Wie ben jij, en waarin onderscheid je je van andere fotografen?
Meteen een lekkere inkomer! Mijn naam is David Hup en ik kom uit Amsterdam. Deze vraag vind ik lastig om te beantwoorden en ik weet ook niet of het helemaal aan mij is om te duiden waarin ik me onderscheid. Echter, omdat ik in de stad ben opgegroeid heeft het spanningsveld tussen mens en dier mij altijd geboeid. Dit is een onderwerp waar ik me nu ook maar al te graag op richt. Het overgrote deel van de natuurfotografen richt zich op natuur an sich maar ik vind mijn heil juist in het spanningsveld tussen de homo sapiens en dieren in hun omgeving. Ik vind het interessant om te onderzoeken hoe wij met de natuur omgaan, hoe de natuur hier benadeeld door wordt of juist van profiteert. Wij overbevissen de zee en dit heeft een enorme impact op de natuur, huidige ecosystemen worden beïnvloed en we creëren ook weer nieuwe. De resten van onze visserij die wij achterlaten dienen namelijk ook weer voedsel voor dieren.
Welke foto van jou ken ik waarschijnlijk? En waarom zou ik die moeten kennen?
Ik ben niet heel bevlogen met foto’s naar buiten brengen naast deze te delen op social media. Een foto waarvan ik denk dat meer mensen hem moeten kennen is een foto van een beer die ik gemaakt heb ik Roemenië. Ik ben twee jaar op rij op vakantie geweest naar plekken waar beren te vinden zijn. Ondanks hun grote formaat heb ik geen beren in de natuur kunnen vinden. Na research gedaan te hebben kwam ik er achter dat er beren in een wijk prullenbakken leeg kwamen eten in de avond. Hier ben ik op afgegaan en ik wist niet wat ik mee maakte. Zulke machtige beesten die wanhopig in prullenbakken zitten te graaien op zoek naar eten, het voelde heel raar. Inmiddels is het onderdeel van de plaatselijke cultuur geworden en staan er tientallen mensen met felle zaklampen de beren te voeren, selfies te maken en hardop te lachen. Doordat beren dichter bij de mensen komen worden ze minder schuw. Andersom geldt dit ook, mensen raken gewend aan de aanwezigheid van beren. Dit zorgt ervoor dat er steeds meer aanvallen van beren plaatsvinden. De week voordat wij arriveerden zijn er in de buurt van deze wijk drie aanvallen geweest… Deze wijk is niet de enige plek waar dit gebeurt, dit gebeurt op veel plaatsen in Oost-Europa. Hier moet verandering in komen.
Wat is je favoriete onderwerp en waarom?
Mens en dier. Ik merk dat ik een bepaalde tegenstrijdigheid in mijn foto’s zoek. De door ons gecreëerde omgeving van steen, gebouwen en afval is natuurlijk niet de oorspronkelijke habitat van dieren. Veel mensen associëren dieren (nog) niet met de menselijke habitat en dit vind ik interessant om mee te spelen. Op het moment dat je beren fotografeert die in een prullenbak aan het graaien zijn wringt dit toch ergens, hier ben ik naar op zoek.
Wat staat er al jaren bovenaan jouw bucketlist?
Lastig, een tijd geleden kon ik je zo een waslijst aan plekken geven, Yellowstone, IJsland, Galapagos etc. Hoewel dit nog steeds plaatsen zijn waar ik heel graag eens naar toe wil, staan deze niet bovenaan. Ik ga nu liever nog eens terug naar Roemenië om hier een mooi verhaal over beren te vertellen. Recentelijk ben ik naar Senegal geweest en trof hier een vismarkt aan die mij enorm fascineerde, hier wil ik ook naartoe terug. Ik denk dat ik in plaats van een mooie locatie tegenwoordig op zoek ben naar plaatsen waar unieke dingen gebeuren.
Van wie krijg je (opbouwende) kritiek op je foto’s?
Ik ben dit jaar deelnemer van de Marius van der Sandt beurs. Hier word ik komend half jaar begeleid in het maken van een fotoreportage. Theo Bosboom, Jasper Doest, Bas Meelker, Joris van Alphen en Jan Vermeer zijn de begeleidend fotografen die mij hun ongezouten mening geven over beeld, dit vind ik heel fijn. Verder bespreek ik bijna al mijn beeld met mijn neef, Daniel Sylla. Het is heel fijn om beeld te delen met mensen om je heen, Michiel van Noppen en Jeffrey van Houten helpen mij hier ook enorm in. Zelf heb je vaak niet door welke foto het best is of waar verbeteringen liggen.
Welk onderwerp binnen de natuurfotografie ga jij nooit fotograferen en waarom niet?
Haha lastige, zeg nooit nooit. Ik denk dat ik nooit dingen ga fotograferen die mij niet inspireren, maar dit kan van tijd tot tijd verschillen. Op het moment merk ik bijvoorbeeld dat ik paddenstoelen fotograferen niet heel interessant vind, maar wie weet over een tijd wel.
Welke (type) foto ben je beu?
De oneindige stroom aan, met een telelens genomen, foto’s van vogels op takjes. Ik ben op zoek naar iets spannenders.
Ik zeg f22 , wat zeg jij?
Alles in beeld scherp en een getal waar ik bijster weinig op fotografeer.
Welke fotograaf inspireert je op dit moment het meest? En waarom?
Oh dit vind ik zo moeilijk. Elke fotograaf doet wat anders en ik vind alles op een andere manier inspirerend. Fotografen die impact weten te creëren met beeld waardeer ik heel erg. Maar om een keuze te maken uit bijvoorbeeld een Paul Nicklen, een Kadir van Lohuizen of een Robert Capa is voor mij niet te doen. Ik denk dat als je bereid bereid bent een fotograaf goed te leren kennen, dat je in elke fotograaf iets vindt dat je inspireert.
Wanneer moest je echt afzien voor het plaatje?
Ik had niet gedacht ooit bijna over mijn nek te gaan tijdens fotograferen maar dit is recentelijk bijna gebeurd. In Senegal vond ik een afvalplaats waar vleesresten, visresten en plastic gedumpt werden. Hier kwamen een stel gieren op af. Ik merkte dat als ze werden opgejaagd door een hond of iemand die afval gooide, ze terugkeerden naar dezelfde plaats tussen het afval. Ik besloot hier langzaam op af te lopen en te kijken wat er te vinden was. Er lagen allemaal visresten waar maden doorheen liepen en de geur die er van af kwam was echt heel intens. Ik word weer misselijk als ik eraan terugdenk. Uiteindelijk besloot ik mij over de lucht heen te zetten en mijn camera met een remote trigger neer te zetten zodat ik een wide-angle van deze gieren kon maken. Na de geur overleefd te hebben kwam ik thuis en alles rook naar rotte vis, mijn camera, schoenen en handen. Laat ik het er op houden dat ik nog zeker 2 dagen van deze heerlijke lucht heb mogen genieten…
Welke foto vormt momenteel je bureaublad en waarom juist deze?
Dat is een foto die ik in Roemenië gemaakt heb van een herder. Herders in Roemenië zijn anders dan die wij kennen. Ik maakte kennis met het leven van een Roemeense herder en dit heeft me er bewust van gemaakt dat je ook totaal anders kan leven. Deze herders zijn maanden buiten zonder een tentje, luchtbedje of regenjas. Enkel de schapen en waakhonden die ze warm houden. Dit beeld intrigeerde mij zo erg dat ik besloot hem op mijn achtergrond te zetten.
Welke vraag mis je in dit vreemde lijstje? En wat zou je antwoord op die vraag zijn?
Misschien de vraag: ‘Wat is je grootste frustratie geweest tijdens dat je aan het fotograferen was?‘
Dit gevoel ervaar ik op het moment dat ik niet genoeg tijd heb gehad om een foto te maken waar ik echt tevreden mee ben. Als je in Roemenië zit, je komt thuis en komt er achter dat er meer in zat dan dat je er uit gehaald hebt. Het ergste is dat je terugkijkt naar je beeld en ziet dat als je simpelweg de foto vanuit een andere hoek had genomen, dit veel beter was geweest.