Menu

Onderdeel van Pixfactory

Interview Chris Ruijter

In dit interview stelt natuurfotograaf Henri van Vliet 12 vragen aan een collega natuurfotograaf. Hij benadert hiervoor vooral fotografen die wat hem betreft nog niet bekend genoeg zijn bij het grote publiek, zich nog net onder het maaiveld begeven misschien, maar zijns inziens wel opvallend goed bezig zijn en daarom wel wat (extra) aandacht verdienen.
Springstaartje op de tuintafel
Springstaartje op de tuintafel. Fotograaf: Chris Ruijter

Wie ben jij, en waarin onderscheid je je van andere fotografen?

Chris Ruijter
Chris Ruijter.

Ik ben naast hobbyfotograaf vooral een ontdekker, een nieuwsgier en een halve entomoloog zo onderhand. De drang om te weten wat ik precies op de foto zet is bij mij altijd aanwezig. Ik betrap mezelf er dikwijls op dat nog leuker te vinden dan het vastleggen van het dier. Ik vind mezelf al gauw dom of onwetend als ik geen idee heb wat ik voor mijn lens heb en ik probeer dan naderhand uit te vinden wat ik nou eigenlijk heb vastgelegd. De kleine wereld fascineert me. Ik ben ook vooral een onderwerp-fotograaf. Het is voor mij lastig om een abstracte plaat te schieten waarin niet echt een onderwerp is te vinden. Fotografen die dit kunnen, heb ik hoog zitten. Ook ben ik iemand die het niet perse van verre oorden en exotische plekken moet hebben. De natuur dichtbij is vaak verrassend genoeg voor mij en des te uitdagender. Voor mij niet zo snel een fotoreis naar papegaaiduikers of Jan van Genten op kliffen. Met alle respect voor de fotografen die dat wél leuk vinden!

Schaatsenrijdertjes
Lekker vanuit de luie tuin; Schaatsenrijdertjes fotograferen; mijn type fotografie. Fotograaf: Chris Ruijter

Welke foto van jou ken ik waarschijnlijk En waarom zou ik die moeten kennen?

Waarschijnlijk niet echt één bepaalde foto. Ik heb nooit een wedstrijd gewonnen of iets dergelijks. Ik ben ergens vorig jaar zelfs gestopt met het meedoen aan fotowedstrijden omdat ik gemerkt heb dat als ik niet win, me dat enorm frustreert. Dat komt omdat ik echt ontzettend slecht tegen mijn verlies kan. Het enige dat het doet is vooral de lol weghalen in wat ik leuk vind om te doen fotograferen. Dus heb ik het besluit genomen dat niet meer te doen. Ik heb ook ontzettend last van principes, dus ik ben bang dat daar niet snel weer verandering in komt. Een foto die je zou kunnen kennen van mij is de vuurlibel in een ‘aura’ van regenboogkleurtjes, deze deed het op de sociale media wel goed.

Vuurlibel in een 'aura' van regenboogkleurtjes.
Vuurlibel in een ‘aura’ van regenboogkleurtjes. Fotograaf: Chris Ruijter

Wat is je favoriete onderwerp en waarom?

Mijn favoriete onderwerp is zonder twijfel de familie Odonata. Oftewel de libellen en juffers. De verscheidenheid, kleuren en verschijningsvormen van deze groep is wat mij betreft niet te evenaren in de insectenwereld. Er is zoveel te ontdekken aan deze dieren. Van de gigantische facetogen tot de fabelachtige vleugels. Je kunt details blijven vinden en ik raak er nooit op uitgekeken. Mijn hart doet een sprongetje als ik iets zie vliegen, ik ben gelijk afgeleid. Je hoeft ook geen gesprek met me te beginnen als er een libel of juffer in de buurt is. Heeft totaal geen zin.

Smaragdlibel van onderen met groothoeklens
Smaragdlibel van onderen met groothoeklens. Fotograaf: Chris Ruijter

Wat staat er al jaren bovenaan jouw bucketlist?

Een bucketlist heb ik niet, maar ik zou wel graag eens een uil willen zien en al helemaal graag willen fotograferen. Ik heb niet zoveel met vogels of vogelfotografie, maar een uil, daar zou je me wel voor wakker kunnen maken. Wat voor uil dan maakt niet zoveel uit. Een uil is goed.

Van wie krijg je (opbouwende) kritiek op je foto’s?

Sowieso van te weinig mensen. Een aantal pijnlijk eerlijke kennissen geeft nog wel eens ongevraagd hun mening, dat kan ik dan wel waarderen! Het is lastig om goede kritiek te vinden. Op sociale media hoef je het al helemaal niet te zoeken, de eerste de beste die daar een mening ventileert wordt zonder pardon gelyncht. Online is het allemaal heel hol, dat vind ik wel eens jammer en dat zou wat mij betreft ook anders kunnen. Ik geef mezelf vaak ook wel kritiek. Ik ben af en toe veel te perfectionistisch en vind het niet vaak goed genoeg.

Welk onderwerp binnen de natuurfotografie ga jij nooit fotograferen en waarom niet?

Zeg nooit nooit, maar het trekt mij nou niet enorm om een dag in een schuilhut te gaan zitten wachten op een vogel. Ik ben dan toch meer een ontdekker, een struiner. Ik kan slecht stilzitten en het gebrek aan controle vanuit zo’n gefixeerde plek lijkt me ontzettend benauwend. Nee, laat mij maar lekker scharrelen in tuin, bos of park.

Welke (type) foto ben je beu?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog niet echt een bepaald type foto beu ben. Vooralsnog zie ik in elke foto die ik voorbij zie komen wel een idee en vind ik het wel de moeite waard om naar te kijken. Het is ook heel hard om te oordelen naar de foto vind ik. Voor mij is de foto die je maakt vaak slechts een bewijs van het avontuur dat je voor die foto hebt beleefd. En dat is altijd persoonlijk. Ik vind het even prachtig om iemand enthousiast te horen vertellen hoe hij zijn eerste uitsluipende libel heeft gevonden en op de foto heeft gezet als iemand die het geweldig vond om óók die notenkraker te zien en te fotograferen. Het gaat mij meer om de beleving en de emotie en dat zie je misschien niet altijd meteen terug in een foto.

Ik zeg f22 , wat zeg jij?

Help, waar is mijn licht.

Welke fotograaf inspireert je op dit moment het meest en waarom?

Dan zou ik zeggen Theo Bosboom. Wat ik al eerder zei, het vermogen van iemand om zonder onderwerp toch een boeiende foto te kunnen maken dat dwingt bij mij een enorm respect af. Het is iets dat ik zelf niet kan en ook slecht kan leren ben ik bang. Hij inspireert me met zijn manier van kijken naar de dingen. Iets waar hij wat mij betreft uniek in is.

Muggen
Mijn probeersel voor een andere benadering maar toch weer een onderwerp; dansende muggen. Fotograaf: Chris Ruijter

Wanneer moest je echt afzien voor het plaatje?

Niet echt specifiek voor een bepaalde foto, meer ál die keren in en aan de waterkant, struinend door brandnetels en zwetend als een rund op zoek naar die ene libel of juffer die blijft zitten. Die keer dat ik met getrokken pistolen en politiehonden uit de auto ben gepraat telt niet, omdat ik toen niet aan fotograferen ben toegekomen.

Welke foto vormt momenteel je bureaublad en waarom juist deze?

Geen. Mijn eigen foto’s vind ik af en toe best aardig, maar ik vind het wat narcistisch om de hele tijd daar tegenaan te kijken. Een soort zelfverheerlijking die me niet past. Bij ons in de woonkamer hangt ook geen foto van mij. Wat er wél hangt is een schilderij dat een kennis uit Ierland voor me heeft gemaakt. Van een foto van mij. Nou ja, een foto van een libel van mij. Dat vind ik pas bijzonder knap. Welke ik nu wel ‘gebruik’ op veel plekken is de voorlaatste foto die ik nam van een springstaartje. Niet omdat ik de foto zo prachtig vind (natuurlijk gerust wel een beetje!), maar het was een tijd geleden dat ik de camera had opgepakt en gebruikt en deze spontane tuin-actie heeft het fotografievirus weer een beetje doen aanwakkeren in mij. Dus, zie ik hem vaak voorbij komen en herinnert hij me er aan dat deze hobby toch echt veel te leuk is om te laten liggen.

Springstaartje op de tuintafel
Springstaartje op de tuintafel. Fotograaf: Chris Ruijter

Welke vraag mis je in dit vreemde lijstje en wat zou je antwoord op die vraag zijn?

Wat mis je nog in je fototas?” Antwoord: “Een wat langere lens. 400mm of meer graag en wel een beetje kwaliteit. Ik ben welk eens benieuwd wat ik daar mee zou kunnen doen en wat voor beelden mij dat op zou leveren.”

4 reacties

  1. U bent iemand waar ik gemakkelijk een pint zou mee gaan drinken, zo bekijk ik ook fotografie. Foto’s nemen voor mezelf en ik zie dan wel wat anderen ervan denken. Opbouwende kritiek neem ik er graag bij.

  2. Ha Filip!

    och ja, je hebt helemaal gelijk natuurlijk, maar zo wetenschappelijk was die benadering niet 🙂 Principes zijn niet altijd leuk hoor haha! Dank voor je leuke reactie!

    grt,

    Chris.

  3. Een man met principes en een passie voor libellen… heerlijk !!
    Blijf genieten, blijf vooral voor jezelf fotograferen maar deel je passie en overtuig anderen van de schoonheid die jij ziet.
    En nog dit : De Odonata zijn een ‘Orde’. En zo zijn bvb de Glazenmakers of de Korenbouten ‘Families’ binnen de ‘Onderorde’ van de Anisoptera ( ‘echte libellen’ )
    Dit puur ter info, al denk ik dat het een meerwaarde is om je ook daar in te verdiepen, je zal op een nog andere manier naar alle soorten kijken… 🙂

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

4 reacties

  1. U bent iemand waar ik gemakkelijk een pint zou mee gaan drinken, zo bekijk ik ook fotografie. Foto’s nemen voor mezelf en ik zie dan wel wat anderen ervan denken. Opbouwende kritiek neem ik er graag bij.

  2. Ha Filip!

    och ja, je hebt helemaal gelijk natuurlijk, maar zo wetenschappelijk was die benadering niet 🙂 Principes zijn niet altijd leuk hoor haha! Dank voor je leuke reactie!

    grt,

    Chris.

  3. Een man met principes en een passie voor libellen… heerlijk !!
    Blijf genieten, blijf vooral voor jezelf fotograferen maar deel je passie en overtuig anderen van de schoonheid die jij ziet.
    En nog dit : De Odonata zijn een ‘Orde’. En zo zijn bvb de Glazenmakers of de Korenbouten ‘Families’ binnen de ‘Onderorde’ van de Anisoptera ( ‘echte libellen’ )
    Dit puur ter info, al denk ik dat het een meerwaarde is om je ook daar in te verdiepen, je zal op een nog andere manier naar alle soorten kijken… 🙂

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: