Alles leuk vinden
De eerste associatie die het woord ‘leuk’ bij mij oproept is gewoontjes. Net zoals het antwoord op de vraag hoe gaat het met je en je zegt: ‘ja goed’. Oftewel, leuk mist voor mij diepte en lading. Anderzijds ik snap dat wel waarom mensen zeggen, ‘jij vindt alles leuk”. Maar alles is ook weer meteen zoveel. Alles is een woord dat voor mij zou betekenen dat ik portretfotografie, fashion shoots, druppelfotografie en bijvoorbeeld urban fotografie mijn ding zou zijn. Want als je alles leuk vindt dan ook alles toch? Of chargeer ik nu weer?
Nieuwsgierigheid de bron van kennis
Soms moet je een punt maken, een standpunt in nemen. Dat standpunt is, “nee, ik vind niet alles leuk!”. Maar ik denk dat ik weet waar de verwarring ontstaat. Net als met eten, ik mag graag proeven en dus als we terugkeren naar fotografie iets uitproberen. Ik denk vanuit dat punt dat ik best wat uitprobeer. Alleen om eerlijk te zijn, ik blijf wel dichtbij huis. Of te wel dicht bij natuurfotografie. Zo wilde ik altijd al graag eekhoorntjes fotograferen. En dus wat doe je dan. Dan ontdek je de boshut.
Proberen om te leren
Wat ik dus doe, ik probeer van alles uit. Bijvoorbeeld vogels of ‘wild life’. Nou ja wild life, soms heb je geluk en zit er in je buurt een groep ransuilen. Of kom je op een bij vele, maar voor mij tot dat moment onbekend stukje Nederland, waar de ‘hertjes’ vlak voor zonsondergang zich laten zien om te grazen in een veld. Had je mij een jaar of vijf geleden gezegd dat ik daar ook nog eens voor in de stromende regen 2 uur zou staan te wachten dan had ik je waarschijnlijk uitgelachen. Maar je moet alles eens geprobeerd hebben. En zeg nu, een beetje regen kunnen we en onze spullen toch wel hebben? Het was een therapeutische ervaring voor me. En ik kan vertellen; enkele weken geleden na een bijzonder drukke periode, ging ik bewust terug naar deze locatie om in alle rust te zitten, zonder luxe, en te genieten. Dat ik een foto mee naar huis zou nemen was een mooie bonus.
Dicht bij huis
Soms moet je wel iets nieuws doen op fotografie gebied. Daarmee kan het lijken alsof je alles leuk vindt. Wat ik niet echt leuk vind is mensen fotograferen. Okay, reportages met mensen vind ik dan wel weer leuk, maar portretten enzo vind ik toch echt niet leuk. Dus als de vraag komt om een event te fotograferen (Corona helpt nog steeds niet!) dan doe ik dat graag. Leuke is dat je dan soms niet alleen op fotografiegebied je grenzen verlegt, maar ook persoonlijk. Zo moest ik wel mijn hoogtevrees een beetje aan de kant zetten. Want met camera om je nek een ladder beklimmen en op een podium op hoogte met een band staan is wel een dingetje voor me. Ja als ik al op een keukentrapje sta ben ik al ‘shaky’.
Grensverleggend
Toch doe je het en zo verleg je grenzen. Door te doen en te proberen hoe spannend ook, leer je weer en groei je in je alles kunnen. Bij een recente opdracht dacht ik oh even wat beelden van dit en dat maken. Maar uiteindelijk kreeg ik voor mijn lens een hele optocht van mensen. Van een team zorgmedewerkers, een wethouder, welstandcommissie, schooldirecteur, project manager tot en met kleine kinderen!! Dus zoals mijn jeugdvoorbeeld Pipi zei: “Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik denk dat ik het wel kan”. Heb er geen slapeloze nachten van gehad, maar omdat ik dit weinig doe des te spannender. Dus leuk, mwoahhh, kan ik het? Ja denk het wel.
Alleskunner
Waar ik deze column mee begon, de uitspraak: “Jij kan ook alles!” komt van een recente belevenis met vlinders fotograferen en inspireerde me dus tot deze overdenkingen. Nadat ik afgelopen week zelf de eerste vlindertjes gevonden had, postte ik een macrobeeld daarvan. Daarop was de reactie; jij kan ook alles. Een groot compliment, maar ik vond het vooral verschrikkelijk leuk. Het proces van ontdekken, zoeken, vinden, 2,5 uur lang met 1 vlindertje voor dag en dauw ermee bezig zijn. Ja dan is fotografie leuk, vooral als je ontdekt, leert en het gewaardeerd wordt. Allerbelangrijkste je wordt er vooral zelf blij van. Maar alles kunnen en leuk vinden dat is wel wat veel voor me.
Geef een reactie