Interview Theo Bosboom

• Voor degenen die jou toch nog niet kennen, wie is Theo en hoe ben je ooit begonnen met natuurfotografie?                                          

Mijn naam is Theo Bosboom, al ruim 12 jaar met veel passie en plezier professioneel natuur- en landschapsfotograaf. Ik ben begonnen met natuurfotografie in 2003 tijdens een lange Afrika reis, waarin ik voor het eerst een goede camera en heel veel diarolletjes meenam. Toen merkte ik dat ik door het fotograferen veel aandachtiger naar het landschap keek en dat ik mezelf goed kon uiten via de fotografie. Daarna was ik bang dat ik fotograferen in Nederland heel saai zou vinden (zoals bekend hebben we hier geen leeuwen en giraffen), maar dat viel 100% mee. Door de fotografie heb ik ook de natuur in Nederland goed leren waarderen. En op een gegeven moment was ik zo gegrepen door de natuurfotografie dat ik mijn goede baan als advocaat heb opgegeven om me voor 100% aan de fotografie te kunnen wijden.

• Je bent naast professioneel fotograaf ook auteur, coach, reisbegeleider en helpt talent een stapje op weg via de stichting Oog op de natuur. Hoe combineer je dat en hoe hou je het leuk voor jezelf?

Dat klopt allemaal en dat is soms ook wel een beetje veel, zeker omdat ik ook nog toegewijd vader ben van twee puberdochters en ook nog tijd over wil houden voor partner, familie en vrienden. Het is op zich niet heel moeilijk om het leuk te houden voor mezelf, want al deze dingen vind ik heel mooi en inspirerend om te doen. Het enige dat me af en toe wat chagrijnig kan maken is een wat langere periode waarin ik niet aan het fotograferen zelf toekom.

Zelfs voor fulltime professionals is dit af en toe een uitdaging. Wat helpt is om er af en toe gewoon tijd voor in te plannen. Dan laat ik een week in mijn agenda helemaal leeg en dan zie ik op dat moment wel wat en waar ik kan fotograferen. Kunnen werken aan eigen projecten is voor mij wel essentieel. Als dat zou wegvallen, zou ik waarschijnlijk een andere baan zoeken.

• Je staat min of meer bekend om een duidelijke “Theo handtekening” in je werk, vaak landschappen en abstracties die nét even anders zijn en je nét even wat langer naar het beeld laten kijken. Hoe blijf je jezelf daarin onderscheiden en wat heb je daarvoor nodig?

Ik denk dat het belangrijk is om niet te gemakzuchtig te worden en niet te blijven vertrouwen op oude successen. Net als voor een band of een schrijver is het belangrijk om jezelf te blijven vernieuwen en om nieuwe dingen uit te proberen. Overigens vind ik dat ook een van de leukste aspecten van mijn werk als fotograaf, dus het is zeker geen straf om daar mee bezig te zijn. Ik hou een ideeënlijstje bij voor als ik een keer een goede ingeving heb en zit eigenlijk nooit zonder inspiratie. De wat abstracte blik zit in mijn fotografisch DNA denk ik, dus die zal vermoedelijk nooit verdwijnen.

• Waarin jij ook herkenbaar bent is jouw oog voor details die menig andere fotograaf niet zo snel zou zien. Kun je ons meenemen hoe jij kijkt en juist dat beeld vangt?

Dat is best lastig uit te leggen en over te brengen. Eén ding dat me denk ik onderscheidt van veel andere natuur- en landschapsfotografen is dat ik me graag laat inspireren door beelden en andere kunst buiten de natuurfotografie. Als je te veel in het wereldje blijft hangen, dan wordt je blik denk ik te beperkt en ga je (onbewust) doen wat anderen ook al hebben gedaan. Door te kijken naar bijvoorbeeld straatfotografie, portretfotografie of sportfotografie of juist naar schilderijen, films en series en andere vormen van kunst krijg ik regelmatig ideeën die binnen de natuurfotografie nog origineel zijn. Je eigen persoonlijkheid en alles wat jou inspireert, bepaalt mede hoe je kijkt en wat je dus ziet in het veld.

Dus ik zou iedereen willen uitdagen om de blik te verbreden. Daarnaast helpt het me altijd om rust en tijd te nemen tijdens het fotograferen. Dat is een van de redenen waarom ik bijna altijd een statief gebruik, het remt me af en brengt me van de kiekjesmodus in de fotografiemodus.

• Ga je altijd met een plan of concept op pad of laat je je ook wel verrassen door wat je tegenkomt?

Dat is in de loop der jaren wel een beetje veranderd. Vroeger ging ik bijna altijd zonder concept of plan op pad en liet ik me inderdaad verrassen door alles wat op mijn pad kwam. Dat voelt heerlijk vrij.

Tegenwoordig heb ik wel al vaak een concreet idee in mijn hoofd, omdat ik voor een bepaald project op pad ga. Zeker in de laatste fase van een project kan ik soms heel gericht op zoek gaan naar iets wat nog ontbreekt. Dat kan wel eens wat minder vrij voelen, ook omdat ik andere interessante onderwerpen dan links laat liggen en me probeer te focussen op mijn hoofdonderwerp. Toch heeft het projectmatig werken ook voordelen, omdat je weer andere dingen gaat zien dan wanneer je blanco op pad gaat.

• Je hebt al meerdere prijzen en publicaties op je naam, heb je nog ambities en uitdagingen?

Ik kan nog steeds heel blij worden van een prijs bij een fotowedstrijd die ertoe doet of een mooie publicatie in bijvoorbeeld National Geographic of NRC. Ook omdat mijn beeld of serie daarmee een breder publiek krijgt en dus door veel mensen gezien wordt.

Mijn voornaamste uitdaging als professional is om te blijven boeien als fotograaf. Zolang ik relevant werk blijf maken, blijf ik vermoedelijk ook interessant als workshopleider, fotocoach en spreker op festivals.

• Je nieuwste boek “Flowerscapes, Blik vanaf de bodem” komt uit in juni. Kun je er wat meer over vertellen en hoe ben je op het idee gekomen voor dit thema?

Jazeker! Het boek is een fotografische ode aan onze wilde bloemen, gefotografeerd vanuit het insectenperspectief. Ik had me al heel lang afgevraagd hoe het uitzicht zou zijn van een mier die door een bloemenveld loopt en even omhoogkijkt. En ik heb me afgevraagd of je dit uitzicht zou kunnen fotograferen. Dat leek lange tijd onmogelijk, want gewone camera’s en lenzen zijn hiervoor te groot en te lomp. Maar toen er twee jaar geleden een lange smalle groothoek macrolens op de markt kwam die je 360 graden kunt draaien (de Laowa Periprobe), zag ik opeens kans om het te proberen. En het werkte! Makkelijk is het niet, maar met wat geduld en doorzettingsvermogen kun je met de lens unieke beelden maken.

Toen ik dat had vastgesteld, ben ik me een tijdlang volledig op bloemen gericht. Dat werd steeds leuker, ook omdat ik steeds meer leerde over bloemen en hun strategieën. En het voordeel van bloemen is dat je ze overal kunt vinden, je hoeft er niet ver voor te reizen. Dus uiteindelijk heb ik mijn tanden er flink in gezet en er een boekproject van gemaakt. Ik ben heel blij met het resultaat en de eerste reacties zijn super positief.

Met het boek wil ik ook aandacht vragen voor de alarmerende situatie van de wilde bloemen en insecten in Nederland en de landen om ons heen. Het snelle verlies aan biodiversiteit vind ik zelf minstens even alarmerend als de klimaatverandering. Het goede nieuws is dat iedereen zelf een steentje kan bijdragen om bloemen en insecten te helpen. Achterin het boek heb ik dan ook acht praktische tips opgenomen voor mensen met een tuin of balkon.

• Wat zou je andere natuurfotografen nog willen meegeven?

Ik zou het mooi vinden als natuurfotografen meer zouden gaan nadenken over hoe ze hun fotografie kunnen inzetten om de natuur te helpen. Bij Stichting Oog op de Natuur hebben we dit jaar meer aanvragen dan ooit ontvangen (ruim 150). Je kunt bij de stichting een beurs aanvragen voor een fotoproject over de natuur of de relatie tussen mens en natuur. Opvallend is echter dat het aantal aanvragen uit het wereldje van de natuurfotografie juist daalt. En dat is jammer, want er is talent genoeg. Dus denk eens na over een belangrijk verhaal over de natuur dat je zou willen vertellen en kijk of je daar een project van kunt maken. Vraag feedback aan de juiste mensen en neem dan ook de tijd om het allemaal goed op te schrijven. Het verhaal achter de beelden is tegenwoordig minstens even belangrijk als de beelden zelf.

Voor meer foto’s en info kijk op de website van Theo.

Zijn boek “Flowerscapes, Blik vanaf de bodem” is nu verkrijgbaar en hier te bestellen.