Magie op Lesbos

Indrukwekkend

De noordelijke wind van de afgelopen dagen heeft ervoor gezorgd dat veel trekvogels op hun reis naar het noorden hun toevlucht hebben gezocht op dit eiland.

De hoeveelheid soorten die we als gevolg van de gunstige wind zien is dit jaar onovertroffen. Al vroeg op de reis worden er mooie platen geschoten van wenssoorten als maskerklauwier, baardgrasmus, blauwe rotslijster en sporenkievit.

We maken lange gevarieerde dagen door de weelderige dalen met klauwieren, vliegenvangers (waaronder withalsvliegenvanger), reigertjes en vele zangers. Verlaten woestijnachtige terreinen trakteren ons op slangenarenden, gorzen, ortolanen en diverse tapuitensoorten. En we zien heel veel vlinders.

Op een avond genieten we na zonsondergang aan een meertje van invallende ralreigers, kwakken en woudaapjes en zien het indrukwekkende schouwspel van grote groepen bijeneters die hoog in de lucht aankomen van ver boven zee en een slaapplaats vinden in een enorme eikenboom.

Paring

Op een vaste en redelijk drukke plek in het centrum van een dorpje voegen we ons bij wat vogelaars die in het donker het vertrek van de lokale kerkuil afwachten. Een bekende plek. Op het gebouwtje ernaast zien we twee steenuilen die, ongezien door de groep, ongegeneerd aan een paring beginnen. Een lokale winkelier laat ons daarna heel vriendelijk de opening in het gebouw zien waar de steenuilen broeden.

Soms laten we het gewoon gebeuren en soms gaan we op zoek naar een speciale soort. Al heel snel wordt duidelijk dat als er een verwachting is om een bepaalde soort te zien de dag vaak net wat minder magisch en verrassend is dan op een dag dat we alles loslaten en het laten gebeuren. Zo blijven we op een avond plakken op een plek waar we zwarte ooievaars, vele steltlopers, grauwe kiekendieven en waaierstaart rietzangers zien en worden in alle rust getrakteerd op een magische zonsondergang met langs vliegende ooievaars en een zwarte ibis.

Verrassing

Verrassend genoeg worden de wenssoorten die we niet zagen op de dagen dat we ze zochten ineens geleverd op die relaxte momenten waarop we gewoon genieten en niets zoeken. Zo reden we “zo maar” nog een extra rondje voor het ontbijt toen de rosse waaierstaart, die we bij drie pogingen niet vonden, plotseling opdook, samen met partner.

Rustig zittend aan een watertje genietend van de flamingo’s en steltkluten duikt er plotseling een sporenkievit voor onze neus op. Lekker met de verrekijker genietend van deze vogel worden we verrast door een vale spotvogel die luidkeels voor ons gaat zitten zingen op 5 meter afstand; alle tijd om zelf ook eens even de camera te pakken.

Woudaapjes

En nagenoeg iedere avond, terugrijdend naar de accommodatie, passeren we door de doorwaadplek in de rivier en stoppen we even. En bijna iedere avond zitten ze daar, als je heel goed kijkt: de woudaapjes. Meerdere keren gaan we er ’s morgen ook zitten en genietend van het riviertje, het koor aan zangvogels, de geur van kruiden en komen, als je niet te hard je best doet, de gewoonlijk zo verborgen levende woudaapjes naar buiten en laten zich open en bloot zien.

En ondanks alle soorten en bijzonder ontmoetingen is gewoon stil zitten in een riviertje en het laten gebeuren hetgeen wat de meeste indruk maakt en ons het meeste bijblijft: het magische plekje in het riviertje met de woudaapjes.