Interview Kurt de Meulemeester

Zeg passie voor natuur en natuurfotografie en je zegt Kurt de Meulemeester. Waarom hij een voorliefde voor vogels heeft en wat hij er allemaal voor over heeft om die ene foto te maken en vooral te genieten van de natuur lees je in dit interview.
Takkeling bosuil
Takkeling bosuil. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Wie is Kurt en hoe is je passie voor natuurfotografie ontstaan?

Ik ben een veertiger die zowel professioneel als in zijn vrije tijd met natuur bezig is. Ik werk voor de Vlaamse Overheid bij het Agentschap voor Natuur en Bos als dossierbehandelaar soortenschade en natuurbeheerplannen. Daarnaast ga ik in mijn vrije tijd zoveel mogelijk de natuur in met mijn camera.

Selfie
Selfie. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

De passie voor natuur heeft van kinds af aan al in mijn bloed gezeten, vooral dankzij mijn vader die in Vlaanderen één van de pioniers van de natuur- en milieubescherming was en ook hobbymatig met vogelfotografie bezig was.

Als tiener kreeg ik een eerste camera, een tweedehands analoge Minolta. Ik probeerde ook vogels te fotograferen, maar het bereik van mijn lenzen viel nogal tegen en met het begin van de digitale revolutie belandde deze camera in een stoffige hoek van mijn kamer. De jaren die daarop volgden was er geen tijd voor fotografie en was ik meer met andere zaken bezig, zoals het starten van een gezin.

Pas in het jaar 2010 heb ik de draad terug opgepikt door het volgen van een avondcursus digitale fotografie. Dit om te wennen aan de basisprincipes van (digitale) fotografie. De focus lag toen vooral op portretfotografie. Met drie jonge dochters in huis was dit een behoorlijk bevredigend onderwerp. Maar naarmate de dochters opgroeiden, werd hun bereidheid om voor de camera te verschijnen steeds minder. Vanaf dat moment ging mijn aandacht meer en meer terug naar de natuur. Wegens een relatiebreuk ging ik plots een aantal jaren door een moeilijke periode. Allerlei wetenschappelijke onderzoeken hebben al aangetoond dat de natuur helend werkt. Wel, ik ben er het levende bewijs van. Van zodra ik tijd had, trok ik de natuur in en dat doe ik tot op vandaag nog altijd met veel plezier. Er zit echt iets in mijn DNA dat ervoor zorgt dat ik helemaal tot rust kom in de nabijheid van natuur.

Alpensneeuwhoen
Alpensneeuwhoen, doelsoort reizen. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Ik zie voornamelijk vogels en ook wildlife in jouw foto’s. Heb je daar een voorkeur in?

Ik heb inderdaad een voorliefde voor vogels. Dit heeft meerdere redenen. De voornaamste reden is waarschijnlijk omdat ik thuis opgegroeide letterlijk tussen de vogels in een opvangcentrum voor vogels en wilde dieren, dit werd ongeveer veertig jaar geleden opgericht door mijn ouders te Merelbeke. Het was de ideale plek om de soorten en hun gedragingen van nabij te leren kennen. Daarnaast heb je in onze natuur ook meer kans op het vinden van vogels dan bijvoorbeeld zoogdieren. Er is een enorme verscheidenheid aan vogels en elke biotoop heeft zo zijn specifieke soorten. Dat maakt dat er elk seizoen wel iets anders te fotograferen valt.

Velduil
Velduil. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Hoe vind je jouw onderwerpen of wat doe je ervoor?

Dat is eenvoudig. Zo vaak mogelijk de natuur in trekken. Natuurlijk vergt dat meestal wel wat voorbereiding. Het is niet dat de vogels zich op een presenteerblaadje komen aanbieden, want (betaalde) hutfotografie doe ik niet. Vaak ga ik op waarnemingen zoeken binnen een bepaald gebied zodat ik al een idee kan vormen wat er aanwezig kan zijn. Voornamelijk een goede biotoopkennis en het kunnen voorspellen van het gedrag van dieren helpen mij daarbij.

Visarend
Visarend. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Ik zie ook dat je vaak projectmatig werkt, kun je uitleggen hoe je dan te werk gaat?

Dit is voornamelijk gekoppeld aan de reizen die ik maak. Ik ga meermaals per jaar op reis met mijn kampeerbusje in functie van natuurfotografie. Soms is dat specifiek om een bepaalde doelsoort in beeld te brengen, zo ben ik deze winter naar de Alpen gereden om er de lammergieren te fotograferen., Maar vaak is het ook om een regio te ontdekken. De voorbije 2 jaar heb ik Frankrijk, Spanje, Polen, Oostenrijk, Slovenië en Schotland bezocht. Niet elke reis was even succesvol wat de doelsoorten betreft, maar ik kan enorm genieten van het avontuur door de combinatie van het rondreizen en zoeken naar soorten. Ondertussen leer ik een gebied kennen en zijn er toch altijd wel onverwachte ontmoetingen te registreren.

Lammergier
Lammergier, doelsoort. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Ben je een soortenjager of laat je je verrassen door wat voor je lens komt?

Ik ben geen twitcher (iemand die lange afstanden aflegt om een (nieuwe) zeldzame vogel te zien) maar uiteraard ga ik met regelmaat op stap om een specifieke soort te zoeken en fotograferen. Ik heb daarvoor geen lijstjes maar laat mij eerder leiden door wat de natuur te bieden heeft afhankelijk van locatie en seizoen. Maar in de eerste plaats trek ik graag de natuur in om te genieten van alles rondom mij.

Kwak, drijfhut
Kwak, drijfhut. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Heb je nog een guilty pleasure of dromen op fotografiegebied?

Ik heb vooral nog veel reisdromen. Ik ga elk jaar minstens één land bezoeken dat ik nog niet eerder heb bezocht. Zo wil ik zeker nog de Scandinavische natuur ontdekken. Ik denk daarbij aan het in beeld brengen van baltsende Auerhoen of poelsnip. IJsland wil ik ook zeker en vast eens doen, niet alleen voor de kustvogels maar uiteraard ook voor de adembenemende landschappen. Daarnaast zijn er de jaarlijkse uitstappen naar Frankrijk (La Brenne, Argonne, Lac du Der, Vogezen), waar ik telkens weer enorm van kan genieten.

Hoe ver ga jij om die ene foto te maken?

Ver! Naast een enorm grote hoeveelheid geduld moet een natuurfotograaf ook fysiek wat kunnen verdragen. Ik heb chronisch last van pijnlijke nek en rugspieren. Een zware rugzak en uit de hand fotograferen met een 600mmF4 helpen daarbij niet. Vaak lig of zit ik uren aan een stuk in een soms zeer ongemakkelijke positie. Bij het fotograferen met een drijfhut lig ik al van voor zonsopgang tot tegen het middaguur in ijskoud water. Dat is soms echt afzien maar de prachtige ontmoetingen met wildlife en de foto’s maken veel goed.

Dodaars drijfhut
Dodaars, drijfhut. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Heb je nog een leuke anekdote of verhaal bij een foto die je met ons wilt delen?

Vorige zomer ging ik op een avond zonder specifiek doel naar mijn local patch (het dichtstbijzijnde natuurgebiedje waar ik met regelmaat langskom). De jongen van de boerenzwaluwen waren er net uitgevlogen en samen met hun ouders aan het jagen op vliegende insecten. Plots zag ik in mijn linker ooghoek één van de jongen surplacen in de vlucht, het was zoals een kolibrie die aan een bloem blijft zweven om de nectar op te zuigen. Ik richtte mijn camera vanuit de losse pols naar het jonge zwaluwtje en op het moment dat ik begin te registreren komt één van de ouders het jong voederen in de vlucht. Dit alles gebeurde in minder dan 1 seconde, maar dankzij een snelle reactie en camera kon ik dit gebeuren vastleggen. Voor de één een ‘lucky shot’ of ‘le moment décisif’ (Henri Cartier-Bresson) voor de ander, het is in ieder geval een ‘once in a lifetime’ shot.

Boerenzwaluw
Boerenzwaluw. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

Wat zou je andere natuurfotografen nog mee willen geven?

Natuurfotografie is voor mij in de eerste plaats één worden met de natuur rondom mij. Dit kan alleen door zo weinig mogelijk te verstoren maar ook door jezelf niet te laten verstoren door bijvoorbeeld je smartphone. Enkel als je volledig opgaat in de natuur zal je ook geaccepteerd worden door de dieren en niet als storend worden ervaren. Dit biedt de beste kansen op het observeren en registreren van hun gedrag. Het maakt de ervaring voor jou als fotograaf des te mooier. Focus daarbij ook niet al te veel op de instellingen van je camera, wanneer je de natuur voelt met je hart komt het perfecte plaatje vanzelf wel.

Otter, een onverwachte ontmoeting.
Otter, een onverwachte ontmoeting. Fotograaf: Kurt de Meulemeester

5 reacties

  1. Eindelijk weer eens een top bijdrage met/over echte natuurfotografie in de creabeaprutwoestijn waar deze website gewoonlijk over gaat. Dít is de enige reden waarom ik hier nog kijk!
    Die boerenzwaluwtjes vliegend voerend – sjonge, ik wist niet eens dat ze dat doen en toch in de loop der jaren onze stallenzwaluwtjes echt wel veel begluurd maar dit nooit gezien laat staan gekiekt. Mag wat mij betreft WPOTY winnen als de kwaliteit stand houdt bij groter formaat.
    Ook de kiek van de uil bij maan mag er zijn. Zó ziet dat eruit als het prima gedaan is en er niet mee geknoeid is, redactie! Alles klopt, nu wel!! (In schrille tegenstelling tot waar ik enige tijd terug geen opmerkingen over mocht hebben)

    1. Af en toe kijk ik nog eens maar dit stukje kan ik wel waarderen. Inderdaad een fraaie kiek van uil bij maan. De stukjes van Chris van Rijswijk en Hans Overduin kunnen mij ook altijd wel bekoren. Jouw reacties ook maar lees dat jij met hetzelfde euvel te maken heb als ik, te kritisch zijn moffel men snel weg. Alles is hier teveel gebaseerd op het ‘gelukt’ terwijl juist het ‘mislukt’ heel lezenswaardig is en veel leerzamer. Veel lof maakt de ontwikkeling van een fotograaf in de toekomst zuurder dan gemeende kritiek die wel- of onterecht tot nadenken stemt. Achja, wat kan mij het allemaal schelen 🙂

  2. Bij het lezen van deze tekst krijg je als natuurliefhebber fotograaf goesting om er op uit te trekken. Mooie foto’s maken met respect voor natuur, wat kan een mens nog meer verlangen?

  3. Heerlijk om te lezen ! We volgen als amateur natuurfotograaf Kurt reeds een tijdje op facebook en zijn telkens aangenaam verrast door zijn prachtopnames. Heb ook zijn vader Guy gekend, een heel aangename man en een pionier voor het natuurbehoud en de VOC’s !

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

5 reacties

  1. Eindelijk weer eens een top bijdrage met/over echte natuurfotografie in de creabeaprutwoestijn waar deze website gewoonlijk over gaat. Dít is de enige reden waarom ik hier nog kijk!
    Die boerenzwaluwtjes vliegend voerend – sjonge, ik wist niet eens dat ze dat doen en toch in de loop der jaren onze stallenzwaluwtjes echt wel veel begluurd maar dit nooit gezien laat staan gekiekt. Mag wat mij betreft WPOTY winnen als de kwaliteit stand houdt bij groter formaat.
    Ook de kiek van de uil bij maan mag er zijn. Zó ziet dat eruit als het prima gedaan is en er niet mee geknoeid is, redactie! Alles klopt, nu wel!! (In schrille tegenstelling tot waar ik enige tijd terug geen opmerkingen over mocht hebben)

    1. Af en toe kijk ik nog eens maar dit stukje kan ik wel waarderen. Inderdaad een fraaie kiek van uil bij maan. De stukjes van Chris van Rijswijk en Hans Overduin kunnen mij ook altijd wel bekoren. Jouw reacties ook maar lees dat jij met hetzelfde euvel te maken heb als ik, te kritisch zijn moffel men snel weg. Alles is hier teveel gebaseerd op het ‘gelukt’ terwijl juist het ‘mislukt’ heel lezenswaardig is en veel leerzamer. Veel lof maakt de ontwikkeling van een fotograaf in de toekomst zuurder dan gemeende kritiek die wel- of onterecht tot nadenken stemt. Achja, wat kan mij het allemaal schelen 🙂

  2. Bij het lezen van deze tekst krijg je als natuurliefhebber fotograaf goesting om er op uit te trekken. Mooie foto’s maken met respect voor natuur, wat kan een mens nog meer verlangen?

  3. Heerlijk om te lezen ! We volgen als amateur natuurfotograaf Kurt reeds een tijdje op facebook en zijn telkens aangenaam verrast door zijn prachtopnames. Heb ook zijn vader Guy gekend, een heel aangename man en een pionier voor het natuurbehoud en de VOC’s !

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: