Jordi Strijdhorst in Beeld

Wie is Jordi Strijdhorst?

Vieze details

En die ‘natuuropvoeding’ heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen! Tegenwoordig is Jordi regelmatig al ruim vóór zijn werk, te vinden in het veld. Fotografie had altijd al zijn interesse, maar het echte natuurfotograferen begon in 2002. Met zijn eerste analoge spiegelreflexcamera van Canon begon Jordi met het vastleggen van dode, vastgeprikte vliegen en met zijn Cosina 100 mm macrolens kon hij mooi de “vieze”, harige, details laten zien. In de jaren erna volgde er verdieping in de vorm van het het fotograferen van libellen, vlinders, reptielen en amfibieën. De aanvankelijke close-ups maakten steeds meer plaats voor sfeer en omgeving.

Macro-hart

Als ik even voor mezelf spreek; Macro was mijn eerste grote fotografische liefde en het zal wel mede daarom zijn dat ik er nog steeds een zwak voor heb. Bij het zien van Jordi’s foto’s gaat mijn macro-hart dan ook direct weer een tandje sneller kloppen. Wat leent macro zich toch geweldig goed voor sfeerbeelden! En wat fijn als iemand die latent aanwezige eigenschap zichtbaar weet te maken….

Spelend met glimmertjes en lichtjes en de warmte van het eerste ochtendlicht, weet Jordi van een simpele juffer een heerlijk schilderijtje te maken. Maar ook met grotere dieren als eekhoorns en vogels kan hij prima uit de voeten. Jordi’s beelden moeten het niet hebben van het indrukwekkend spektakel. Het is meer de ingetogenheid, het intieme moment; drie welpjes ‘betrapt’ tijdens het verkennen van een nieuwe wereld, een eekhoorn tijdens de lunch of een kikker die precies over de rand van een blad gluurt. Zoals hij zelf aangeeft is het vooral de sfeer die hij zoekt en….vindt!

Apparatuur

De vraag ‘met wat voor een apparatuur fotografeer je’ vind ik eigenlijk nooit zo belangrijk. Het gaat erom wat je eruit kan halen.

Portfolio

“Het mooie van natuurfotografie is, dat je de mensen om je heen dingen kunt laten zien waar ze normaal gesproken aan voorbij zouden lopen. Er zijn maar weinig niet-natuurfotografen die bijvoorbeeld een adder of een ijsvogel hebben gezien.“

Aan welke foto heb je een bijzondere herinnering? “Dat is een lastige vraag want de meeste foto’s die ik maak hebben een bijzondere herinnering. Zo ben ik grofweg 60 uur bezig geweest om de foto van de ijsvogel te maken. D.m.v. een waadpak, camouflage jas, een bos touw en mijn 200mm lens met converter heb ik mezelf letterlijk tussen het riet geknoopt. Elke dag weer hoopte ik dat de ijsvogel kwam. Het voordeel was wel dat ik steeds beter wist waar de achtergrond het beste was en waar ik het mooiste licht had. Uiteindelijk kon ik deze foto maken tijdens zonsondergang. “

“Bij de foto van de boomkikker, gemaakt in Costa Rica, viel alles op zijn plek. Deze kikker sprong tijdens het fotograferen van een tak naar dit blad. De kikker kroop naar de rand en bleef lekker in het zonnetje zitten om op te warmen. Een plaatje dat ik erg graag wilde maken. “

“Aan de vossenfoto ging ook een wekenlange voorbereiding vooraf. Bijna elke dag weer kijken of het hol bewoond was, totdat ik uiteindelijk sporen zag. De twee ochtenden erna zat ik om 4.00 uur in het bos om de jonge vosjes te fotograferen. Uiteindelijk kwam het zonnetje over de bomen en stonden deze drie mooi op de uitkijk. Voor mij een perfect plaatje. “

“Mijn stijl, euh…… geen idee. Ik wil gewoon mooie foto’s maken, met net dat beetje extra. “

“Ik begon mijn “carrière” met een analoge camera. Dit heeft me heel veel rolletjes gekost. Soms konden de ontwikkelde foto’s zo de prullenbak in. Ook hield ik toen nog bij wat mijn instellingen waren om te kijken wat beter zou werken. Gelukkig was ik in de gelegenheid om over te stappen naar de digitale spiegelreflex camera. Wat een uitkomst was dat! Meteen zien wat het resultaat was, en daar meteen op in kunnen spelen. Doordat iedereen nu zo’n “dure” camera heeft moet je wel in jezelf blijven investeren, blijven leren.”

“Ik zou nog eens een hele mooie dassenfoto willen maken. Deze dieren zijn al zo lastig om te zien, laat staan om er een mooie foto van te kunnen maken. Ik ben er al drie jaar mee bezig en weet ook wat ik wil, maar het uitvoeren is nog erg lastig. Maar de aanhouder wint en het zal ook zeker gaan lukken. “

Tip van Jordi:

• Vaar je eigen koers! Zorg dat je geen 13 in een dozijn wordt. Steek tijd in je onderwerp en wees kritisch op jezelf. Door regelmatig naar dezelfde plek te gaan ken je de omstandigheden, zoals waar je wat kan vinden en hoe je het beste het eerste zonlicht kan gebruiken.

Jordi Strijdhorst