Beleven
Jaarlijks kijk ik fotografisch gezien uit naar de herfst. Zakelijk niet. De laatste maanden van het kalenderjaar (oktober-november) zijn altijd druk met afspraken en voorbereidingen voor het nieuwe jaar. Het maakt mijn herfst er niet rustiger op. En dan heb je als fotograaf ook nog eens het allermooiste fotoseizoen dwars door deze drukke periode lopen. Uitdagend!
Dieptepunt
Dieptepunt in de herfst van 2018 is voor mij, naast de drukke werkdagen en dus niet altijd tijd voor fotografie, toch wel een fout die ik maakte met een foto die ik eigenlijk niet had mogen verkopen. Ik zal jullie de details besparen. Ik ben nu zowel een vervelende ervaring als een teleurstelling rijker. Fouten maken wordt in de wereld helaas steeds minder geduld. Spijtig want in mijn ‘echte werk’ leer ik juist anderen dat fouten maken erbij hoort en problemen er zijn om opgelost te worden. We hebben er zelfs hele mooie methodieken voor en zijn er zelfs beroemd mee geworden als Toyota bedrijf.
Slapeloze nachten op Texel
En zo kon het gebeuren dat ik tijdens mijn herfstvakantie op Texel mijn camera op het mooiste moment van die week in de kast in de tas in het appartement liet liggen. Ik had simpelweg geen zin om dat ding dat me herinnerde aan mijn fout vast te houden. Anderzijds is het soms ook gewoon goed om dat moment te leren omarmen. Inmiddels ligt deze herfstvakantie weken achter me. Het heeft me geleerd dat dit hoort bij een proces waar je misschien door heen moet. En daar waar je passie voor hebt, zuinig op moet zijn.
Omarm de vrijetijdsfotograaf
Je kent het wel dat je ergens van droomt. Mijn droom, dat ik in 2024 voor 1 dag per week professioneel fotograaf kan zijn. Alles gaat goed en je ontwikkelt je in de goede richting. Enfin, in de herfst van 2018 heb ik deze ambities bijgesteld. Het is tof om foto’s te mogen verkopen. Super om nu en dan in opdracht te mogen fotograferen en of je foto op een billboard te zien schitteren. Of te zien hangen bij iemand aan de muur. Maar dat maakt je nog geen professioneel fotograaf. Waarom ik dit zeg? Omdat ik gewoon ervaar dat mijn passie zo in mijn hart en ziel zit, dat ik daardoor ook te emotioneel erbij betrokken ben als het om de zakelijke aspecten gaat. En dat is iets waar ik nu van heb geleerd, dat ik dat niet goed kan. Dus fotografie in de passie laten is het bijgestelde doel.
De essentie
Zoals in alles, vallen en weer opstaan. Wat gebeurd is, is gebeurd, maar toch doet het iets met je. Ik moest weer terug naar de essentie.
En dat is: erop uit gaan, er niet teveel erover nadenken, hop die natuur in. Alleen of met gepassioneerde vrienden. Dat is de basis van hoe ik ooit enthousiast en gepassioneerd ben geraakt over fotografie.
Hoogtepunt
Naast dat mijn werkagenda zeer goed gevuld was, heb ik toch een paar mooie momenten deze herfst mee gepakt. Zo heeft de nieuwe camera inmiddels het eerste krasje, de NXT LVL filterhouder vertoont inmiddels al verse sporen van gebruik en staan de wandelschoenen met nog meer kilometers op de teller in de kast op te drogen. Zo stond ik voor dag en dauw een waar kleurenspektakel op mijn favoriete fotolocatie, de Posbank, te fotograferen. Een absoluut hoogtepunt voor me in deze herfst. Ook zwierf ik met 2 fotovrienden door het zo populaire bos van de dansende bomen en tikte we meer dan 10 kilometer wandelen aan! Ook een wandeling met de hond door het ‘kunstmatig’ aangelegde stukje natuur (Zeegbos) bracht me in vervoering. Op het juiste moment werkte de natuur even mee, de zon kwam achter de dikke wolken vandaan en zo ontstond de onderstaande foto.
Te laat komen
Ander hoogtepunt was vrij recent. Op een moment waar de herfst al langzaam aan het overgaan is in de winter, vond ik op een bekende plek een typisch cliché herfstbeeld. Het deed me zelfs te laat komen op mijn afspraak op kantoor! En weet je – dankzij deze ochtenden ontdekte ik weer waar ik zo van geniet in natuurfotografie; “De wereld om je heen even kunnen vergeten, de boel de boel laten en dus ouderwets genieten en dan later denken: Ben ik nu echt de hele tijd zo druk geweest met het fotograferen van een paar bomen?!” 😉
Zo laat ik de herfst van 2018 goed achter me en ben ik meer dan verzadigd. En denk ik langzaam na over 2019. Want wat ga ik doen in mijn 10e jubileum jaar als fotograaf? Waar wil ik nog heen? Wat wil ik mezelf leren? Ach, we zien het wel – eerst maar eens nagenieten van de afgelopen weken en doen wat ik altijd doe: de jaarkalender en mijn top 10 foto’s van 2018 maken 🙂
Waar heb jij van genoten in de herfst van 2018?
5 reacties
Fantastisch mooi verhaal en nog mooiere foto’s Dave. Blijf genieten van fotograferen. Dat is belangrijker dan geld verdienen. Jezelf en anderen verbazen met waar je het beste in bent.
Herkenbaar verhaal. Zelf heb ik die keuze al wat eerder gemaakt. Mijn laatste betaalde werk als fotograaf was eind 2011. Toen besefte ik dat fotografie eigenlijk veel minder leuk was als er druk achter stond, als het een verplichting werd. Van m’n hobby m’n werk maken is gewoon niet voor mij weggelegd, want zodra het werk wordt vind ik het als hobby niet leuk meer.
En inderdaad. Veel mensen hebben een idee van natuurfotografen dat ze iedere dag flinke wandelingen maken, de hele natuur door trekken, maar in de praktijk kan ik makkelijk een hele dag op een paar vierkante meter blijven hangen. 🙂
Dank je wel Robert! Fijn dit soort feedback 🙂
//Dave
Fijn artikel met herkenbare keuzes en niet te vergeten prachtige sfeerbeelden
Dank je wel voor je reactie.
//Dave