingen uit. Wel eens in Schotland geweest mag ik aannemen? Daar heten het midges. Grrrrr.
    Maar een echte natuurfotograaf laat zich niet kisten, toch??

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Bob Luijks

Bob Luijks

Als fulltime professioneel natuurfotograaf is Bob Luijks het liefst buiten te vinden. Met een grote interesse in de natuur, dieren- en plantenwereld wil hij niet alleen alles weten, maar kijkt hij vanuit zijn opleiding als landschapsarchitect vooral ook naar de achtergronden van het landschap. Deze kennis en interesse zie je terug in de foto’s van Bob.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: