Interview Dirk Hoogenstein
Wie ben je en wat vind je zo leuk aan natuurfotografie?
Ik ben Dirk Hoogenstein en ben 14 jaar. Ik vind het erg leuk om buiten in de natuur op zoek te gaan naar dieren. Je weet nooit precies wat je tegenkomt en dat is altijd verrassend.
De meeste leeftijdsgenoten komen niet verder dan een selfie. Hoe kan het dat jij al zo goed bent in fotograferen?
Mijn ouders zijn alle twee veel met de natuur bezig. Mijn vader is zelf ook natuurfotograaf. Toen ik zes jaar was waren we in Nieuw-Zeeland. Mijn vader fotografeerde daar vechtende zeeleeuwen. Dat was zo spectaculair dat ik daar ook foto’s van wilde maken, en dat mocht. Eigenlijk deed ik niet meer dan op het knopje drukken, maar wat was dat gaaf! Later die reis ben ik meer zelf gaan fotograferen. Mijn vader en ik zijn toen bij Mount Cook op zoek gegaan naar zwarte steltkluten; de zeldzaamste steltloper op aarde. De tocht er naartoe was erg spannend. We moesten riviertjes van smeltwater met gladde rotsen oversteken, maar het is gelukt! Vanaf dat moment ben ik eigenlijk echt begonnen met fotograferen.
Op jouw Facebookpagina zie ik veel verschillende soorten foto’s voorbijkomen, heb je een favoriet onderwerp?
Vogels! Eigenlijk maakt de soort me niet zoveel uit. Bij vogels gebeurt altijd wel iets, als je er maar op wacht. Verder vind ik grote zoogdieren, zoals de vossen, ook een mooi onderwerp.
Hoe ziet een ideale dag fotograferen er bij jou uit?
Tijdens een ideale dag fotograferen gaan we naar een gebied waar veel vogels of zoogdieren zitten, waarbij er elk moment iets kan gebeuren en er eigenlijk nooit een saai moment is. Toen we in Australië waren, gebeurde dit heel vaak. Overal zaten vogels en je had van tevoren geen idee wat er allemaal ging gebeuren. Een andere geweldige plek was de Farne Isles, waar je constant leuke vogels zag zoals papegaaiduikers en noordse sterns. De Farne Isles is dan ook één van de leukste plekken waar ik geweest ben om te fotograferen.
Als je helemaal zelf mag kiezen, waar en vooral wát zou je dan graag fotograferen en waarom?
Ik zou graag een sneeuwluipaard willen fotografen. Dat is écht een mythisch dier. Bijna een legende omdat ze zo ontzettend weinig gezien worden. Daarom worden ze ook wel de ‘ghost of the mountains’ genoemd. Ik vind ze héél mooi. Het is ontzettend moeilijk om daar foto’s van te maken. Ik was ooit in een dierentuin waar ze drie sneeuwluipaarden hadden op zo’n 30m2. Een verschrikkelijk sneu gezicht als je weet wat voor enorm territorium ze in het wild hebben.
Bloopers maken we allemaal weleens mee. Wat is jouw grootste blooper?
Dat was op Mount Snowdon in Wales. Ik wilde toen met een drone landschapsfoto’s gaan maken. Nadat we kilometers gelopen hadden en bijna op de top waren, pakte ik mijn drone. Helaas was de controller van de drone leeg! Ik was helemaal vergeten om hem op te laden. Daar baalde ik ontzettend van, want het was daar ongelofelijk mooi.
Bij elke foto hoor heb je bepaalde herinnering, één misschien leuker en mooier dan de ander. Aan welke foto heb je de mooiste herinneringen?
Dat was de lammergier! Dit was echt een droomsoort van mij, zo mooi en indrukwekkend. We zaten in de Pyreneeën uren in een klein hutje, terwijl het buiten 38 graden was. Toen de lammergier plotseling voor de hut verscheen schreeuwde ik het bijna uit van enthousiasme. Fantastisch mooi en groot was hij, met een ontzettend lange staart! Het was een heel mooi volwassen exemplaar dat recht voor onze neus een bot pakte en doorslikte. Eén van de gaafste dingen die ik ooit heb gezien. Het lange wachten was het absoluut waard!
Je hebt al veel prijzen gewonnen. Op welke prijs ben het het meest trots en staat er nog een wedstrijd hoog op jouw wensenlijst?
Waar ik echt trots op ben is dat ik in de finale heb gestaan van de Wildlife Photographer of the Year, in de kindercategorie. Dit was met een foto van een steenloper op de Brouwersdam. Ik ben toen naar Londen geweest en moest zelfs een smoking aan voor de prijsuitreiking. Helaas had ik niet gewonnen, maar die wedstrijd is zo ontzettend belangrijk dat ik het al geweldig vond om in de finale te staan. De wedstrijd die ik graag nog een keer zou willen winnen is de Groene Camera. Heel misschien gaat het dit jaar lukken, ik zit met drie foto’s bij de laatste tien. Ik ben al een keertje derde geworden met een foto van spelende dasjes.
Wat zou je graag nog willen verbeteren om jezelf verder te kunnen ontwikkelen als fotograaf?
Ik zou meer willen doen met macrofotografie. Daar doe ik nu heel weinig mee. Daarom ben ik nu aan het sparen voor een macro-lens.
