Interview Erik de Just

Interview Erik de Just

Stel jezelf eens voor, waarom fotografeer je?

Ik ben Erik de Just, kom uit Haaksbergen en ben eigenaar van Foto Vaarhorst, een fotozaak in het centrum van Haaksbergen. Toen ik 6 jaar was kreeg ik van mijn vader mijn eerste spiegelreflexcamera. Mijn vader had piloot willen worden of fotograaf, dus ging ik mee om foto’s te maken van straaljagers. Overigens is mijn vader boekhouder geworden. Inmiddels ben ik 53 en samen met mijn vrouw (Erica) en mijn zoon (Erik jr.) maken we mooie natuurreizen. Ik fotografeer vaak in het Haaksbergerveen, maar niet vaak genoeg vanwege gebrek aan tijd.

Wat is je mooiste foto en wat is het verhaal erbij?

Ik vind het erg cliché om te zeggen dat ik mijn mooiste foto nog moet maken, maar tot nu toe is mijn favoriet de foto die ik maakte van mijn zoontje in Antelope Canyon. Wij gingen, net zoals zoveel fotografen, om 12 uur ’s middags op de tour in de canyon, omdat dan de zonnestraal tot op de bodem van de canyon schijnt. Wij liepen vooraan met misschien wel 100 fotografen achter ons en op dat moment zegt mijn vrouw tegen mijn zoon: ga maar in de zonnestraal staan, papa maakt wel even een foto. Op dat moment moest ik mijn statief nog opzetten, de camera erop, beste instelling uitzoeken, terwijl al die fotografen achter mij ook gebruik willen maken van dat korte moment dat de zon op de bodem schijnt. Volgens mij was de sluitertijd zo’n 5 seconden, dus mijn zoon moest ook nog eens heel stil blijven staan. Ik heb slechts 1 scherpe foto, maar die vind ik dan ook wel heel mooi.

Wat is je favoriete onderwerp en waarom?

Ondanks dat ik heel geduldig ben, kan ik er niet goed tegen om voor niets te zitten wachten. Als ik op pad ga wil ik ook altijd met iets moois terugkomen. Dus een gewone boswandeling met mijn camera om de nek doe ik niet vaak en ik heb nog maar één keer in een hutje gezeten in Nederland. Dat wat ik wil fotograferen moet eigenlijk ruim aanwezig zijn en dan gaat het mij erom daarvan de mooist mogelijke foto te maken. Bijvoorbeeld Helgoland waar honderden Jan-van-Genten voor je zitten en vliegen of South Georgia met honderdduizend pinguïns om je heen. Om daar dan een rustig plaatje te kunnen schieten geeft een kik en ben ik ook niet meer te stoppen.

Hoeveel procent van je foto’s zijn toppers? Welke criteria hanteer je hiervoor?

Vroeger, en dan praat ik over 30 jaar geleden, was ik hooguit echt tevreden over één foto per reis. Dat is nu wel anders. Meestal ben ik heel tevreden over misschien wel 100 foto’s, maar in het digitale tijdperk maak je ook meer foto’s. Over hooguit 1% ben ik heel tevreden. Mijn criterium daarvoor is simpel: ‘Wil ik hem aan de muur?’

Van wie krijg je (opbouwende) kritiek op je foto’s?

Ik ben lid van de VNF Apeldoorn waar je elke maand 5 foto’s mag laten zien. De vereniging is echter zo groot dat er nagenoeg geen tijd is voor commentaar. Ik denk wel mijn eigen zwaktes te kennen en probeer mijn foto’s vooral te vergelijken met reisgenoten die exact in dezelfde situatie de foto’s genomen hebben. Die zijn tenminste vergelijkbaar. Andere situatie is andere mogelijkheden.

Leer je nog steeds veel bij?

Ik ben niet heel technisch maar weet wel precies wat ik mooi vind. Het probleem is echter dat ik heel veel mooi vind. Macro, landschap, portretten maar met name ook de dieren in het landschap, zoals Vincent Munier dat doet, vind ik mooi. Naast de gewone, minder creatieve foto’s, ben ik de laatste jaren veel meer bezig met lange sluitertijden, high key en filters. Ik lees daarvoor veel, kijk ook graag beelden van andere fotografen en geniet elke keer weer van de foto’s op mijn fotoclub.

Welke fotograaf inspireert je op dit moment het meest en waarom?

Vincent Munier omdat hij zijn onderwerp zo mooi en weids in beeld brengt. Vaak krijg ik nog de kritiek dat ik te close fotografeer.

Bereid je je gedegen voor of zie je wel wat er op je pad verschijnt?

Ik sta op het punt om naar Hokkaido in Japan te gaan. Mijn spullen staan al een paar weken klaar en de reis is over exact een maand! Ik ben foto’s aan het kijken van anderen maar ook van mijzelf want ik heb exact dezelfde reis al eens eerder gemaakt. Ik denk na over welke foto’s ik mis, wordt geïnspireerd door de foto’s die Jasper Doest daar maakte. Daarnaast heb ik een nieuwe gadget die nogal wat tijd kost om te leren kennen, de Insta 360 One X camera, een 360 graden camera met veel mogelijkheden. Dus ik probeer me echt wel goed voor te bereiden.

Vertel eens over die keer dat alles mis ging.

Iets meer dan 18 jaar geleden, toen mijn vrouw bijna zeven maanden zwanger was en het nog net toegestaan was om naar Florida te vliegen, wilden we op Sanibel Island in het Ding Darling Wildlife park een toer met de auto maken. Daar aangekomen bleek die weg afgesloten, maar het wandelpad was nog vrij, een smal paadje met links en rechts water. We zagen eigenlijk helemaal geen dieren en na enkele kilometers wandeling zagen we ook geen andere toeristen meer. Op dat moment zag ik een reiger en mijn vrouw liep alvast terug. Op dat moment komt er met een rotvaart een alligator vanuit het water het pad op. Mijn vrouw deinst gelukkig iets naar achteren waardoor hij de aanval stopt. Op het moment dat ik de gil van mijn vrouw hoor draai ik om en zie haar rennend op me afkomen terwijl ze haar buik vasthoudt. We staan aan de verkeerde kant want de krokodil blokkeert het paadje terug naar de parkeerplaats. Ik zoek een tak, helemaal niet te vinden natuurlijk. We moeten op minder dan een halve meter langs de krokodil terug en op dat moment zien we ineens een heleboel oogjes uit het water komen. De verrassingsaanval was voorbij, we komen er langs en ik maak nog een paar foto’s. Ik schat de krokodil op zo’n 4 meter. Terug in Nederland zien we een natuurdocumentaire over exact dat gebied in Florida waarin verteld wordt dat alle krokodillen boven de 3 meter afgeschoten moeten worden in dat gebied omdat ze vaak mensen hebben aangevallen.

Hoe belangrijk is apparatuur voor je?

Natuurlijk is apparatuur heel belangrijk, maar ik heb niet het duurste van het duurste. Ik fotografeer met Nikon, maar heb geen D850. Wel een D500 en sinds kort een Z6, beiden fantastische camera’s. Voor mij is het goed genoeg als ik snelle camera’s heb, genoeg zoom en het liefst bruikbaar met wat hogere ISO’s. We geven ons geld liever aan de reizen uit dan aan nog meer apparatuur. Als het met deze apparatuur niet lukt, dan ligt het toch echt aan de fotograaf……