Interview Alex Pansier

Interview Alex Pansier

Stel jezelf eens voor, wie is Alex en hoe ben je begonnen met fotograferen?

Mijn naam is Alex Pansier, 46 jaar en ik woon met mijn vrouw en onze twee kids in Oss. Daar heb ik ook mijn internetonderneming, e-commerce platform Mijnwebwinkel, die ik met een geweldig team run. Zo’n tweeënhalf jaar geleden besloot ik om te gaan fotograferen en trok meer en meer de natuur in. Een fijne tegenhanger voor het hectische internet ondernemen, waarbij ik zo lekker kan ontladen.

Kun je jouw stijl van fotografie omschrijven en zie je een lijn in jouw foto’s?

Je kunt mijn stijl omschrijven als melancholisch en somber met weinig (knal)kleuren. Daarbij probeer ik een onderwerp vaak met zijn natuurlijke omgeving te fotograferen, dus weinig portretjes. Daarbij staan eenvoud en emotie centraal, waarbij ik probeer om wat menselijks in de foto te vangen. Bijvoorbeeld een bepaalde blik of houding. De laatste tijd merk ik dat ik steeds meer een voorkeur voor een nog minimalistischere stijl begin te krijgen. Steeds meer high- en lowkey foto’s en zelfs foto’s met structuren van onderwerpen in de natuur, zoals boomschors, een blad of wat takken. Het liefst natuurlijk wel met een dier erbij 🙂

Jouw stijl kenmerkt zich voornamelijk door een moody sfeer en eenvoud, waarom spreekt dit jou zo aan?

Het zit een beetje in me. Niet dat ik vaak somber ben, maar ik kan enorm genieten van de herfst en winter. Dan wandel ik soms ook nog eens met de Editors of Placebo op mijn AirPods door het bos. Hoe depri wil je het hebben haha! Dat zie je terug in mijn foto’s. Het rauwe randje en de eenvoud. Juist van die puurheid word ik heel blij.

Hoe vind je jouw onderwerpen en hoever ga jij om deze onderwerpen in beeld te krijgen?

Een onderwerp kom ik meestal toevallig tegen. Ergens word ik door getriggerd. Dan begint mijn research: ‘Waar kan ik dit onderwerp vinden, wat zou een leuke setting zijn, welke periode kan ik het beste gaan?‘ Vervolgens pak ik het projectmatig aan en ga dan best ver om de perfecte foto te maken. Heel veel op pad en uiteraard wel binnen de lijntjes. De eerste dagen ben ik blij dat ik het onderwerp überhaupt gevonden heb en je leert dan steeds meer over het gedrag. Dat triggert weer om creatiever te worden om zo tot een nog originelere foto te komen. Soms best vermoeiend, maar uiteindelijk wel een enorme kick als je die topfoto gemaakt hebt.

En wat zou je nooit doen voor die ene foto?

Misschien wat cliché, maar als enorme dierenliefhebber zou ik een dier nooit wat aan doen. No-brainer.

Wat zou je anderen willen vertellen door middel van jouw foto’s?

Er is zoveel moois om je heen. Ga het ontdekken! Zelf ben ik er pas een paar jaar geleden achter gekomen. Hooguit liep ik af en toe een rondje door het bos. Maar, sinds ik ben gaan fotograferen en écht om me heen ben gaan kijken zie ik zoveel meer.

Waar ben je het meest trots op in je fotografie?

Ik ben een echte autodidact en heb me alles via YouTube eigen gemaakt. Als je dan de publieksprijs van de National Geographic fotowedstrijd 2020 wint en zoveel mensen zeggen te hebben genoten van je foto, dan ben je best wel een beetje trots 🙂

Heb je een foto bij een anekdote die je wilt delen?

Voor de foto die ik ingestuurd had voor de National Geographic fotowedstrijd ben ik best vaak op pad geweest. Ik heb letterlijk dagen op dezelfde plek in het bos gezeten. Je zag voorbijgangers, die soms dagelijks hun hond uitlieten, vreemd kijken als diezelfde man daar weer in de bosjes zat. Je moet er wat voor over hebben.

En wat is je grootste fotografie blunder?

Ik weet niet of het een blunder is, maar soms heb je gewoon pech. Iedere natuurfotograaf herkent het wel. Moet je die ene dag net wat eerder weg en blijven andere fotografen achter op de plek waar je ook zó graag had willen blijven, zie je de volgende dag dé foto van het jaar op social media voorbij komen. Dan baal je wel even… Maar ja, dat maakt het iedere keer ook weer spannend. De volgende keer maak jij misschien wel die ene foto.

Wie of wat inspireert jou en waarom?

Het werk van Marco Ronconi, Stefan Gerrits en Rob Blanken spreekt me enorm aan. Het spelen met licht, de originaliteit, de eenvoud, compositie, zoveel oog voor soms de kleinste details. Prachtig! Het is bijna kunst.

Wat zou je nog willen bereiken in de fotografie?

Wellicht dat ik ooit professioneel aan de slag kan gaan als fotograaf. Gelukkig word ik thuis aan alle kanten ondersteund om me hierin te ontwikkelen. Erg fijn!

Wat staat er nog op jouw bucketlist?

Als je zegt bucketlist, dan zeg ik beren, vissend naar zalm met bevroren vacht, in Alaska fotograferen. Of een sneeuwuil in Lapland. Maar, het hoeft niet zo ver weg hoor. Ik kan me ook prima een hele middag met een klein paddenstoeltje hier in de buurt vermaken.

Wat zou je andere fotografen mee willen geven?

Ik merk soms dat het eigenlijk niet eens zoveel uitmaakt wat je fotografeert, als het licht en de achtergrond maar goed zijn en je er flink wat tijd in kunt stoppen om net die ene blik te vangen. Neem de tijd, kijk veel YouTube tutorials, ga erop uit en vooral, geniet!

Instagram