Menu

Onderdeel van Pixfactory

Johan becomes ‘Master Photographer’…

Tijdens fotoreizen ontstaan er altijd trends, grappen die tijdens die reis leuk zijn maar die niemand anders snapt (of grappig vindt). Door vermoeidheid, groepsgevoel en adrenaline kunnen de meest simpele opmerkingen of ideeën ineens viral worden. Tijdens de reis kan zo'n viral de gezamenlijke factor zijn, de inside joke, zo van "... wij begrijpen elkaar ... ". En als je dan die deelnemers nog een keer tegenkomt knipogen we tegen elkaar, wij weten iets wat de rest van de wereld niet weet (of zou willen weten). Zo herinner ik mij viral van de Swedish Chef met zijn chocolate Moose (iets met de kookkunst van mijn partner-in-crime tijdens de reizen en de elanden), foute slogans voor onze fotoreizen ("loop je met je statief te pielen... doe dan een workshop bij van der Wielen") of "gebruik een statief". Maar wat er de laatste reis gebeurde zal je stijl achterover doen slaan... (zo begint toch een goede viral?).
Mijn eerste poging voor een ge-LIK-te foto: HDR van -6 tot +6 en lekkere kleurtjes... Fotograaf: Johan van der Wielen

1 foto voor $6,5 miljoen, wie wil dat niet?

Tijdens afgelopen foto expeditie naar Lofoten en Vesterålen zaten wij (mijn vriend en mede gids en onze 10 deelnemers) op één van de zeldzame momenten te genieten van een avondje rust (dat heet bewolkt en dus geen zichtbaar noorderlicht, soms een welkome afwisseling). Hoe we er precies op kwamen weet ik niet meer maar ineens vroeg één van de deelnemers mij of ik wil eens had gehoord van “one of the most influential fine art artists and master photographer Peter Lik”. Oh wacht, ik weet het weer. Het ging erom dat deze man de duurste foto ooit had verkocht, een foto van Antelope Canyon voor $6,5 miljoen. Met schaamrood op mijn kaken moest ik bekennen dat ik nog nooit van deze van oorsprong Australische – blijkbaar – beroemdheid had gehoord. En dus stond de hele groep om mij heen toen ik bibberend zijn naam in Google Images intypte… binnen 10 seconden waren al mijn kegeltjes (dat zijn de kleurreceptoren in je ogen) volledig over hun toeren van zoveel overkill aan saturatie, HDR, vibrance and clarity. Onze nuchtere Hollandse insteek – te midden van de Noorse Lofoten eilanden – was dan ook weinig positief. Van’typisch Amerikaans’ tot ‘wat afgrijselijk’ en zelfs … ‘volgens mij zijn die kleuren niet echt’.

Nature's on fire... misschien nog geen $6,5 miljoen waard maar voor 10% daarvan doe ik het ook hoor!
Nature’s on fire… misschien nog geen $6,5 miljoen waard maar voor 10% daarvan doe ik het ook hoor! Fotograaf: Johan van der Wielen

En toch…

Maar ja, ondanks alle rede, artistieke gevoelens en weerstand tegen zoveel commercieel geweld (Peter Lik is gewoon een bedrijf met diverse eigen galeries) bekruipt je wel het gevoel van … hij verdient er wel goed mee. En dat is toch wat ook het gezin wel prettig vindt, want ‘kunstzinnige creatieve uitingen waarmee ik de kijker wil laten delen in mijn ervaringen in de natuur’ smaken niet lekker op brood.

< Australisch accent > Nature is beautiful, get out of your lazy couch, explore nature with your camera... < / Australisch accent >
< Australisch accent > Nature is beautiful, get out of your lazy couch, explore nature with your camera… < / Australisch accent > Fotograaf: Johan van der Wielen

Eerste schreden ‘becoming Master Photographer’

Wat dan begint als een geintje wordt al snel viral. Terwijl de deelnemers zich richten op hun eigen projecten, thema’s en beeldverhalen tijdens deze gevorderde fotoreis, LIKt een klein stemmetje aan het oor van deze fotograaf: “verkoop je ziel, maak naam, doe gek … wordt beroemd en rijk… zo moeilijk kan het niet zijn“. En zo begon ik aan mijn eigen zoektocht naar ge-LIK-te beelden. Mijn aversie tegen HDR opzij zettend ging ik op zoek naar die foute momenten op de dag: the golden hour when nature is on fire. De laatste zonnestralen die nog de berg beschijnen, reflectie van knalrode wolken in het water, dramatische zonsondergangen, selfies bij knallend noorderlicht en heerlijke over-the-top kleurtjes. En zo kwam ik erachter dat je als Master Photographer het nog makkelijker hebt dan ik al dacht. Je werkt alleen rond zonsop- of ondergang (want daartussen is het licht niet interessant, geen knal kleurtjes) en als het té bewolkt is of juist té helder heb je ook vrij. Jeetje wat een bestaan. Het grote geld begint steeds meer te lonken…

Go out in storm, that's when nature's mad and angry
Go out in storm, that’s when nature’s mad and angry Fotograaf: Johan van der Wielen

How-to…

De grote truc was natuurlijk hoe je die waanzinnige beelden van de meester kunt reproduceren. Want je wint natuurlijk niet heel eenvoudig zoveel awards, credits of aandacht. Toch bleek ik ook daar al snel een illusie armer te zijn, niet alleen het tijdsmoment op de dag is erg eenvoudig in te schatten, niet alleen heb je het als fotograaf makkelijk wat tijdstip betreft… nee, ook de nabewerking bracht mij weinig moeilijkheden. Contrast, clarity, vibrance en saturation bleken de keywords. Soms een extra gradiëntje en klaar is Johan-van-der-Lik, ge-LIK-te beelden blijken prima na te maken…

Working with light and long exposures gives you the mood and atmosphere I've experienced in the field
Working with light and long exposures gives you the mood and atmosphere I’ve experienced in the field Fotograaf: Johan van der Wielen

Laatste stap… narcistische fotografie

Met de laatste stap in het ver-LIK-ken van mijn fotografie bleek ik nog de meeste moeite te hebben. Als beroemd Amerikaans fotograaf dient elke tweede foto een selfie te zijn, liefst met hoofdlampje in de lucht schijnend naar de melkweg, noorderlicht, sterren, noem maar op. Ik heb dan toch wat schroom als Nederlander. Wie wil nou een foto kopen met de maker erop? Maar goed, ik ben wel zo iemand die áls hij ergens voor gaat ook all-the-way gaat. En daarom heb ik ook de laatste stap genomen:

Aurora selfie...
Aurora selfie… Fotograaf: Johan van der Wielen

Roarrrrrrrrring!!!!!!

En toen was het hek van de dam… ik begon mij steeds meer in mijn idool te verdiepen en heb zijn introductie film wel tig keer gezien … “I’m just an ordinary bloke from down under, came to the states and never looked back… ” (inclusief prachtig arm gebaar). Ik vond foto’s van mijn held en heb tijden gekeken naar deze prachtige stoere foto, blote armen, hoed op… waanzinnig hoe hij in mijn ziel lijkt te kijken en mij triggert om op pad te gaan… en daarom – als eerbetoon aan mijn held – hieronder hoe ik zijn voorbeeld volg. Ben ik te min? Nee, om succesvol te zijn, moet je in jezelf geloven! Sterker nog… het is veel stoerder om in hartje winter op Lofoten zo stoer te kijken met blote armen dan in warm Amerika… “eat your heart out Lik!” Johan is roarrrrring!!!

Me and my hero... both tough guys in nature
Me and my hero… both tough guys in nature. Fotograaf: Johan van der Wielen

 

de Nieuwe Johan

Ik hoop dat jullie ook van Amerikaanse landschapsfoto’s houden… want dit is de start van de nieuw Johan! Binnenkort in het workshop assortiment “ge-LIK-te natuurfotografie“, “LIK je rijk met natuurfotografie” en “creative LIKes“. Hou mijn website in de gaten!

Geef een reactie

8 reacties

  1. Hoi Johan,

    Hoewel ik begrijp dat je stukje met een knipoog is geschreven, kan ik het toch niet nalaten even te reageren. Tot een paar jaar geleden had ik ook nog nooit van Peter Lik gehoord, totdat ik in Miami naar binnen gezogen werd in een galerij van hem. In het kort gezegd heeft dat zelfs mijn kijk op fotografie sterk veranderd!
    Sinds de opkomst van de digitale fotograaf en de weggeefcultuur (wow, ik sta in een krantje!…) dacht ik altijd dat er nog maar weinig te verdienen was in de natuurfotografie. Totdat je daar zo’n galerij binnenloopt en je verdiept in die man. Ik heb mijn ogen uitgekeken op de haarscherpe panorama’s van 2 of 3 meter breed, alsof je er middenin stond. Ik herken het overgesatureerde ook niet echt moet ik zeggen, zo kwam het i.i.g. niet op me over daar.
    Op Key West me nogmaals verbaasd in een andere galerij, hij heeft er 13 of 14 meen ik in totaal. Daar wat meer tijd genomen en me thuis ook eens verdiept in die man. Hij werkte tot enkele jaren geleden op 6×17 met een Linhof, die kwaliteit zie je echt terug in de afdrukken, welke ook nog eens geweldig mooi verzorgd zijn. Oké, hij is een commerciele rakker, beetje over de top soms met zijn verhalen bij de foto’s, typisch Amerikaans, maar de kwaliteit is van een niveau die ik zelden gezien had. Daarnaast is het een selfmade man, heeft alles zelf opgebouwd. Het heeft mijn kijk op fotografie in ieder geval veranderd (hoewel ik me besef dat NL een hele andere markt is dan de Amerikaanse), maar met het idee dat voor echte kwaliteit nog echt wel een markt is (vergeet niet een smeuïg verhaal toe te voegen 😉 ), gaf me wel weer een klein beetje hoop.
    Mijn respect heeft hij in ieder geval.

    Groeten Corné

    1. Dank je wel voor je uitgebreide reactie … ik chargeer graag en heb er geen moeite mee de draak te steken met ons mooie vakgebied (incl. mijzelf zoals je uit mijn laatste foto wel ziet) maar daarom mooi dat je dit tegengeluid wilt geven en je respect wilt uiten, dat verdient weer mijn respect!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

8 reacties

  1. Hoi Johan,

    Hoewel ik begrijp dat je stukje met een knipoog is geschreven, kan ik het toch niet nalaten even te reageren. Tot een paar jaar geleden had ik ook nog nooit van Peter Lik gehoord, totdat ik in Miami naar binnen gezogen werd in een galerij van hem. In het kort gezegd heeft dat zelfs mijn kijk op fotografie sterk veranderd!
    Sinds de opkomst van de digitale fotograaf en de weggeefcultuur (wow, ik sta in een krantje!…) dacht ik altijd dat er nog maar weinig te verdienen was in de natuurfotografie. Totdat je daar zo’n galerij binnenloopt en je verdiept in die man. Ik heb mijn ogen uitgekeken op de haarscherpe panorama’s van 2 of 3 meter breed, alsof je er middenin stond. Ik herken het overgesatureerde ook niet echt moet ik zeggen, zo kwam het i.i.g. niet op me over daar.
    Op Key West me nogmaals verbaasd in een andere galerij, hij heeft er 13 of 14 meen ik in totaal. Daar wat meer tijd genomen en me thuis ook eens verdiept in die man. Hij werkte tot enkele jaren geleden op 6×17 met een Linhof, die kwaliteit zie je echt terug in de afdrukken, welke ook nog eens geweldig mooi verzorgd zijn. Oké, hij is een commerciele rakker, beetje over de top soms met zijn verhalen bij de foto’s, typisch Amerikaans, maar de kwaliteit is van een niveau die ik zelden gezien had. Daarnaast is het een selfmade man, heeft alles zelf opgebouwd. Het heeft mijn kijk op fotografie in ieder geval veranderd (hoewel ik me besef dat NL een hele andere markt is dan de Amerikaanse), maar met het idee dat voor echte kwaliteit nog echt wel een markt is (vergeet niet een smeuïg verhaal toe te voegen 😉 ), gaf me wel weer een klein beetje hoop.
    Mijn respect heeft hij in ieder geval.

    Groeten Corné

    1. Dank je wel voor je uitgebreide reactie … ik chargeer graag en heb er geen moeite mee de draak te steken met ons mooie vakgebied (incl. mijzelf zoals je uit mijn laatste foto wel ziet) maar daarom mooi dat je dit tegengeluid wilt geven en je respect wilt uiten, dat verdient weer mijn respect!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Johan van der Wielen

Johan van der Wielen

Johan is fulltime natuurfotograaf en altijd op zoek naar sfeer en licht; van 's morgens vroeg tot diep in de nacht. Naast fotografie is hij schrijver en organisator van fotografiecursussen en fotoreizen.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: