Interview Manon Bruijn

Interview Manon Bruijn

Stel jezelf eens voor (wie, wat waar en waarom fotografeer je?)

Ik ben Manon Bruijn, 45 jaar en ik woon in Overveen. Ik werk als leerkracht groep 8 in het basisonderwijs.
Vanaf jongs af aan trekt de natuur mij enorm. Ik ging als klein meisje al met mijn ouders wandelen in de duinen van Zandvoort. Dat vond ik heerlijk! Daarnaast hadden we een huisje op Duinrell in Wassenaar en daar ging ik heel vaak de duinen in om te spelen en slakjes te zoeken. Uren kon ik me daar vermaken. Tien jaar geleden ben ik vanuit de binnenstad van Haarlem verhuisd naar Overveen, een dorp nabij Bloemendaal, omringd door prachtige natuurgebieden en vlakbij het strand. Ik vond fotograferen altijd al leuk en nam regelmatig een simpele compact camera mee om foto’s te maken. Een jaar of zes geleden heb ik mijn eerste Nikon camera gekocht en vanaf dat moment is het snel gegaan. Zodra ik een vrij moment heb ga ik op pad met mijn camera.

Welke foto van jou ken ik waarschijnlijk? Waarvan zou ik die kunnen kennen?

Ik weet niet of mensen mij van een specifieke foto kennen. Ik stuur nooit foto’s in voor wedstrijden en ik ben ook niet elke dag actief op social media, maar ik denk dat de meeste mensen wel eens een vossenfoto van mij hebben gezien. BBC Earth heeft een aantal keer een foto van mij gedeeld en er zijn meerdere foto’s in natuurbladen gepubliceerd.

Wat is je favoriete onderwerp en waarom?

Ik heb meerdere favoriete onderwerpen: vossen (omdat ze me enorm intrigeren), vogels, bloemen. Eigenlijk kan ik niet zo snel een onderwerp bedenken wat ik niet zou fotograferen. Ik merk dat ik steeds meer om me heen ga kijken en de standaardonderwerpen beetje bij beetje aan het loslaten ben. Er is zoveel moois te zien in de natuur. Sinds ik een macrolens heb aangeschaft gaat er een waanzinnig interessante wereld voor me open. Ik kijk op een heel andere manier naar de natuur en waardeer het kleine nog veel meer. Details die me nooit eerder zijn opgevallen worden nu zichtbaar. Een beetje het gevoel dat je kreeg als je als kind door een kijkdoos keek. Echt een wow-effect.

Wanneer ben je tevreden met een opname?

Ik ben een enorme perfectionist en ben daarom niet snel tevreden met een opname. De omstandigheden moeten allemaal kloppen en het plaatje in mijn hoofd en het gevoel van het moment wil ik zo goed mogelijk overbrengen in mijn foto’s. Dat lukt natuurlijk niet altijd, maar als dat wel lukt ben ik heel blij. Dan maakt mijn hart wel een sprongetje!

Van wie krijg je (opbouwende)kritiek op je foto’s?

Ik krijg regelmatig opbouwende kritiek van mijn fotomaatje Mathijs Frenken. We sturen elkaar af en toe foto’s op en vragen dan om elkaars feedback. Ik merk dat weinig mensen écht feedback (durven te) geven. Op social media vindt iedereen alles snel ‘mooi’ en ‘leuk’. Heel leuk natuurlijk en goed bedoeld, maar daar heb je niet zoveel aan als je als fotograaf wilt groeien.

Wat doe je om je te blijven ontwikkelen als fotograaf?

Ik sta open voor feedback van andere fotografen en ik verdiep me in verschillende technieken binnen de (natuur)fotografie. Daarbij kijk ik veel naar fotografen die me inspireren.
Ik vind creatieve fotografie bijvoorbeeld ook echt te gek en leuk om te doen. Ik probeer van alles uit en probeer onderwerpen op verschillende manier te bekijken en vast te leggen. Ik vind het steeds leuker om buiten de lijntjes te kleuren en veel te experimenteren.

Welke fotograaf inspireert je op dit moment het meest en waarom?

Er zijn meerdere fotografen die me inspireren, maar ik vind het werk van Bastien Rui, Stefan Gerrits en Kevin Berghmans adembenemend. Ze hebben hun onderwerpen op zo’n bijzondere en verfrissende manier vastgelegd en kunnen heel goed emoties overbrengen in hun foto’s. Iets wat ik ook hoop te bereiken met mijn eigen beelden.

Verdiep je je in je onderwerp? Kun je daar iets over vertellen?

Ik verdiep me zeker in mijn onderwerp. Ik bestudeer eerst altijd het gedrag van een dier voordat ik foto’s maak. Ik let heel erg op tekenen van stress. Zodra ik zie dat er stress ontstaat dan loop ik weg. Vossen zijn bijvoorbeeld vrij snel gestrest en gaan dan gapen, krabben of ze steken hun het puntje van hun tong uit. Ze geven dan aan dat ze de situatie (te) spannend vinden. Een gestrest dier op de foto zetten is voor mij een absolute ‘no-go’.

Heb je een leuke/spannende/grappige anekdote met betrekking tot natuurfotografie?

Een paar jaar geleden ging ik tijdens de hertenbronst heel vroeg op pad met mijn moeder om te fotograferen. We hoorden geritsel in de struiken waar we net langsliepen en niet veel later kwamen er twee herten tevoorschijn die zojuist uit een gevecht kwamen. We stonden op een meter of tien afstand, maar ik voelde al dat het hert dat verloren uit de strijd kwam niet heel blij was om ons te zien. Hij bleef ons aankijken en begon op ons af te lopen. Eerst langzaam, toen steeds sneller. We zijn heel snel achter een bunker gedoken en daar hebben we ons verstopt. Hij bleef minutenlang luid staan burlen op slechts een paar centimeter van ons af. Na een minuut of vijf gaf hij het gelukkig op…

Wat zit er in je cameratas? Wat is onmisbaar voor jou? Wat zou elke fotograaf mee moeten brengen?

In mijn cameratas zitten verschillende lenzen: een macrolens, een telelens en een groothoeklens. Daarnaast heb ik altijd een extra body bij me, genoeg geheugenkaartjes, opgeladen batterijen, vuilniszakken, regenhoezen voor mijn lenzen en een regenhoes voor mijn cameratas, een fles deet, MacWet Climatec handschoenen, een lenspen, een Zeiss lens cleaning kit, een lader, een set 5-in-1-opvouwbare reflectieschermen, een afstandsbediening, brillendoekjes en een schaartje. Afhankelijk van wat ik wil fotograferen neem ik een statief, rijstzak of koekenpan mee. Voor mij zijn snelle geheugenkaartjes en volle batterijen onmisbaar. Het is wel eens gebeurd dat ik dacht dat ik volle batterijen had en dat dat niet zo was. Ik baalde als een stekker. Ik raad elke fotograaf aan om een regenhoes mee te nemen. Ik ben een keer in een sneeuwstorm terecht gekomen en dan ben je niet blij als je die niet bij je hebt!

Welke foto vormt momenteel je bureaublad en waarom juist deze?

Op mijn bureaublad staat momenteel een foto van een vos die op me af komt lopen en recht in de lens kijkt. Het is een wat oudere foto al, maar ik weet nog zo goed hoe ik me op dat moment voelde. Alles klopte: de blik van de vos, de beweging in de foto, het licht, de paarsachtige achtergrond. Echt een heerlijk moment!

Welke vraag mis je in dit vreemde lijstje en wat zou je antwoord op deze vraag zijn?

‘Wat maakt een foto dat je er langer naar blijft kijken?’
Ik vind het prachtig als een foto een verhaal vertelt, maar het verhaal zich niet direct onthult en mijn fantasie geprikkeld wordt. De kracht van de verwondering dus. Daarnaast ben ik een gevoelsmens. Als een beeld een bepaalde emotie bij me oproept kan ik daar intens van genieten. Ik kan heel blij worden van een dromerige sfeer, mooie details en rust in een foto.