Making of: Aalscholver silhouet

Het is half december en – anders dan anno 2024 – is er dit jaar wel zon. Waar december 2024 zich kenmerkt door volledige grijze luchten, is er vandaag geen wolk te zien. Het heeft gevroren en dus ga ik op. Het landschap is echter, door de afwezigheid van de wolken, wat saai. Zeker als de zon op is, is het licht voor landschapsfotografie te hard. Voor de beoogde macro is het nog net te vroeg, dus wat dan? Dan zie ik een aalscholver op een krib.
In het reflectielicht van de zonsopkomst zit een aalscholver te schreeuwen. Eenden en ganzen zwemmen voorbij.
In het reflectielicht van de zonsopkomst zit een aalscholver te schreeuwen. Eenden en ganzen zwemmen voorbij. Fotograaf: Johan van der Wielen

Wolkeloze winterochtend

Een groot deel van het jaar ben ik op pad voor reizen en opdrachten. Vooral Scandinavië en in Nederland de Waddeneilanden zijn mijn belangrijkste reisdoelen. Vanaf november keer ik echter letterlijk en figuurlijk terug bij huis. Ik keer mij dan lekker in mijzelf en fotografeer dan het liefst in mijn nabijheid. Gewoon in eigen bos tijdens de wandeling met de hond of bij mij aan de Rijn. Deze ochtend was zo’n koude winterse ochtend en ben ik op de fiets gestapt om naar de Rijn te gaan.

Gewoon op 5 minuten fietsen tref je dit uitzicht. In de voorgrond de uiterwaarden en inde achtergrond de rokende schoorsteen van de oude steenfabriek.
Gewoon op 5 minuten fietsen tref je dit uitzicht. In de voorgrond de uiterwaarden en in de achtergrond de rokende schoorsteen van de oude steenfabriek. Fotograaf: Johan van der Wielen

Vóór zonsopkomst zijn de kleuren winters intens en als de rode bal boven de horizon verschijnt kleurt de wereld roze. Als de zon echter wat hoger staat en er geen wolkje aan de hemel prijkt, wordt voor mij landschapsfotografie te saai. Ik heb een plek gezien waar het riet bevroren is van de rijp maar wacht tot het zonlicht daaroverheen schijnt. Dat is nog niet het geval en dus geniet ik en kijk ik rond wat er in de tussentijd te fotograferen is.

Vogels rond de krib

De Rijn wordt gekenmerkt door kribben, dammen van basaltblokken, die haaks op de oever in de rivier liggen. Doel ervan is enerzijds de erosie van buitenbochten tegen te gaan, maar verder wordt het water naar het midden van de rivier gedwongen om de diepte en stroomsnelheid voor de scheepvaart te vergroten. Vogels maken er dankbaar gebruik van en ik zie in het tegenlicht eenden, ganzen en … een aalscholver.

Door zelf op een ander krib te lopen kan ik de lichtbaan in het water van de opkomende zon precies achter de vogels plaatsen.

In de lichtbaan van de opkomende zon zit een aalscholver. Eromheen zwemmen eenden en ganzen.
In de lichtbaan van de opkomende zon zit een aalscholver. Eromheen zwemmen eenden en ganzen. Fotograaf: Johan van der Wielen

Wachten op wat gaat komen

De vogels hebben geen last van mijn aanwezigheid en ik besluit om met deze compositie verder te experimenteren. Door wat verder onder te belichten blijft alleen de lichtbaan met het silhouet over. Ik maak een hele serie beelden met verschillende houdingen en vogels.

Eenzaam silhouet van de aalscholver.
Eenzaam silhouet van de aalscholver. Fotograaf: Johan van der Wielen
Meer de focus op de twinkelingen in het water in de voorgrond.
Meer de focus op de twinkelingen in het water in de voorgrond. Fotograaf: Johan van der Wielen
Een eend zwemt voorlangs door de lichtbaan.
Een eend zwemt voorlangs door de lichtbaan. Fotograaf: Johan van der Wielen
Een groepje ganzen passeert de lichtbaan in de achtergrond.
Een groepje ganzen passeert de lichtbaan in de achtergrond. Fotograaf: Johan van der Wielen
Een, misschien wat rommelige, combinatie van aalscholver met eenden in vóór en achtergrond.
Een, misschien wat rommelige, combinatie van aalscholver met eenden in vóór en achtergrond. Fotograaf: Johan van der Wielen

Ik blijf wachten in de hoop dat mijn aalscholver een keer de vleugels openslaat. Helaas duurt dat heel erg lang en meteen als hij dat doet, vliegt hij schuin weg. Het resultaat van wat ik had beoogd is echter net niet wat ik in gedachten had.

Weliswaar is de houding mooi met de vleugels open, maar helaas reageer ik net te langzaam zodat het linker vleugeltopje niet vrij staat.
Weliswaar is de houding mooi met de vleugels open, maar helaas reageer ik net te langzaam zodat het linker vleugeltopje niet vrij staat. Fotograaf: Johan van der Wielen

Welke is nou het beste?

Normaalgesproken gaat een ‘making of’ over hoe ik tot een bepaald beeld gekomen ben. Deze weet ik eigenlijk niet zo goed wat nou het beste beeld is. Ik heb je daarom diverse foto’s laten zien uit de hele serie en wat mij betreft vertel jij maar welke je het meeste aanspreekt. Oh ja, ik hoor dan natuurlijk ook graag waarom. Ik ben benieuwd.

Johan

Eén reactie

  1. Beste Johan,
    Ik vind de “twinkel-foto” best: IMHO de meest eenvoudige en rustige foto, mooie gradatie in de twinkelingen die je blik de foto intrekken en als toetje de goed herkenbare aalscholver. Met gespreide (en vrije) vleugels was super geweest, maar je kan niet altijd alles hebben 😉
    Groeten,
    Stefaan

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: