Menu

Onderdeel van Pixfactory

Leeuw Cecil

Koning Cecil is niet meer. De beroemde en bejaarde Afrikaanse leeuw is bruut afgeschoten door een tandarts. Met pijl en boog nog wel. De slechterik. Heel social media valt over hem heen. Deze Amerikaanse jager moet zelfs onderduiken en zijn praktijk wordt belaagd.

Nu zijn er stemmen dat het, al dan niet gecontroleerd, afschieten van dieren in Afrika door rijke westerlingen helemaal zo slecht niet is. Ze betalen er dik voor en met dat geld worden natuurbeschermingsprojecten gesubsidieerd. Zou het waar zijn? Zou dit echt kloppen?

Ook natuurfotografen spreken hun verontwaardiging uit over de lion-kill, zo lees ik op Facebook. Ze buitelen over elkaar heen met grote woorden hoe fout deze man is. Ook ik ben verontwaardigd en word onpasselijk als ik de ‘dode leeuw met pijl en boog trofee foto’ zie. Toch, als ik eerlijk ben staat de hobby van deze dentist dichter bij mij dan mijn verontwaardiging doet vermoeden. Echt waar? Ja en dat zal ik uitleggen.

Vroegah, als peuter, ging ik met mijn vader mee vissen. De gevangen vis ging in een emmer. Later vond ik vissen zielig (of vond ik ze vooral stinken?) en ging ik vogeltjes kijken. Al snel werd ik soortenjager en reed ik stad en land af om al die nog ontbrekende vogeltjes waar te nemen en zo op mijn lijst te turven.

Ook ging ik wel eens naar een vinkenbaan waar trekvogels worden gevangen voor wetenschappelijk onderzoek. Weer later beviel het soortenjagen en dat vogeltjes vangen mij niet meer en werd vogels fotograferen mijn passie. Leuk allemaal, maar wat is de link naar die dode lion en die foute tandarts? Daar komt ie.

Waarom ging die vis eigenlijk in die emmer? Om mijn vriendjes uit de straat te laten zien wat ik had gevangen natuurlijk. Die vis in die emmer was mijn peuter-jachttrofee, ondanks dat die onfortuinlijke vis aan het einde van de middag weer het water in mocht. Bij het soortenjagen was mijn ranking en mijn soortenlijst mijn jachttrofee. Het behoeft uiteraard geen nadere uitleg wat de trofee is bij het vogels vangen.

Vandaag zijn mijn vogelfoto’s mijn trofeeën. Soms letterlijk. Dan hang ik ze, afgedrukt op canvas bij mij boven de open haard. Of ik ga samen met mijn ‘eigen’ waterral op de foto. Eigenlijk zie ik zo best wat parallellen met de jacht en de leeuwenfoto van de tandarts. Zo ben ik van mening dat vogels en ander wild fotograferen verdraaid dichtbij het afschieten van dieren komt.

Het gaat om het bevredigen van eenzelfde behoefte. Of het nu gaat om het vangen van een vis met een hengel, een vogel met een klapnet, het turven van een zeldzame vogel op mijn ranking, het maken van een foto of het afschieten van een dier.

Vind ik jacht hiermee gerechtvaardigd? Nee, dat is het laatste wat ik beweer. Begrijp me niet verkeerd, ik ben persoonlijk geen voorstander van het voor de lol doden van dieren, maar mijn punt is dat het akelig dicht bij mijn eigen hobby komt. Mijn vorm van jacht is gelukkig niet dodelijk. Al hoewel, het en masse fotograferen van vogels zal niet altijd onschadelijk voor de vogel zelf zijn. Ja toch!

Ondanks dat ben ik blij dat ik met pixels schiet en niet met scherp…

Geef een reactie

9 reacties

  1. En net als die tandarts betalen sommigen van ons grof om dichtbij de gewenste soort te komen. Die dan vaak ook nog eens door een local met voer uit zijn eigenlijke omgeving is gelokt. Oeioei.

  2. Ben het in volledig met je eens.
    Wat sommigen al niet doen inderdaad voor de perfecte, mooiste, scherpste foto enz. enz. voor het simpele feit om “bewondering” te oogsten?
    Zou nog meer kunnen schrijven maar dan ga ik met scherp schieten en dat wil ik niet.

    Gr. René

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

9 reacties

  1. En net als die tandarts betalen sommigen van ons grof om dichtbij de gewenste soort te komen. Die dan vaak ook nog eens door een local met voer uit zijn eigenlijke omgeving is gelokt. Oeioei.

  2. Ben het in volledig met je eens.
    Wat sommigen al niet doen inderdaad voor de perfecte, mooiste, scherpste foto enz. enz. voor het simpele feit om “bewondering” te oogsten?
    Zou nog meer kunnen schrijven maar dan ga ik met scherp schieten en dat wil ik niet.

    Gr. René

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Chris van Rijswijk

Chris van Rijswijk

Chris van Rijswijk is een Rotterdamse vogelfotograaf, met een voorkeur voor vogels van het hoge noorden.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: