Interview Ellen van den Doel

Interview Ellen van den Doel

Wie ben je en hoe is jouw fotografiepassie ontstaan?

Ik ben Ellen van den Doel, 36 jaar en kom uit Sommelsdijk. In het dagelijks leven ben ik sportfysiotherapeut en werk in een revalidatie setting. Vroeger was er altijd wel een camera in de buurt als wij met de familie op vakantie gingen of er bijzondere dagen waren. Op jonge leeftijd kreeg ik ook een simpel cameraatje. Alleen klikken en klaar. Die ging overal mee naar toe, met heel wat mislukte foto’s tot gevolg. Dat was met rolletjes iets kostbaarder dan tegenwoordig. Toen ik mijn man leerde kennen was het digitale tijdperk net een beetje begonnen. Hij had een digitale camera; bere-interessant. Dat werd na een tijdje een DSLR. Toen vond ik het tijd om er meer vanaf te weten en ben ik een cursus gaan volgen. Ik begreep eerst namelijk niets van dat handmatig instellen. Dit was in 2009. Daarna is het losgegaan en is de hobby veranderd in een passie en inmiddels ook deels beroepsmatig.

Waar gaat jouw fotografiehart sneller van kloppen en hoe verwerk je dit in je foto’s?

Mooie luchten, bijzondere weersomstandigheden en indrukwekkende landschappen. Het liefst al deze drie ingrediënten bij elkaar. Met alleen een mooie lucht heb je nog geen mooie foto. Vroeger was ik daar al tevreden mee. Nu moeten de voorgrond en compositie ook interessant zijn. Dat maakt dat ik steeds kritischer wordt.

De meesten die jou kennen zullen jou kenmerken als een landschapsfotograaf. Waarom fascineert deze discipline jou? En doe je nog andere soorten fotografie?

Ik kan enorm genieten van landschapsfoto’s. Niet alleen van mijzelf maar ook foto’s van andere fotografen. Die triggeren mij om naar buiten te gaan en te fotograferen. Van foto’s uit een ander genre kan ik ook genieten, maar daar pak ik niet gelijk mijn camera door. Daarnaast vind ik het heerlijk om buiten te zijn, te genieten van de weidsheid en de natuur. Ik ben graag aan zee. Dit buiten bezig zijn met de camera geeft mij rust. Dan denk ik even helemaal nergens aan, ook al vlieg ik soms als een kip zonder kop heen en weer over het strand als de lucht mooi is, haha!

Hoe zorg je ervoor dat je steeds nieuwe uitdagingen of onderwerpen hebt?

Op een of andere manier raak ik niet verzadigd van mooie luchten. Dus ik blijf op zoek naar andere locaties of andere voorgronden. Soms zijn dit de kleinste dingen. Door de kleine dingen te zien, blijft er zoveel te fotograferen. Het strand zelf is ook altijd weer anders. Daarnaast hou ik graag bijzondere weerfenomenen in de gaten om te fotograferen. Dit geeft ook nieuwe uitdagingen. Ook het zien van foto’s van andere fotografen geeft nieuwe inspiratie.

Heb je nog dromen of ambities op het gebied van fotograferen?

Er zijn nog zoveel mooie plekken en locaties die ik wil fotograferen. Voorlopig ben ik nog niet klaar wat dat betreft. Daarnaast wil ik mijn blik op composities nog verder verbeteren wanneer ik aan het fotograferen ben op locatie. Dat vind ik het leuke van fotografie, je bent nooit uitgeleerd. En ja… het liefst zou ik hele dag met fotografie bezig zijn.

Wat heeft het je tot nu toe gebracht en wat heb je daarvoor moeten doen of laten?

Zoveel genietmomenten! Door de fotografie ben ik anders gaan kijken naar de natuur en naar de omgeving. Ook heb ik door de fotografie al veel mensen leren kennen. Zo fijn om je passie te kunnen delen. Daarnaast ben ik op veel toffe plekken geweest door de fotografie. De laatste tijd komen er ook hele leuke opdrachten op mijn pad. Dus ik geniet volop! Wat ik daarvoor heb moeten doen? 100% er voor gaan en blijven doorzetten. Dit kost soms energie, maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad.

Hoe ver ga jij voor de ultieme foto?

Ik denk best wel ver. Dat is het gekke, dingen waar ik normaal tegenop zie of angst voor heb, daar heb ik met de camera in mijn handen ineens geen last meer van. Ze zeggen wel eens ‘alles voor de foto’ en dat gaat in mijn geval vaak wel op. Mensen die niet fotograferen verklaren mij ook wel eens voor gek als ik weer eens extreem vroeg de wekker zet om een zonsopkomst ergens in het land te fotograferen en daarna gewoon nog een dag te gaan werken.

Heb je van te voren het plaatje wat je wilt gaan maken in je hoofd en bereid je je daar op voor of laat je je leiden door de omstandigheden op het moment?

Beide, maar ook al ga ik last minute op pad, dan heb ik al snel een plaatje in mijn hoofd dat ik wil maken. Dat proces gaat heel snel. Dit is ook wel iets van de laatste jaren. Je weet steeds beter wat je kunt verwachten en hoe je daar op in kan spelen met betrekking tot compositie, techniek, etc. Er zijn zeker ook foto’s die ik langer van te voren al plan. Bijvoorbeeld afhankelijk van het getijde en de zonstand op een bepaalde locatie. Hiervoor gebruik ik apps en analyseer ik het weer om te kunnen bepalen hoe groot mijn kansen zijn en wanneer ik op pad moet.

Wat haal jij je inspiratie vandaan?

De natuur zelf en foto’s van andere fotografen op bijvoorbeeld social media of tijdschriften.

Welke foto ben je het meest trots op en waarom?

Dit vind ik een hele moeilijke vraag! Iedere foto heeft wel weer iets anders waardoor ik er blij mee ben. Dit is ook eigenlijk continu in verandering, iedere keer heb ik wel een andere favoriet of komen er nieuwe bij. Ik denk twee foto’s. De foto van Diamond Beach in IJsland. Ik had mij enorm verheugd op het fotograferen op deze locatie. Ik zag de foto’s al voor mij met mooi warm licht tijdens zonsopkomst. Het weer besliste anders. Ik moest de teleurstelling omzetten in een nieuw plan en ben erg blij met hoe dit heeft uitgepakt. De andere foto waar ik trots op ben is de foto van de Melkweg bij de vuurtoren van Ouddorp. Dit was een foto die ik al lang wilde maken. Het tijdstip was niet heel prettig, maar de grootste uitdaging was om dit technisch te realiseren. Hier komt ook wel wat nabewerking bij kijken.

Wat zou je andere fotografen willen meegeven?

Een mooie foto komt meestal niet aanwaaien, je moet moeite doen. Ga soms meerdere keren terug naar dezelfde locatie. Analyseer het weer en de omstandigheden. Op dit manier vergroot je de kansen op succes. Vergeet niet te kijken naar de kleine elementen en voorgrond objecten die vaak vlak voor je voeten liggen.