Interview Sander Grefte

Wie ben je en wat vind je zo interessant aan natuurfotografie?

Ik ben Sander Grefte en geboren in Twente. Tegenwoordig woon ik alweer 13 jaar in Rheden aan de rand van de mooie Veluwezoom met mijn vrouw, Sandra, en twee kinderen, Lisa en Thijs. Mijn interesse voor de natuur is langzaam maar zeker ontstaan door het vele spelen in de natuur en de vele vakanties met mijn ouders in Europa. Maar mijn reis naar Nieuw-Zeeland in 2008 heeft mijn bewondering in voornamelijk landschappen echt laten ontbranden. Ik had voor deze reis speciaal mijn eerste digitale spiegelreflexcamera gekocht met als doel de reis vast te leggen. Zonder enige kennis gewoon lekker documenteren. Wat ik nu zo mooi vind aan landschap/natuurfotografie is dat ik op die momenten, net zoals de natuur, leef in het hier en nu zonder zorgen en stress.

Wat (of wie) heeft jouw liefde voor fotografie aangewakkerd?

In 2014 ging ik mij meer verdiepen in de fotografie en om eerlijk te zijn weet ik niet meer exact waardoor ik deze stap maakte. Ik weet nog wel goed dat ik vooral door Dave Zuuring werd geïnspireerd om de heide op de Posbank te fotograferen. In dat jaar beleefden we toevallig naast elkaar de mooiste zonsopkomst tot nu toe in dit gebied, althans voor mij. Misschien beginnersgeluk, maar die sfeer van een mistige ochtend aangevuld met prachtig licht een gekleurde lucht en de paarse heuvels van de Posbank. Dat was zo fantastisch dat ik direct verslaafd was.

Hoe bereid je je voor op een dag fotograferen (onderwerpkeuze, locatie, apparatuur etc.)?

Dat is sinds vorig jaar sterk veranderd. Ik heb zoals zovelen alle bekende apps (weer, photopills, social media) om mij te kunnen voorbereiden. Uiteindelijk begon dit averechts te werken, want als alle seinen op groen staan krijg ik te hoge verwachtingen en komen er twijfels of ik wel de juiste locatie heb uitgekozen. Ik verloor het plezier in fotograferen. Op dit moment beleef ik heel veel plezier aan bosfotografie in mijn ‘local patch’ de Veluwezoom. Door het vele hardlopen en mountainbiken hier kom ik regelmatig mooie plekken tegen. Het enige wat ik dan doe is checken hoe laat de zon opkomt en of het niet te hard regent. Dan ga ik gewoon op pad met mijn camera, 3 lenzen (14-24, 24-70 en 70-200mm), statief en polarisatiefilter en dan zie ik het wel. Bijna altijd kom ik thuis met foto’s die ik zelf mooi vind.

Hoe ziet een dag fotograferen ‘in het veld’ er bij jou uit?

Het begint met een slaperig hoofd uit bed stappen of wakker gebeld worden door mijn fotobuddy die buiten staat te wachten (als ik vergeten ben de wekker te zetten). Gelukkig leg ik alles de avond van tevoren klaar, dus de tijd tussen opstaan en weggaan kan heel kort zijn. Ga ik voor een weids landschap, dan probeer ik op tijd aanwezig te zijn zodat ik tijd heb om het rustig aan te doen. Een beetje rondlopen en de omgeving in mij opnemen om een compositie te vinden. Maar dat is niet altijd makkelijk als de lucht ineens mooi kleurt of als het licht prachtig is. Als ik in het bos fotografeer ga ik gewoon lopen en reageer ik op wat er gebeurt en wat ik tegenkom: licht, mist, vormen van bomen. Ik laat mij verrassen. Na het maken van de eerste foto probeer ik die daarna nog te verfijnen. Een stapje naar links of rechts. Iets lager of hoger. Alles om de foto rustiger te maken (bijvoorbeeld die vervelende tak aan de rand uit de compositie te houden). Na afloop, soms is dat 30 minuten soms 3 uur, geniet ik nog even na met een drankje en wat eten. Als het allemaal een keer samenvalt (mooi licht, sfeer, compositie) dan maak ik ook wel stiekem een vreugdedans.

Wat doe je uiteindelijk met jouw allermooiste foto’s (Facebook, Instagram, een album maken of…)?

De meeste foto’s deel ik zowel op Instagram en Facebook. Ik heb ook een eigen website waarop ik mijn beste foto’s deel. Ik deel daar ook soms blogs, reviews en tips. Het leukste is toch wel om je eigen foto’s te printen en te laten zien. Ik heb al een paar keer aan een expositie mogen deelnemen. Het zien van je eigen foto’s als geheel, naast andere werken is ontzettend inspirerend. De nieuwsgierigheid van de bezoekers in je foto’s en hun verwondering naar het verhaal erachter geeft mij ook veel energie. Wat ik ook leuk vind is het meedoen aan fotowedstrijden.

Aan welke foto heb je de mooiste herinnering en waarom juist deze foto?

Het moment op de Posbank in 2014 geeft mooie herinneringen. Maar de belevenis van één specifiek dag met als climax het zien van het Noorderlicht in IJsland met Julien Beyrath staat toch echt op nummer één. Het begon met een eigenlijk een teleurstellende zonsopkomst bij Kirkjufell. Daarna reden we door een fantastisch desolaat en bergachtig landschap over zwart lava zand en tussen grote lava rotsen naar Skogafoss. Onwijs gaaf om daar te mogen rijden. Een stevig IJslandse soep gaf ons nieuwe energie om wakker te blijven. Er was niet veel geomagnetische activiteit en de kans op Noorderlicht was klein. Toch liepen we om 23.30 uur de trap op naar de top van Skogafoss. Een half uur later wilden we teruggaan totdat we een sprankje groen aan de horizon zagen. Zou het dan toch? Na een zoektocht (naar interessante compositie) van 2,5 uur gaven we het op en liepen terug. Maar dan, bij een kleine waterval zagen we weer iets groens aan de horizon. Snel de camera opgezet en nog geen 5 minuten later zagen we aan de horizon het Noorderlicht verschijnen. Langzaam maar zeker danste het onze kant op en over ons hoofd. Blij als kleine kinderen sprongen we samen een gat in de lucht en juichten we van vreugde. We waren bijna vergeten om die foto te maken. Uiteindelijk niet mijn mooiste foto, maar die herinnering is goud waard.

Heb je een favoriete plek (local patch) om te fotograferen?

Dat is toch echt wel de Veluwezoom en dan specifiek het bos rondom de Posbank. Lekker op loopafstand en niet alleen voor fotografie, maar ook om te wandelen, hardlopen of fietsen. De heide, het bos, de reeën, herten, zwijnen, bos, vogels en het geluid van de natuur. Allemaal ingrediënten om te kunnen ontspannen!

Welke locatie zou je heel graag eens willen bezoeken om te fotograferen?

Ik heb niet zozeer één specifieke locatie die ik nog wil bezoeken. Ik vind het vooral leuk om regelmatig met mijn fotobuddies Dave Zuuring en Julien Beyrath een fotoreis te maken. Ik hou van ruigere landschappen, dus een meerdaagse wandelreis van hut naar hut door de Alpen zou ik nog heel graag willen doen. Maar eerst hoop ik te kunnen genieten van het Lake District eind dit jaar.

Wat zou je graag nog willen verbeteren om jezelf verder te kunnen ontwikkelen als fotograaf?

Poeh, daar vraag je mij wat. Wat ik graag zou willen is beter kunnen inschatten hoe een locatie eruit zal komen te zien in ochtend- of avondlicht oftewel hoe licht een compositie verandert. Iets wat ik ook graag doe is Intentional Camera Movement. Ik zou wat meer bewust willen zijn hoe ik bepaalde effecten kan realiseren. Nu is mijn tactiek gewoon doen en uitproberen, maar misschien is dat ook wel het leuke.