Interview met Pauline Rote

Zelf ben ik erg nieuwsgierig naar haar verhaal. Pauline vertelt dat ze als klein meisje haar eerste Kodak-cameraatje kreeg. Daarmee fotografeerde ze alles wat los en vast zit. “Vooral de hond en de dieren in de wei (en mijn moeder zonder hoofd). Dat willen vastleggen is er nooit meer uitgegaan. Heel wat rolletjes heb ik volgeschoten. Toen mijn oudste geboren werd kocht ik een spiegelreflexcamera al snapte ik de techniek niet. Met behulp van de groene automatische knop heb ik toch de eerste jaren van mijn kinderen kunnen vastleggen.

De camera werd in gebruik vervangen door de smartphone want die voldeed ook. Toen ik in 2017 in een burn-out terecht kwam heb ik de camera weer afgestoft en meegenomen de natuur in. Daar vond ik rust en werd door het waarnemen met mijn camera op een mindfulle manier mijn passie voor natuurfotografie geboren. Sindsdien is het mijn lifeline en broodnodige ontspanning, daar kan geen psycholoog tegenop.”

Inspiratie 

Het zal niet vreemd klinken dat als ik vraag waar Pauline haar inspiratie vandaan haalt, haar antwoord hierin simpel en doeltreffend is: “De natuur zelf is mijn inspiratie”. Ze vertelt verder: “Doordat het voor mij mindful werkt zoek ik de rust in de natuur en in mijn onderwerpen. Door de vrijheid die ik dan voel is mijn voorliefde voor vogels ontstaan, die staan voor mij symbool voor vrijheid. Minimalisme heeft mijn voorkeur hierin, met technieken zoals highkey of lowkey probeer ik de aandacht naar mijn onderwerp te brengen in een overall rustig beeld.”

Fascinatie 

Online keek ik eerst op je Instagram pagina en pas later op je website. Daar zag ik dat je meer doet dan het beeld dat ik via Instagram kreeg met de vogels, zoals trouwfotografie. Wat was er eerder? Trouwreportages of de vogels?

“Eigenlijk ben ik altijd al gefascineerd geweest door vogels en heb ik mij daar door de tijd heen in gespecialiseerd. Op een moment werd ik gevraagd om een bruiloft te fotograferen en ondanks dat ik dacht dat ik dat niet zou durven of kunnen bleek ik het ontzettend leuk te vinden en lukte het best aardig. Overigens heb ik voordat ik gegrepen werd door het vogelvirus ook landschappen gefotografeerd en veel aan macrofotografie gedaan wat ik nog steeds leuk vind.”

Overeenkomsten  

Als ik Pauline vraag naar de overeenkomsten tussen beide disciplines, natuur-en trouwfotografie antwoordt ze: “Het fotograferen van vogels in mijn geval vraagt om scherp en alert zijn op de omstandigheden, actie en compositie. Hier heb ik een zesde zintuig voor ontwikkeld die me ook heel erg helpt bij trouwfotografie. Ook daar moet je overal ogen hebben en snel kunnen inspelen op het moment.”

Stijl 

Als landschapsfotograaf en vooral hoe ik kijk naar foto’s valt me op dat er een herkenbare eigen stijl in de foto’s van Pauline zichtbaar is. Ik ben dus nieuwsgierig hoe ze dit eigen heeft gemaakt en ze zegt: “Dit komt voornamelijk omdat ik altijd op een bepaalde manier kijk en fotografeer. Zo gaat het bijna vanzelf, kost het me weinig moeite en blijf ik bij wat ik echt leuk vind. Daarbij probeer ik de foto zo te maken dat die weinig nabewerking hoeft.”

De meeste foto’s kan ze in haar omgeving maken. “Ik woon in een poldergebied met veel water waar veel vogels te vinden zijn. Vaak ga ik even een rondje, er is altijd wel wat te zien. Mijn favoriete tijd is het vroege voorjaar wanneer de grutto terugkeert in “mijn achtertuin”. Op piekdagen zijn er duizenden te zien en ook te horen vanuit mijn tuin, dat is altijd ontzettend genieten! Ook ga ik graag naar het Waddengebied vanwege de weidsheid en de grote hoeveelheid vogels die daar te vinden is.”

Als ik haar vraag of ze nog een bepaald soort heeft die ze graag fotografeert reageert ze met een grappige uitspraak: “Liever leg ik een “gewone” vogel op een bijzondere manier vast dan een bijzondere vogel op een “gewone” manier. Hoewel ik geen soortenjager ben staan er nog wel een paar op mijn verlanglijstje zoals de papegaaiduiker. Voor mij is elke vogel de moeite waard om te fotograferen!” aldus Pauline.

Stuitermomentje 

Zoals in al mijn interviews ben ik ook ditmaal weer erg benieuwd wanneer ze haar laatste stuitermomentje beleefd heeft? Verrassend genoeg vindt ze het lastig om er 1 te noemen. “Het meest gelukkig word ik als ik vroeg in de ochtend op een mooie plek zit te genieten van de stilte met niets anders dan vogelgeluiden. Wanneer het me dan lukt om die emotie vast te leggen kan mijn dag al niet meer stuk. Ook kan ik helemaal uit mijn dak gaan bij grote groepen vogels die tegelijk de lucht in gaan. De actie, de geluiden en hun vermogen met zoveel tegelijk op te vliegen zonder te botsen fascineert me enorm. Wanneer ik zo’n behangetje vol vogels op mijn scherm zie kan ik echt wel even stuiteren!”

Vrijheid 

Terug naar de foto’s. Hoe kom je tot de beste foto’s en wat is in jouw ogen een goede of jouw beste foto. “Voor mij moet een foto een verhaal vertellen en een emotie oproepen, wat je onderwerp ook is. Wanneer ik de essentie van mijn onderwerp kan vangen en dat kan laten zien geeft dat een extra dimensie. Een vogel is vrij en symboliseert dat voor mij. Door de vogel in mijn foto de ruimte te geven vertelt het dat verhaal. Dat een vogel vliegt kun je benadrukken door de vliegbewegingen te laten zien met bijvoorbeeld langere sluitertijd. Als dat goed lukt ben ik wel erg blij. Ook vind ik het heerlijk om te spelen met bijvoorbeeld meervoudige belichting. Als de kijker wat langer bij de foto blijft hangen om goed te kijken is dat de kers op de taart!”

Dromen 

Als we het interview afronden is het ook het moment om te horen hoe ze vooruitkijkt en of ze nog ergens van droomt. “Ik doe nu helemaal wat ik leuk vind en hoop dat nog heel lang te kunnen blijven doen. In de toekomst zou ik mijn activiteiten op divers fotografiegebied nog willen uitbreiden en mezelf steeds verder willen ontwikkelen en verdiepen in wat ik al doe.”

Voelen 

Tot besluit van dit interview vraag ik Pauline wat ze nog aan ons wil meegeven en dat antwoord laat zich makkelijk raden. “Geniet van de natuur en de momenten. Ook zonder camera. Blijf dicht bij jezelf in je fotografie en doe wat je leuk vindt. Voel wat je doet en beleeft, zo maak je de beelden die authentiek zijn en een verhaal vertellen.”