Wie is Jan Vermeer?
Als fotograaf is het goed om af en toe de bakens flink te verzetten en heel belangrijk; blijven zoeken naar vernieuwing.
Veluwe
Jan erfde, zoals dat wel vaker gaat, het fotografievirus van zijn vader, die vooral natuur fotografeerde. Samen met andere hobbyfotografen richtte deze een fotoclub op in zijn geboorteplaats, die tot op de dag van vandaag nog bestaat. Aanvankelijk fotografeerde Jan vooral tijdens vakanties op de Veluwe, die toen al zo’n aantrekkingskracht had, dat hij er nu al ruim dertig jaar met veel plezier woont en werkt.
Ondoenlijk
Bij het ontvangen van Jans portfolio, voel ik me bijna als een kind dat een surprise-ei krijgt: ‘Wát zou erin zitten?!’ Want stel je eens voor: een kwart eeuw fotografie! Talloze indrukwekkende reizen, ontelbare prachtige ervaringen en een schat aan bijzonder fotografisch materiaal. Het aantal foto’s van Jan moet duizelingwekkend groot zijn en dan vraag ik doodleuk aan Jan om even zijn ’10 beste foto’s’ uit te kiezen. Totaal ondoenlijk natuurlijk. Ik zie voor me hoe Jan zich, met een lampje op zijn hoofd en gewapend met een houweel, een weg baant door stapels en stapels fotomateriaal, naarstig op zoek naar die tien toppers…
Maar genoeg over mijn fantasieën, terug naar de hoofdpersoon van dit verhaal: Jan Vermeer…wie kent hem niet….? Jan is immers al zó lang prominent in beeld, dat veel fotografen zich waarschijnlijk geen Janloze tijd kunnen herinneren. 25 Jaar fotograferen en still standing strong, dat is op zich al een prestatie om trots op te zijn.
Kwart eeuw!
En, zoals je mag verwachten na een kwart eeuw in de fotografie, zou je over Jan wel een klein boekje kunnen schrijven. Want naast een begenadigd fotograaf is Jan ook een enthousiast spreker en heeft hij een fijne boekenreeks opgebouwd. En -last but not least- Jan is de oprichter van Natuurfoto Magazine, recentelijk door natuurfotografie.nl voortgezet. (Onnodig te zeggen dat wij supertrots zijn dat Jan het vertrouwen in ons had om dit stokje aan ons over te dragen.)
Oftewel: Jan heeft zijn sporen wel verdiend, dus geniet hieronder van een bescheiden selectie uit een indrukwekkend oeuvre!
Apparatuur
Sinds vier jaar werk ik met Sony omdat ze erg innovatief bezig zijn. De compacte spiegelloze camera’s zijn subliem. De nieuwste G-Master objectieven zijn al geschikt voor camera’s met 70 of 100mp. Ik ben ook onder de indruk van Laowa die gekke dingen maken.
- Sony a7RIII
- Sony 100-400mm G-Master
- Sony 24-70mm G-Master
- Sony 85mm G-Master
- Sony 70-300mm
- Sony 1.4 extender
- Laowa 15mm
- Gorillapod
- Mindshift rugtas
- Benro filterset
Portfolio
“In de natuur vind je rust. Door met een camera de natuur in te trekken krijgt dat meer impact omdat je vanzelf stiller wordt en daardoor intenser de omgeving beleeft. Kun je die natuur vertalen naar indringende beelden dan geniet je dubbel én je kunt er anderen deelgenoot van maken.”
“Ik fotografeer de natuur vooral vanuit de puurste vorm waarin het zich openbaart. Waar ik graag naar zoek zijn eenvoudige beelden die ik probeer te vertalen naar een mooie compositie. Ik schuw niet om een dier strak in te kaderen, vaak krijgt het daardoor meer zeggingskracht, meer impact hoop ik. Als ik de BBC Wildlife mag geloven ben ik de ‘uitvinder’ van de wit in wit composities. Dat zou dan een bepaalde stijl kunnen zijn waar ik overigens niet zo mee bezig ben. Ik doe gewoon mijn ding en probeer met groot respect de natuur onder de aandacht te brengen.”
“Fotografie is altijd al in beweging geweest. De duizelingwekkende snelheid waar het zich nu in ontwikkelt heeft veel moois opgeleverd, maar tegelijk zie ik in de breedte veel van hetzelfde en vaak weinig overtuigend. Natuurlijk moet je met een open mind blijven kijken en vooral je eigen weg blijven volgen. Dat geldt zeker voor een fotograaf die er zijn brood mee wil verdienen. Was het lekker ouderwets, dus analoog, heel lang goed mogelijk om uitsluitend te kunnen bestaan van fotoverkoop. Tegenwoordig moet je er van alles bijdoen zoals reisbegeleiding, workshops en lesgeven – wat overigens heel leuk is – om te kunnen bestaan. Tegelijk moet je ervoor waken dat dit niet ten koste gaat van je eigen fotografie. De valkuil dat je alleen maar fotoreizen en workshops organiseert helpt je eigen ontwikkeling niet altijd. Samengevat is het nu vooral meer een uitdaging geworden om als fotograaf echt fotograaf te zijn. Als pro bedoel ik! ”
“Er zijn een paar foto’s met een persoonlijk verhaal, zoals de wereldberoemde papegaaiduiker in de sneeuwbui. De impact van deze foto is enorm groot. Misschien wel het meest bijzondere is, dat de regio waar deze foto is gemaakt een boost heeft gekregen door deze foto met een toeloop van vogelaars en fotografen. De visserij in dit gebied is verdwenen en daarmee de economie. Dorpen lopen leeg, jongeren trekken naar de stad. Genoeg ingrediënten die niet gunstig zijn voor een levensvatbare economie. Er zijn nu vogelkijkhutten gebouwd en er is zelfs een drijvende schuilhut om eidereenden te fotograferen. Het mooiste is misschien wel de tranen die ik kreeg, toen er een print werd besteld door een paar vrienden van iemand in Australië die een ongeluk in Zambia overleefde en daar een hoge dwarslaesie aan overhield. De stichting die ze oprichtten vernoemden ze naar zijn lievelingsvogel en dat is de puffin….. Mijn foto hangt al jaren boven zijn bed. Daar word ik oprecht en nog steeds stil van. Daar kunnen geen honderdduizend Facebook likes tegenop. ”
“Ik had ooit een lange wishlist, ondertussen is die redelijk afgestreept en de soorten die ik graag voor de lens wil hebben raken ook steeds meer vertroebeld. Deels doordat ik veel minder in soorten ben gaan denken maar meer in biotopen. De enorme toename van fotografie heeft daar ook invloed op. Eén van die wishlist-soorten is een pracht van een kolibrie die ik ooit miste in Peru. Hoe mooi ook, ik maak nu steeds vaker de economische afweging of het haalbaar is en of de kosten terugverdiend kunnen worden. Meestal lukt dat niet en dat is aan de ene kant jammer want de spontaniteit van de wereld ontdekken verdwijnt daarmee op de achtergrond. Gelukkig zijn er dichterbij heel veel mooie onderwerpen die nog lang niet uitgeput zijn en waarvan ik de uitdaging steeds meer herontdek.
“Kleine dingen zoals het zingen van een merel in de tuin kunnen al genoeg zijn om mij te inspireren. De beste inspiratie komt voort uit rust en zonder enige dwang te moeten scoren. Rust werkt nog steeds als een grote katalysator, een eindeloos leeg landschap waarin ik me totaal kan verliezen helpt ook. En eerlijk is eerlijk, dat beleef je nu eenmaal intenser op -pak ‘m beet Spitsbergen- dan op de Posbank waar soms vijftig fotografen op een rij staan. ”
Tip(s) van Jan:
- De aloude aanpak van naar buiten gaan en de natuur ontdekken klinkt stoffig, maar zo simpel is het nog steeds.
- Kennis van de natuur, kennis van je onderwerp helpt je altijd om je fotografie naar een hoger plan te tillen. Verdiep je daarom in je onderwerp.
- Inspiratie vind je overal, in musea, in de muziek en het kan geen kwaad om naar het werk van collega’s te kijken. Geef daar een eigen draai aan en vergeet niet te genieten, met respect uiteraard!
Wij waren erg benieuwd naar de persoon achter al dit moois, naar nog meer Jan. Jij ook? Lees dan nu het interview met Jan Vermeer in Natuurfotografie Magazine Editie 34, 2-2018.
5 reacties
Dank voor alle aandacht en leuke reacties, erg blij mee. Gisteren kwam mijn mirrorless a7RIII binnen die een volgende stap mogelijk maakt. Met zijn 42.4 mp sensor, 10 fps én Pixel Shift Multi Shooting ben ik er klaar voor om weer te vlammen als fotograaf!