Menu

Onderdeel van Pixfactory

Interview Lourens Valster

In dit interview stelt natuurfotograaf Henri van Vliet 12 vragen aan een collega natuurfotograaf. Hij benadert hiervoor vooral fotografen die wat hem betreft nog niet bekend genoeg zijn bij het grote publiek, zich nog net onder het maaiveld begeven misschien, maar zijns inziens wel opvallend goed bezig zijn en daarom wel wat (extra) aandacht verdienen.
Edelhert
Dit relatief jonge edelhert had weinig last van schuwheid. Fotograaf: Lourens Valster

Wie ben jij en waarin onderscheid je je van andere fotografen?

Lourens Valster, 33 jaar oud, getrouwd en vader van twee kinderen. Samen met mijn trouwe viervoeter ben ik nagenoeg wekelijks op de Veluwe te vinden om heerlijk te ontspannen van al dat moois wat de natuur te bieden heeft.
Ik zou niet weten waarin mijn foto’s anders zijn dan die van anderen. Eerlijk gezegd houd ik me daar ook niet echt mee bezig. In eerste instantie ben ik een natuurliefhebber. Als het lukt om al dat moois redelijk op de foto te krijgen dan ben ik al lang blij. Je zou jezelf ook kunnen afvragen waarom je überhaupt onderscheidend zou willen zijn. Het is tenslotte ‘maar’ een hobby. Ik hoef er niet van te leven of bekend mee te worden. Ik wil gewoon genieten van de natuur. Aan de hand van foto’s kan je echter wel weer anderen laten meegenieten van al dat moois wat de natuur te bieden heeft, maar ook te laten zien hoe kwetsbaar het is. Als christen geloof ik namelijk dat wij rentmeesters zijn van Gods schepping en dat wij hierin dan ook een taak hebben te vervullen. Een mooie foto of natuurfilm kan wellicht een bijdrage leveren aan een stukje bewustwording bij de mensen om je heen dat wij zuinig moeten zijn op de natuur.

Lourens Valster
Lourens Valster met trouwe viervoeter.

Welke foto van jou ken ik waarschijnlijk en waarom zou ik die moeten kennen?

Nou Henri, volgens mij ken jij de meeste van mijn foto’s wel, maar je bedoelt waarschijnlijk welke foto’s andere mensen van mij zouden kunnen kennen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die mijn foto’s kennen. Eenmaal heb ik op jouw verzoek meegedaan met de foto wedstrijd Lowlands. Jij adviseerde mij om een bepaalde foto in te sturen voor de categorie natuur en cultuur en die foto werd prompt gekozen als ‘highly commended’ (en jij zat niet eens in de jury op dat moment). Het was een leuke ervaring, maar het is niet mijn doel om winnende foto’s te maken.

Damhert
De bewuste foto die ik van jou moest insturen voor de fotowedstrijd Lowlands. Fotograaf: Lourens Valster

Wat is je favoriete onderwerp en waarom?

Lastig. Het probleem is namelijk dat ik eigenlijk alles mooi vind. Helaas kan ik niet 24/7 met mijn camera al dat moois bekijken dus moet ik keuzes maken en dan kies ik er doorgaans voor om zwijnen te zoeken. Oog in oog te staan met deze sterke en slimme dieren, die ook nog eens veel invloed uitoefenen op hun omgeving, blijft een kick geven.

Wat staat er al jaren bovenaan jouw bucketlist?

Dat overbekende plaatshert Hubertus fotograferen op het moment dat die wordt opgegeten door een groepje wolven. Zonder gekheid, nee ik heb geen specifieke bucketlist. Het enige wat zo gauw in mij opkomt is dat ik ooit nog weleens door Scandinavië zou willen rondreizen. Al is dit geen kwestie van moeten. Er is namelijk genoeg moois in ons eigen land te zien.

Hert en zwijn
Mistige omstandigheden op de Hoge Veluwe. Fotograaf: Lourens Valster

Van wie krijg je (opbouwende) kritiek op je foto’s?

Van een hele bijzondere man die mij nu ook nog eens allemaal rare vragen aan het stellen is. Overigens kan je dat ‘opbouwend’ wel weg laten. Dikwijls ben ik helemaal in mijn nopjes met een foto en dan krijg jij het voor elkaar om in één zin dat gevoel gelijk weer weg te nemen. Dat neemt niet weg dat ik je altijd erkentelijk bent want uiteindelijk heb ik al bijzonder veel van jou geleerd.

Welk onderwerp binnen de natuurfotografie ga jij nooit fotograferen en waarom niet?

Ik zou niet weten wat. De hele natuur vind ik fascinerend, dus ik sluit niets uit.

Edelhert
Dit relatief jonge edelhert had weinig last van schuwheid. Fotograaf: Lourens Valster

Welke (type) foto ben je beu?

Foto’s van dassen…. Vooral die foto’s die genomen zijn in de omgeving van Hoenderloo ;). Maar nee hoor, ik ben niet zo gauw bepaalde foto’s beu. Wat ik eerder beu ben is de reden waarom een foto wordt genomen. De scoringsdrang van fotografen kan mij wel eens storen. Een dier opzoeken, snel een goede scherpe foto maken en weer door naar het volgende dat je kan afstrepen. Ik betwijfel of men dan echt aan het genieten is van de natuur. Verdiep je liever in een bepaalde soort en neem de tijd om zo’n dier te observeren, ook als dit geen foto op zal leveren.

Damherten
Tijdens een regenbui toch even een wildveldje op de Veluwe gecheckt en daar stonden de nodige damherten. Fotograaf: Lourens Valster

Ik zeg f22, wat zeg jij?

Doe niet zo mal. Een zwijn met f22. Waar wil je dat ik het licht vandaan haal? Ik vermoed dat jij weer van de paddenstoelen in het bos hebt zitten snoepen. Laat die dingen toch eens met rust.

Welke fotograaf inspireert je op dit moment het meest en waarom?

Ik vind dat er echt enorm veel mensen zijn die gave foto’s maken, waar ik dan ook graag naar kijk. Als ik iemand zou moeten noemen dan is het die boswachter Jan Huttinga. Ik ken die beste man verder niet, maar ik zie zijn foto’s nog wel eens voorbij komen in de maandselecties van de fotovereniging VNF en man wat zijn die gaaf. Hij weet mij met zijn foto’s echt te raken. Ik vind het lastig om uit te leggen, maar van zijn foto’s zie ik altijd een bepaalde kracht en stoerheid van dieren uitgaan. Jammer genoeg heb ik buiten de VNF nog nooit echt werk van hem gezien. Wat mij betreft zou die man een boek moeten gaan maken. Was jij trouwens niet de voorzitter van de VNF-A? Misschien kan je eens een balletje opgooien bij die man zodat ik met hem op stap kan als hij aan het werk is?

Wanneer moest je echt afzien voor het plaatje?

Toen een zwijn ons aanviel in de sneeuw. Jij kon heerlijk achter mijn rug foto’s maken en ik moest telkens snel klikken om vervolgens weer mijn statief te gebruiken om het zwijn op afstand te houden. Daarna ging jij ook nog op Facebook lopen roepen dat ik liep te gillen als een meisje. Pfff een echte vriend zou je op zo’n moment helpen, maar nee hoor meneer bleef angstvallig stil achter mij staan. Wel bedankt trouwens dat ik nu via dit podium even mijn gram kan halen.

zwijn
Op de kronkelweg op de Hoge Veluwe loopt gelukkig niet alleen het bekende hert ‘Hubertus’. Fotograaf: Lourens Valster

Welke foto vormt momenteel je bureaublad en waarom juist deze?

Een foto van een frisling (een jong wild zwijn dus). Het gaat mij niet specifiek om die foto. Negen van de tien keer gebruik ik een zwijnenfoto als achtergrond. Puur en alleen omdat ik niet uitgekeken raakt op zwijnen. Het zegt dus niets over de foto.

Welke vraag mis je in dit vreemde lijstje en wat zou je antwoord op die vraag zijn.

“Vind jij het altijd zonnig in Hoenderloo?” Nee. Dikwijls is het weer daar net zo slecht als in de rest van Nederland.

4 reacties

  1. Jouw passie voor de Veluwe komt hier goed naar voren.
    Volhoudend en genietend op de Veluwe.
    Ik mis alleen de schotse Hooglanders…

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

4 reacties

  1. Jouw passie voor de Veluwe komt hier goed naar voren.
    Volhoudend en genietend op de Veluwe.
    Ik mis alleen de schotse Hooglanders…

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: