Laat je de natuur toe? Fotograferen vanuit je diepste zelf

Jack en ‘zijn’ leeuwen

Jack was een natuurfotograaf die een leeuwenopvang begonnen was in Afrika en regelmatig met zijn leeuwen in de natuur op jacht ging. Ze vertrouwden hem volledig. Hij was helemaal opgenomen en geaccepteerd als lid van de groep.

De groep vertrekt. Jack mee. Nog geen 10 minuten onderweg lijken de leeuwen plotseling in te zakken als een oude Citroen DS en beginnen te sluipen. De platte koppen komen nog maar net boven het hoge gras uit en de grote langs elkaar schuivende schouderbladen worden zichtbaar. Ze zien impala’s. Jack gaat ook laag en sluipt achterin de groep mee. De BBC crew volgt op veilige afstand. Het verloopt vlekkeloos. De leeuwinnen verdelen de taken en proberen de impala’s te omsingelen.

Op het moment dat Jack na gaat denken over hoe hij in beeld is en of het er allemaal wel goed uit ziet, en hij er even niet 100% bij is, gebeurt het. De leeuwen merken deze “storing” meteen op en grijpen onmiddellijk in. De man waar ze altijd zo intiem en vertrouwd mee waren geweest werd door drie leeuwen gegrepen! Onverbiddelijk.

Geen luxe

Was dit ingrijpen van de leeuwen nu persoonlijk of een natuurlijke drift om de kanalen open te houden?

We krijgen allemaal wel eens een voorgevoel over iets. Het voorbereiden van een speech lukt maar niet en later blijkt dat het evenement helemaal niet door gaat en dat de voorbereiding dus niet nodig was. Onlangs nog kwam de voorbereiding van een workshop totaal niet op gang, er kwam geen energie voor, de workshop ging uiteindelijk niet door vanwege aanhoudende regen. Het lijkt dan alsof het vooraf al bekend is hoe het gaat lopen en je dus al een voorberichtje krijgt.

In de natuur is er niet de luxe om onverschillig te zijn met je aandacht. Daar kun je je niet permitteren je af te laten leiden en niet afgestemd te zijn, zoals Jack. De natuur is scherp afgesteld en onverbiddelijk. Het is niet persoonlijk, het is je natuur zelf die de kanalen open wil houden en dus de puurheid wil, daarop afgesteld is en dat vanzelf bewaakt! Geen luxe, maar een ingebouwde natuurlijke noodzaak die vaak niet meer door de mens herkend wordt. Die subtiele ingevingen blijken veel belangrijker dan wat we denken! Dat is iets wijzers, dat “praat zonder woorden”, dan ons geconditioneerde denken.

Gestoord

De luxe om niet afgestemd te kunnen zijn is alleen de mens toebedeeld. Onze welvaart geeft ons de (schijn)veiligheid en de ruimte om niet meer in resonantie te zijn met onze omgeving. Het geeft ons zelfs de ruimte om bepaalde opvattingen of conditionering te laten prevaleren boven wat we eigenlijk en wezenlijk voelen!

De mens verhoudt zich dus vaak meer op denkniveau tot de ander; wat hoort, wat normaal is, wat verwacht wordt, wat veilig is, wat verteld is, wat geloofd wordt, wat de ander over hem denkt. Dat verhult dan het wezenlijke, het ware; dat waar de leeuwen automatisch, zonder woorden, op aangesloten zijn. De mens heeft vaak een reden voor wat hij doet of niet doet; de natuur niet! Reden is alleen van de mens. Deze leeuwen dachten niets en vonden niets van Jack, ze merkten alleen terecht een storing op.

Natuur tolereert geen afleiding

De mens heeft zo sterk de neiging via het hoofd te leven dat de mens vaak liever de gedachten en aannames gaat bestuderen en analyseren (en dus gaat denken over het denken) dan dat het simpelweg opmerkt, zoals de leeuwen, dat er simpelweg storing door denken is, het is dan irrelevant wat er gedacht wordt! Je slaapwandelt dan feitelijk. In herkennen dat je denkt en dat je daarmee afwezig en onbereikbaar kunt zijn voor het leven en je jezelf kunt beknotten, ligt de sleutel tot meer inspiratie en creativiteit in je natuurfotografie!

Stel je eens voor dat er één spreeuw afgeleid zou zijn in een spreeuwenwolk. Dan zou hij meteen uit de bocht vliegen, buiten de wolk terecht komen en waarschijnlijk opgegeten worden door een rover. Hiermee wordt zijn genetisch materiaal meteen geëlimineerd. Afgeleid zijn wordt niet getolereerd in de natuur. Een afgeleide mens in de hedendaagse wereld houdt het langer vol.

Het grootste cadeau voor je natuurfotografie!

Ik ervaar dezelfde passie als die leeuwen om het lekker puur en schoon te houden. Je staat dan open voor elkaar, aanwezig, houdingloos, kanalen open. Het leren “schoonhouden” is het grootste cadeau voor plezier, creativiteit en groei in jouw natuurfotografie! En je ruilt tegelijkertijd het “aangeleerde-denk-ikje” langzaam in voor het pure zelf dat je bent; voor rust, wijsheid en gemak.

Durf!

Ik werd door deze realisatie heel enthousiast en merkte dat de typisch menselijke “uitvindingen”, zoals bijvoorbeeld “mindfulness” en “terug-naar-je-zelf-cursussen”, eigenlijk helemaal niet zo typisch menselijk zijn. De natuur bewaakt deze helderheid ook automatisch. Natuurlijk! Er wordt geen storing getolereerd in de dierenwereld. Ik zie, ook in mijn werk als levens- en natuurfotografiecoach, dat de “denklaag” vaker een aandoening en storing kan zijn dan dat het namens ons zelf denkt; dus eerder een last dan een mooie tool. En hoe stiller we worden en zelf bepalen wanneer we het denken gebruiken of niet, in plaats dat het óns gebruikt, hoe beter we kunnen horen en voelen wat het leven wil in plaats van wat hoort, aangeleerd, verwacht of gedacht wordt. Durven het even niet te weten en niet op je gedachten te letten, maakt ruimte voor verrassingen in je natuurfotografie!

Is dat ook niet waar we de natuur voor in gaan? Even weg van die extra laag van wat hoort en moet, even rust?

Wees een leeuw!

Verstilling en openen in de puurheid die je bént, is wat ik op mijn natuurfotografie cursisten probeer over te brengen. Thuisblijven in jezelf; het automatische proces niet af laten leiden door gedachten.

In mijn workshops “mindful fotograferen” en “van registratie naar expressie” (via Natuurfotoworkshop.nl) verwijs ik naar de (h)eerlijke puurheid van het “hier” aanwezig zijn en de daaruit voortvloeiende dankbaarheid voor het simpele bestaan. En niet te vergeten de eenvoudige verwondering voor de schoonheid die in alles verborgen ligt. Dat is opnieuw leren kijken. We hebben de mogelijkheid dit via beeld over te brengen op de medemens, om ook die weer te helpen herinneren en te laten genieten van de puurheid die hij/zij is. Puurheid en schoonheid zijn wat mij betreft ook synoniemen. Een foto uit puurheid genomen straalt dit uit, met welke apparatuur hij ook genomen is.

Dus, bewaak die puurheid ook in je omgeving. Spring als een leeuw op storing. Tolereer het niet. Kom op voor het pure ongestoorde zijn, het is wat je bent. Onderschat dit niet.

Dus, laat je je hele natuur toe? Of hou je er ook denken op na als je eigenlijk helder wil zijn?

Herken je de natuurlijke, aangeboren drang naar puurheid en schoonheid ook? Of vind je dat ik onzin praat? Wat is meer wáár(d) voor jou, dat je bént of dat je dénkt? Laat het weten via een reactie.

Wil je meer informatie over de workshops van Arie van den Hout? Klik dan hier.