Interview Ellen Borggreve

Interview Ellen Borggreve

Wie ben jij, en waarin onderscheid je je van andere fotografen?

Ik ben Ellen Borggreve. Ik werd begin jaren ’70 op de Veluwe geboren en heb daar mijn hele jeugd omgeven door bomen doorgebracht. Ik fotografeer al 40 jaar en mijn eerste camera (een Canonet 28) blijkt tegenwoordig als vintage te worden gezien. Ik heb sinds 1997 als professioneel ontwerper en kunstenaar gewerkt en heb gedurende diezelfde tijd ieder jaar wel meerdere fotografie opleidingen en cursussen gevolgd op allerlei gebieden. Ik heb een aantal jaren Venetiaanse Carnavals gefotografeerd. Op de laatste dag dat ik een Venetiaanse parade fotografeerde in Frankrijk werd ik zo onder de voet gelopen dat ik het bos in ben gevlucht en daar vond ik mezelf weer terug. Zo kwam ik met mijn camera terecht waar ik altijd al had moeten zijn.
Mijn achtergrond in design komt terug in hoe ik naar lijnen, vormen, balans en kleuren kijk.

Wat is je mooiste foto- en wat is het verhaal erbij ?

Het is altijd zo moeilijk te zeggen welke foto mijn mooiste foto is, want dat wil nogal eens wisselen. De foto die me erg blij maakte toen ik hem net genomen had, is Afloat die ik genomen heb bij een ven in Frankrijk. Ik had de locatie al heel vaak bezocht en precies uitgezocht hoe ik deze locatie wilde fotograferen, zodat het bij mijn visie zou passen. Ik heb in de stromende regen staan fotograferen, bij zonsopgang, bij zonsondergang, maar het werd al snel duidelijk dat ik herfstkleuren nodig had om de boom in het water een beetje los te laten komen van de achtergrond, waar donkere dennen staan en dat ik ook mist nodig zou hebben met een opkomende zon erachter om diepte en magie aan de foto te geven. Het duurde een paar jaar voor het lukte, maar vorig jaar lukte het dan toch. Dat is zo’n moment dat ik bijna extatisch van geluk ben.

Wat is je favoriete onderwerp en waarom ?

Ik houd ontzettend van grillige bomen en bossen, maar niet noodzakelijkerwijs van de echte Nederlandse landgoed bossen met de bekende lanen. Ik fotografeer er wel eens, maar het raakt me minder dan wat ik micro-landschappen noem. Ik houd ervan in chaotische bossen heel kleine scenes te vinden en die vast te leggen. Mijn onderwerp is eigenlijk de meest magische kant van de realiteit; het sprookje in de werkelijkheid. En die zoek ik in plaatsen die minder voor de hand liggen.

Wanneer ben je tevreden met een opname ?

Ik denk dat ik tevreden ben met een opname als ik inderdaad de magie van de werkelijkheid heb weten vast te leggen, maar ik ben ook enorm perfectionistisch, dus ook techniek, compositie en details zijn ontzettend belangrijk. Ik ben dus niet vaak helemaal tevreden, maar dat vind ik niet erg. Perfectie nastreven betekent vaak dat je het nooit bereikt, maar je wel aanzet tot steeds opnieuw proberen en blijven verbeteren.

Zou je meer commentaar/reacties/ likes op je foto’s willen ?

Ik moet eerlijk toegeven dat ik in eerste instantie de likes net zo belangrijk vond als social media graag willen dat je ze vindt. Ik ben ermee opgehouden het belangrijk te vinden. Ik volg eigenlijk alleen mijn eigen kompas. Het probleem met kritiek op foto’s is altijd dat degene die de kritiek geeft vaak helemaal niet snapt wat de beweegredenen van de fotograaf zijn om de foto te nemen. Mocht ik echt niet zeker weten of een foto wel deugt, dan vraag ik het aan Inge Bovens, met wie ik goed bevriend ben.

Wat doe je om je te blijven ontwikkelen als fotograaf ?

Ik leer continu dingen bij. Ik volg altijd cursussen, meestal op gebieden binnen de fotografie waarin ik zelf niet werkzaam ben. Ik heb dit altijd zo gedaan. Ik houd ervan om vanuit andere disciplines ideeën mee te nemen naar mijn eigen niche. Ik neem daarom ook ieder jaar wel les in dingen als tekenen en schilderen, omdat ik er heel veel van leer over dingen als contrast, schaduwen, vormen, compositie en kleurtheorie.

Waar haal je je inspiratie vandaan (anders dan natuurfotografie)?

Ik ga heel erg vaak naar musea toe en ben ook veel in het Kröller Muller museum te vinden. Ik lees alles wat ik maar kan vinden over schilders die mij weten te raken en kijk veel documentaires over kunstenaars. Binnen de fotografie ben ik groot bewonderaar van het werk van Ewa Cwikla, een fotografe die werkt in de stijl van de oude Hollandse meesters.

Bereid je je gedegen voor of zie je wel wat er op je pad verschijnt ?

Mijn achtergrond in design betekent dat ik dingen in mijn hoofd al in elkaar zet en er dan locaties of momenten bij zoek. Ik ben niet op mijn best als je mij in een voor mij onbekende locatie neerzet. Ik moet een locatie eerst goed kennen voor ik voorbij datgene wat aan de oppervlakte ligt kan kijken. En dat laatste is voor mij echt een vereiste. Ik kan snel reageren als de omstandigheden wijzigen, kan ook heel snel mijn rust vinden als ik de camera vast pak, maar meestal heb ik wel enigszins in mijn hoofd zitten wat ik graag wil fotograferen.

Heb je een leuke/ spannende/ grappige anekdote m.b.t. natuurfotografie?

Op een ontzettend mistige ochtend stond ik te fotograferen in een smal bospad. Op een gegeven moment kwam er een groepje van 4 wandelaars aan. De dames en heren begonnen toen ze mij zagen om zich heen te kijken (zoals wel vaker gebeurt) om het bijzondere vogeltje te zien. Één van de mannen zei : “Waar zit ‘ie? “ Ik zei: “De boom? Die staat hier” De man was al vrij verbijsterd dat ik bomen stond te fotograferen en zei toen : “Maar je ziet helemaal niks, er is alleen mist!” Waarop mijn echtgenoot zei: “Zij? Ze komt alleen het bed uit als het mistig is…” De 4 wandelaars besloten toen waarschijnlijk dat ik beslist niet wijs was en liepen snel verder. We hoorden een vrouw nog vragen : “Wat zei hij nou? Zei hij dat ze niet uit bed kwam als het niet mistig was?” We schoten in de lach en concludeerden dat ze nog jaren op verjaardagen zouden vertellen over die rare vrouw die alleen het bed uitkwam als je geen hand voor ogen kon zien…en dan dat ook nog ging staan fotograferen.

Hoe belangrijk is apparatuur voor je ?

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk van mijn apparatuur wil dat het gewoon goed werkt op een manier die intuïtief is voor mij en goed van kwaliteit is. Ik heb jaren lang met Minolta (analoog) gefotografeerd en ben daarom later naar Sony overgestapt, omdat Sony Minolta had overgenomen. Ik snap eerlijk gezegd niet waarom altijd gedacht wordt dat de camera zo belangrijk is voor het plaatje. Toen ik nog ontwerper was heeft geen enkele verzamelaar of museum mij ooit gevraagd welke naaimachine ik had gebruik. Dat doet helemaal niet ter zake. Ik had een goede machine die het waarschijnlijk nog doet als ik 81 ben en als er een camera kan worden gemaakt die dat ook kan, ben ik blij. Ik heb mijn apparatuur eigenlijk vooral uitgezocht op een combinatie van kwaliteit en een laag gewicht, want ik wandel enorme afstanden en heb altijd alles bij me, dus dan is het wel prettig als het niet loeizwaar is.

Welke foto vormt momenteel je bureaublad en waarom juist deze ??

Ik heb altijd een vision board als mijn bureaublad, een collage van foto’s die mij mij op mijn pad houden. Ik selecteer iedere paar maanden die foto’s die als het meest authentiek voelen en waar ik natuurlijk in enige mate trots op ben, die verwerk ik dan in dat vision board. Daarnaast staan er een aantal quotes op dat vision board die ik graag iedere dag wil zien. Op dit moment staan onder andere Oak Frame, The Elders en Winter Faerie op mijn bureaublad.

Welke vraag mis je in dit vreemde lijstje en wat zou je antwoord op die vraag zijn?

Ik heb eerlijk gezegd geen idee welke vraag er mist. Ik kan wel aangeven waarom ik geen antwoord wist te geven op de vraag: Wat staat er al jaren bovenaan je bucket list? Ik heb namelijk geen bucket list, ik heb daar ook nooit behoefte aan gehad. Ik houd er niet van naar hotspot locaties te reizen, want ik kan alleen goed werken als ik een locatie goed ken en als ik alleen ben. Ik raak anders uit mijn doen en kom geheid terug met foto’s waarin ik mezelf niet herken. Daarnaast geloof ik dat betovering echt overal te vinden is als je er voor open staat. Dus ik prefereer zelf dingen te ontdekken en ben niet op jacht naar iconische plaatjes.