Interview Vincent Vuik

Wie is Vincent en hoe ben je begonnen met fotograferen?

Leuk dat je me hiervoor benadert! Ik woon samen met mijn vrouw en drie dochters in Krimpen aan den IJssel (net onder Rotterdam) en werk in Delft bij een adviesbureau. Best een druk leven zo nu en dan, dus voor mij is de natuur de plek om ontspanning te zoeken. De liefde voor vogels heb ik als kind al van mijn vader meegekregen. Ik zie bij veel mensen dat dat vonkje niet makkelijk te doven is, zodra het eenmaal overgeslagen is. Toch heb ik de hobby jarenlang geparkeerd. Pas toen ik een krappe 10 jaar geleden een camera cadeau kreeg van mijn vrouw, heb ik me weer op de oude hobby gestort. Nu niet alleen met verrekijker en telescoop, maar vooral ook met de camera.

Hoe voelt het om met maar liefst 2 foto’s een eervolle vermelding te hebben gekregen?

Vooraf was het natuurlijk al erg leuk om te horen dat twee foto’s tot de laatste tien waren doorgedrongen. Tijdens de finale voelde het wel een beetje als twee keer nét niet, maar toen ik de foto’s in het Museon-Omniversum aan de muur zag hangen, vond ik het toch een hele eer om mijn producties tussen al die andere prachtige foto’s te zien.

Kun je ons vertellen hoe het maken van deze foto’s tot stand kwam? Wat is het verhaal achter de foto’s?

De foto van de Paarse Strandloper heb ik gemaakt op de Brouwersdam. Bij eb ontstaan er daar poeltjes op het buitentalud van de dam. Verschillende soorten strandlopers scharrelen daarin hun kostje bij elkaar. Ik ben over de keien naar beneden geklauterd, zo dicht mogelijk richting het water, om de paarse strandlopers op ooghoogte te kunnen fotograferen. Het was een dag met weinig wind en golfslag, dus ik kon lekker laag komen. Op de voorgrond zie je de stenen van de dam, in de achtergrond de kleuren van allerlei wieren die daar op de natte stenen groeien. Via dat doorkijkje hadden we even oogcontact.

De Watersnippen heb ik gefotografeerd in de fotohut in polder Breebaart. Voor mij tot nu toe de enige keer dat ik in een commerciële hut heb gefotografeerd. Ik creëer liefst zelf mijn kansen, maar met deze mooie hut kon ik de verleiding een keer niet weerstaan. Ik heb daar urenlang genoten van watersnippen om mij heen. Er zaten er een paar verstopt op een eilandje met bloeiende goudknopjes, een zeldzaam plantje dat voorkomt op droogvallende zilte zandbodems. Af en toe kwamen de snippenkoppen boven de planten uit. Ik heb geprobeerd om ze in een aansprekende houding vast te leggen. Toen deze twee snippen mooi symmetrisch omhoog kwamen, heb ik een serie foto’s gemaakt. Op deze foto was de symmetrie het mooist.

Hoe kies je uiteindelijk uit meerdere foto’s de foto die je dan instuurt? Waarom juist deze foto’s?

Je mag 15 foto’s insturen voor de Groene Camera. Best lastig om te bepalen wat je mooiste en sterkste foto’s zijn. Het verrassingseffect is bij je eigen foto’s al snel verdwenen. Toch blijven er foto’s waar je langer naar blijft kijken als je weer eens door je verzameling heen kijkt. Dat was bij deze 15 zeker het geval. Ik heb ook nog even gekeken hoe de foto’s gewaardeerd werden op Birdpix, een website voor vogelfotografie met net wat meer diepgang dan Facebook en dergelijke.

Ik kan me voorstellen dat je je door deze prijs gestimuleerd voelt om door te gaan, heb je nog dromen of doelen voor de toekomst?

Ik woon zelf in de Krimpenerwaard. Het voordeel van deze omgeving is dat het er relatief rustig is in vergelijking met natuurgebieden rondom bijvoorbeeld Rotterdam en Den Haag. Een nadeel is dat de natuur ingericht is voor ‘bewonderen op afstand’. Rust voor de vogels, hartstikke goed, maar lastig om mooie foto’s te maken. Het lijkt me erg leuk om in de Krimpenerwaard wat vogelfotografieprojecten op te zetten, misschien wel in samenwerking met het Zuid-Hollands Landschap. Tijdens de prijsuitreiking voor de Groene Camera vond ik het werk van Anja Brouwer erg inspirerend. Zij heeft jarenlang scholeksters gefotografeerd, en dat leverde een prachtige en eigenzinnige serie op. Misschien wil ik in de toekomst ook meer op zo’n manier te werk gaan.

Als ik jouw naam Google zie ik dat je betrokken bent als postdoc bij de universiteit van Delft bij kustwaterbouwkunde en een prijs hebt gekregen voor je proefschrift ‘Building Safety with Nature, Salt Marshes for Flood Risk Reduction’. In hoeverre hebben jouw fotografie, liefde voor natuur en je werk iets met elkaar te maken?

Leuk dat je daarnaar vraagt! Ik heb inderdaad een technische achtergrond, met een specialisatie in de kustwaterbouw. In mijn proefschrift kwam dit mooi samen met mijn liefde voor de natuur. Als je door de aanleg van natuurgebieden langs dijken de kans op overstromingen kan verkleinen, sla je twee vliegen in één klap. Ik heb onderzocht hoe betrouwbaar die natuur is tijdens de extreme stormen waar onze dijken op ontworpen zijn. Verder ga ik regelmatig naar de kust om te fotograferen. Brouwersdam, Maasvlakte, duinen, daar ben ik helemaal in mijn element. Toevallig inderdaad precies daar waar werk en hobby samenkomen.

Hoe ga jij te werk als je gaat fotograferen? Heb je een plan of laat je je verrassen?

Een mix van die twee. Soms ga ik gewoon lekker zwerven op bekende of onbekende plekken, en zie ik wel wat er op mijn pad komt. Liefst ’s ochtends vroeg, als het licht nog mooi zacht en warm is. Ter plekke probeer ik er dan iets moois van te maken.

Soms ga ik ook doelgericht aan de slag. In onze waterrijke omgeving ben ik vaak bezig met watervogels en steltlopers. Heerlijk om aan de oever te liggen en alles op je af te laten komen. Vanuit een laag standpunt kan dit mooie resultaten opleveren. Het is vaak lang zoeken naar geschikte plekken, en soms valt het tegen met de oogst. Maar als het lukt, kan ik daar erg van genieten.

Kun je andere fotografen tips geven als ze twijfelen om mee te doen met een fotowedstrijd? Waar moeten ze op letten?

Voor mij was dit de eerste keer dat ik aan een fotowedstrijd heb meegedaan. Het hoefde nooit voor mij, ik zag het als wat te competitief. Maar nu ik meegedaan heb, zie ik ook wel andere voordelen van zo’n wedstrijd. Je ziet inspirerende voorbeelden van andere fotografen, die soms heel doelgericht bezig zijn met bepaalde foto’s of projecten. Verder is het een mooie spiegel: in hoeverre zijn je beelden origineel en aansprekend voor zo’n jury?

Het viel me op dat er vooral beelden gekozen werden die grafisch sterk in elkaar zitten. Soms zelfs wat kunstzinnig. Misschien de invloed van de museumdirecteur in de jury? Dus als je wat inzendt is het belangrijk dat je een grafisch sterk beeld neerzet. Daarmee maak je meer kans dan met een bijzondere soort die je mooi beeldvullend hebt weten te platen. Zelf was ik ook wel wat verrast over de keuze van de jury. Binnen mijn inzendingen waren het niet eens mijn persoonlijke favorieten. Zo zie je maar weer: het is lastig om je eigen foto’s te beoordelen, en vooral ook: smaken verschillen.

Heb je verder nog tips voor andere natuurfotografen?

Fotograferen doe je voor jezelf, en niet voor anderen. Natuurlijk is het leuk en motiverend om je resultaten aan anderen te laten zien, maar soms lijkt het erop dat dit een doel op zichzelf wordt. Voldoen aan een verwachtingspatroon dat je aan de lopende band foto’s van hoge kwaliteit laat zien. Het gevaar is dat dit zorgt voor hijgerig kopieerwerk: heb je die soort al, ben je daar al geweest? Ik heb mezelf daar ook weleens op betrapt en probeer me daarin af te remmen. Trek je eigen plan en kies je onderwerpen in je eigen omgeving. En als je zoekt naar mooi licht en mooie locaties, dan volgen de mooie onderwerpen vanzelf.