Wie is Marko en hoe is je passie voor natuurfotografie ontstaan?
Ik ben Marko Hoops, 54 jaar, geboren en getogen in Voorschoten waar ik nog steeds woon samen met mijn zoon en dochter.
Mijn roots liggen echter in Slovenië waar ik als kind enige tijd gewoond heb in een klein dorpje in de Julische Alpen. Ik liep daar vaak dagenlang met vriendjes te struinen door de bergen, dit heeft mijn interesse voor de natuur aangewakkerd wat zich later vertaalde in de liefde voor natuurfotografie.
Wie op jouw website kijkt, ziet jou als woningfotograaf, iets heel anders dan natuurfotografie. Of zijn er ook overeenkomsten?
Natuurfotografie bestaat voor mij uit 2 elementen: techniek en creativiteit. Als woningfotograaf is techniek heel belangrijk; compositie, belichting en aansluitend de nabewerking zorgt voor de juiste weergave van de ruimtes maar het blijft een zo natuurgetrouw mogelijke weergave van de woning.
Creatieve beelden probeer ik vaak wel te maken zoals dromerige sfeerbeelden die nu eenmaal heel goed verkopen, maar daar houdt de creativiteit ook wel een beetje op. Ik denk dat low-key en icm beelden het niet zo goed doen op Funda…;)
In mijn natuurfotografie is deze kennis dus mooi meegenomen, maar om creatief te werk te gaan moet ik echt wel even schakelen om de natuur niet te veel te “documenteren” maar op een creatieve manier vast te leggen.
Hoe ga jij te werk als je gaat fotograferen? Heb je een plan of laat je je verrassen?
Ik werk bijna altijd met een plan omdat ik te weinig tijd heb om dagen rond te struinen.
Als ondernemer zijn werkweken van 50-60 uur bij mij vaker regel dan uitzondering. Om toch nog genoeg tijd te steken in de natuurfotografie probeer ik vaak langs lokale natuurgebieden te rijden onderweg van mijn opdrachten om dan zonder camera snel even te scouten van wat daar gebeurt. Ik sta altijd versteld van de honkvaste vogels die ik daar dan vind en kom op een later tijdstip terug om met de beste lichtomstandigheden deze vogels te fotograferen. Ik heb dan al een direct een doel en plan om te fotograferen. Dit kan dan vaak in een uurtje gebeurd zijn.
Jouw beelden bestaan voornamelijk uit vogels als onderwerp met een creatief sausje. Waarom specifiek vogels en hoe kom je tot het sausje?
Van origine ben ik landschapsfotograaf en heb ik de switch naar vogelfotografie gemaakt toen mijn fotomaatje een telelens kocht en ik toch eigenlijk wel nieuwsgierig was om ook eens vogels te fotograferen. Vogels zijn er uiteraard overal en vooral de kunst om vogels te benaderen en in een later stadium beeldvullend fotograferen met een rustige achtergrond was toen het doel.
Maar dat zorgde er bij mij al gauw voor dat de lol er ook wel een beetje afging, ik haalde geen voldoening meer uit de standaard vogelportretten. Ik ben geen vogelaar maar natuurliefhebber, als ik in Alaska had gewoond had ik wellicht de hele dag grizzlyberen gefotografeerd!
Om toch die passie in de vogelfotografie te houden ben ik steeds creatiever gaan fotograferen. Niet alleen de technische fotokennis die ik door mijn werk al die jaren opgebouwd heb helpt me om deze beelden te maken, maar ook anders fotograferen dan alleen soorten te documenteren helpt me om uit de sleur van mijn werk te komen waarin ik ook voornamelijk ruimtes documenteer.
Wanneer is een foto geslaagd voor jou?
Voor mij is een foto geslaagd als alle puzzelstukjes samenvallen. Ik houd van uitersten en vooral anders doen dan andere fotografen. Vaak ga ik mijn lokale natuurgebieden in als alle andere natuurfotografen al onderweg naar huis zijn. Het komt best wel vaak voor dat ik 2 uur na zonsondergang nog steeds rondhang om creatieve beelden te maken. Ik sta ook altijd versteld hoe ontspannen de vogels dan zijn vaak zijn, liggend in de schemer tussen het riet hebben ze je niet eens meer door. Vooral mooie zomeravonden met de schitterende luchten na zonsondergang, of vastleggen van soorten die overdag minder te zien zijn, gebruikmakend van bijvoorbeeld stadslichten vind ik uitdagend. Die beelden zitten bij mij al van tevoren in mijn hoofd en als dan alles uiteindelijk klopt, ga ik voldaan naar huis.
Wie of wat inspireert jou?
Ik heb niet zo zeer ander fotografen die mij inspireren, maar wel andere genres van fotografie. De scherpe beeldvullende vogelportretten doen mij niet zo veel, maar abstracte beelden waarbij je vooral even moet nadenken als je naar de foto kijkt des te meer. Ik kan ook genieten van minimalistische macro of intieme landschapsfoto’s en kijk ook graag naar bijvoorbeeld Formule 1 fotografen waarin vooral de bewogen i.c.m. beelden met kustlicht mij inspiratie geven voor mijn eigen fotografie.
Maar als ik toch iemand moet noemen dan zijn het de jongens van Zeitweise, die hebben een hele andere en vooral creatieve blik op natuurfotografie.
Hoe ver ga jij voor die ene foto?
Afgelopen winter had ik eindelijk tijd om een weekje de sneeuw weer eens op te zoeken bij mijn zus in Noorwegen. Daar aangekomen voelde ik me al niet helemaal top en de volgende dag werd ik wakker met bijna 40˚C koorts. Balen als een stekker natuurlijk, vooral omdat ik al mij apparatuur meegenomen had en graag vogels in de sneeuw wilde fotograferen.
Eigenwijs als ik ben was ik na een paar dagen met nog steeds koorts toch op pad gegaan naar een fjord met 2 grote zaagbekken. Bijna 2 meter verse sneeuw en -25˚C hielden mij niet tegen om op pad te gaan.
Nadat ik de zaagbek tot in de schemer gefotografeerd had en de koorts weer terugkwam, dacht ik bijdehand te zijn om in een rechte lijn door het bos terug te lopen om sneller terug te zijn. Oververmoeid en badend in het zweet zakte ik toen tot mijn oksels door een verse laag sneeuw en raakte met mijn voet vast in een paar boomwortels met bijna geen kracht om er weer uit te komen. Uiteindelijk, na een aantal minuten die wel uren leken te duren, kon ik mij toch loswrikken en al strompelend door de meters sneeuw terug bij de hut komen. Met een paar mooie foto’s in de sneeuw op mijn geheugenkaartjes rijker en mooi verhaal voor bij het knisperende haardvuur was dit avontuur toch weer goed afgelopen!
Wat zijn je ambities of dromen in je fotografie?
Als de kinderen de deur uit zijn heb ik toch wel plannen om voor langere tijd terug te gaan naar Slovenië om daar wellicht natuurfotografie workshops te geven. Ik ken het gebied als mijn broekzak en weet alle natuurfoto-hotspots in het noordwestelijke gedeelde van de Julische Alpen te vinden.
Het lijkt me fantastisch om niet alleen deze omgeving en natuurbeleving met andere natuurfotografen te delen, maar ook om andere fotografen deze mooie omgeving op een creatieve manier te leren vastleggen.
Welke foto is jouw persoonlijke favoriet en waarom?
Gek genoeg was dat niet een foto van een vogel. Vorig jaar was ik in Slovenië op pad hoog in de bergen op zoek naar reeën die zich vaak bewogen langs een steile rotswand diep in een beukenbos, ver van de gebaande paden. Na uren gecamoufleerd verstopt wachten gebeurde er helemaal niets en ik besloot tegen de schemer om langzaam af te dalen richting het dal, tot ik getriggerd werd door een scherpe geur van een kadaver wat daar ergens lag. Voordat ik doorhad wat er gebeurde schoten er 3 schimmen op zo’n 20 meter afstand door het dichte bos. Ik dacht eerst aan wolven, maar toen het 3-tal zich in wat opener terrein tussen de bomen liet zien zag ik dat het 3 goudjakhalzen waren! Waarschijnlijk een mannetje, vrouwtje en een jong. Deze extreem schuwe dieren zie je bijna nooit en gaan alleen ‘s nachts op pad om te jagen.
Het vrouwtje en jong verdwenen snel, maar het alfa mannetje bleef zeker 10 minuten in een halve cirkel op zo’n 30 meter afstand om mij heen rennen om af en toe te stoppen en luidkeels je huilen. Ik zag het dier zelf bijna niet zo donker was het al en zo dichtbegroeid was het bos. Dat gehuil ging echt door merg en been en ik had eigenlijk geen idee of ikzelf in gevaar was omdat ik zijn territorium was!
Ik kon geen foto maken maar net toen ik dacht dat hij weg was klom het dier op een grote rots op de enige open plek in het bos waar nog net wat licht door de bladeren kwam perfect om toch die ene foto te maken voor het dier in de duisternis verdween. Het kadaver was wellicht als voedsel verstopt door de jakhalzen, dus voortaan als ik dode dieren ruik dan ben ik wat meer op mijn hoede voor een bijzondere ontmoetingen!
Wat zou je andere natuurfotografen nog mee willen geven?
Ik zou zeggen geniet vooral en toon respect voor de natuur, maak vooral beelden die jezelf mooi vindt en kijk daar kritisch naar. Bevalt een foto niet helemaal ga dan snel terug naar dezelfde locatie om deze foto beter te maken, hier leer je echt ontzettend veel van.
Kijk ook eens over de schutting naar andere genres van (natuur)fotografie om hier inspiratie uit te halen en probeer hier vooral je eigen draai aan te geven op weg naar jouw eigen stijl als natuurfotograaf!
