Interview Gunter Nuyts
Wie ben je en wat vind je zo interessant aan natuurfotografie?
Mijn naam is Gunter Nuyts, ik ben 43 jaar. Ik ben een Belg en woon sinds 2004 in het Limburgse Heythuysen in Nederland. Op vakantie gaan is een van mijn passies. Mijn partner en ik gaan dan ook verschillende malen per jaar op reis om mooie bestemmingen te bezoeken. Tijdens onze eerste vakanties nam ik altijd een spiegelreflexcamera mee. Buiten de automatische stand en ‘point and shoot’ kwam ik echter niet. Eenmaal thuis was het altijd teleurstellend dat de genomen foto’s niet scherp waren en niet het verhaal konden weergeven, van wat we op reis gezien hadden. In 2018 heb ik als verjaardagscadeau van mijn partner een fotografiecursus gekregen en sinds die tijd heb ik er een passie bij. Tijdens onze vakanties brengen we veel tijd door in de natuur. Daar voelen we ons het prettigst en kunnen we het beste ontspannen. Natuurfotografie geeft mij dan ook de meest voldoening.
Jouw foto’s zijn onder andere tijdens verre reizen gemaakt, wat vind jij hier zo interessant aan?
Ik vind het ontzettend leuk om nieuwe gebieden te leren kennen en te ontdekken. De grote variaties in flora en fauna zijn exceptioneel om te kunnen aanschouwen en erg bijzonder om van dichtbij te mogen beleven. Ik vind het erg bijzonder dit te mogen en te kunnen vastleggen. Eenmaal thuis geven deze foto’s het juiste verhaal van de vakantie weer. Met de juiste inspanning klopt het allemaal: het gevoel, het avontuur, de belevenis en de sfeer.
Hoe bereid je je voor op een dag fotograferen (onderwerpkeuze, locatie, apparatuur etc.)?
Aangezien het fotograferen bij mij tijdens vakanties plaatsvindt, zijn enkele aspecten voor te bereiden, maar vele ook niet. Wij plannen onze vakanties altijd minutieus en trekken veel rond. Dat zorgt ervoor dat ik niet zoveel tijd heb om me op een bepaald onderwerp te concentreren. Bij het voorbereiden kijk ik naar foto’s van anderen die op die locatie zijn geweest. Dat doe ik slechts vluchtig, want ik wil geen kopieën van anderen maken, maar ik wil wel een beeld kunnen vormen van wat ik op bepaalde locaties kan verwachten. Ik wil me ook niet al te veel voorbereiden, want ik wil vooraf geen vaststaand beeld hebben van wat een foto moet worden. Daarnaast zal dit beeld op locatie met slechts beperkte tijd zelden kunnen worden behaald, wat eerder tot teleurstelling en frustratie zal leiden. Ook ontneemt het je brede beeld dat je moet hebben om van de situatie het beste te kunnen maken. Ik hou van volledige flexibiliteit.
Hoe ziet een dag fotograferen ‘in het veld’ er bij jou uit?
Voor een dag in het veld sta ik, net als alle andere wildlife en landschapsfotografen, vroeg op. Soms met frisse tegenzin, als de wekker zo vroeg weer af gaat. Eenmaal in het veld realiseer je je steeds weer dat het vroege opstaan juist een heel goed idee was. Met een open en relaxte blik onderga ik het programma van de dag. Ik heb altijd al mijn apparatuur, behalve mijn macrolens, bij me zodat ik in elke situatie uit de voeten kan. Ik zou het heel vervelend vinden om op een locatie te zijn en mis te grijpen.
Welke apparatuur is voor jou niet te missen (buiten de camera zelf natuurlijk)?
Ik ben het type fotograaf, dat wat apparatuur betreft niks wil en kan missen. Ik heb eigenlijk altijd alles bij me in mijn rugzak. Voor mijn rug is dat niet altijd even fijn. In de Julische Alpen in Slovenië liepen we bijvoorbeeld wel 30 kilometer op een dag. Met een rugzak van bijna 15kg is dat niet altijd even prettig. Je zou dus kunnen zeggen, dat mijn foto’s met veel bloed, zweet en tranen worden gemaakt.
Wat mis je nog in jouw cameratas?
Ik heb het geluk, dat ik intussen behoorlijk voorzien ben qua apparatuur. In de toekomst zal ik wellicht een sprong maken naar een systeemcamera. De oog-detectie bij dergelijke camera’s zijn, zeker bij wildlife fotografie, toch een serieuze stap naar betere foto’s. De kostprijs en de levensduur van de batterij zijn echter nog redenen, waarom ik nog een tijdje bij mijn spiegelreflexcamera blijf.
Welke locatie en soort staat er nog hoog op jouw wensenlijst?
We zijn gezegend, dat we al vele plaatsen hebben mogen bezoeken. Zo hebben we al op twee locaties chimpansees kunnen ontmoeten en hebben we vier uur mogen doorbrengen bij de berggorilla’s tijdens een habituatiedag in het Bwindi Impenetrable Forest in Oeganda. Dieren die ik nog graag voor mijn lens zou willen hebben zijn de tijger, de bruine beer en de ijsbeer. Uiteraard in de natuurlijke habitat. Verder staan Patagonië en Antarctica hoog op de bucketlist.
Aan welke foto heb je de mooiste herinnering en waarom juist deze foto?
Ik vind het moeilijk om slechts één mooie herinnering te noemen. Als ik er dan toch een moet noemen, dat kies ik voor onze ontmoeting met de berggorilla’s in Oeganda. Wij kozen voor de belevenis, waar de gorilla’s nog aan de mensen moeten wennen. Het is heel bijzonder om je in het regenwoud te bevinden, weg van de gebaande paden. Midden in de natuur, waar de wegen met een kapmes voor je moeten worden vrijgemaakt en waar je uiteindelijk wordt beloond door oog in oog te staan met een Silverback gorilla. We hebben er spannende momenten beleefd, want de gorilla’s waren niet altijd gediend van onze aanwezigheid. Terwijl ik tussen de benen van de rangers door aan het fotograferen was, voelde ik de wind van een boze gorilla, die wilde aanvallen, door mijn haren gaan. Het heeft een prachtige foto opgeleverd. Gelukkig hoorde ik pas achteraf, dat een Silverback gorilla met gemak je hoofd van je romp af slaat.
Wat doe je uiteindelijk met jouw allermooiste foto’s (Facebook, Instagram, verkopen, een album maken of…)?
Mijn foto’s zijn op de eerste plaats een herinnering van mijzelf en mijn partner en ik heb enkele foto’s in mijn praktijk hangen. Daarnaast bied ik mijn foto’s aan op diverse commerciële sites. Het is fijn, dat een deel van mijn apparatuur op deze manier wordt terugbetaald. Verder is het erg leuk, als mensen je via social media opzoeken en je een foto sturen van hun woonkamer, waarin één van mijn foto’s als eyecatcher aan de muur hangt.
Wat zou je graag nog willen verbeteren om jezelf verder te kunnen ontwikkelen als fotograaf?
Aangezien ik nog maar vier jaar bezig ben met fotografie heb ik op alle vlakken nog wel het een en ander te leren. Uiteindelijk is fotografie veelal ‘learning by doing’ en is het een proces van vallen en opstaan. Buiten de wegen die ik al ben ingeslagen, zou ik me ook nog bezig willen houden met macro- en nacht- (melkweg)fotografie.
