Wolkeloze winterochtend
Een groot deel van het jaar ben ik op pad voor reizen en opdrachten. Vooral Scandinavië en in Nederland de Waddeneilanden zijn mijn belangrijkste reisdoelen. Vanaf november keer ik echter letterlijk en figuurlijk terug bij huis. Ik keer mij dan lekker in mijzelf en fotografeer dan het liefst in mijn nabijheid. Gewoon in eigen bos tijdens de wandeling met de hond of bij mij aan de Rijn. Deze ochtend was zo’n koude winterse ochtend en ben ik op de fiets gestapt om naar de Rijn te gaan.

Vóór zonsopkomst zijn de kleuren winters intens en als de rode bal boven de horizon verschijnt kleurt de wereld roze. Als de zon echter wat hoger staat en er geen wolkje aan de hemel prijkt, wordt voor mij landschapsfotografie te saai. Ik heb een plek gezien waar het riet bevroren is van de rijp maar wacht tot het zonlicht daaroverheen schijnt. Dat is nog niet het geval en dus geniet ik en kijk ik rond wat er in de tussentijd te fotograferen is.
Vogels rond de krib
De Rijn wordt gekenmerkt door kribben, dammen van basaltblokken, die haaks op de oever in de rivier liggen. Doel ervan is enerzijds de erosie van buitenbochten tegen te gaan, maar verder wordt het water naar het midden van de rivier gedwongen om de diepte en stroomsnelheid voor de scheepvaart te vergroten. Vogels maken er dankbaar gebruik van en ik zie in het tegenlicht eenden, ganzen en … een aalscholver.
Door zelf op een ander krib te lopen kan ik de lichtbaan in het water van de opkomende zon precies achter de vogels plaatsen.

Wachten op wat gaat komen
De vogels hebben geen last van mijn aanwezigheid en ik besluit om met deze compositie verder te experimenteren. Door wat verder onder te belichten blijft alleen de lichtbaan met het silhouet over. Ik maak een hele serie beelden met verschillende houdingen en vogels.





Ik blijf wachten in de hoop dat mijn aalscholver een keer de vleugels openslaat. Helaas duurt dat heel erg lang en meteen als hij dat doet, vliegt hij schuin weg. Het resultaat van wat ik had beoogd is echter net niet wat ik in gedachten had.

Welke is nou het beste?
Normaalgesproken gaat een ‘making of’ over hoe ik tot een bepaald beeld gekomen ben. Deze weet ik eigenlijk niet zo goed wat nou het beste beeld is. Ik heb je daarom diverse foto’s laten zien uit de hele serie en wat mij betreft vertel jij maar welke je het meeste aanspreekt. Oh ja, ik hoor dan natuurlijk ook graag waarom. Ik ben benieuwd.
Johan
Eén reactie
Beste Johan,
Ik vind de “twinkel-foto” best: IMHO de meest eenvoudige en rustige foto, mooie gradatie in de twinkelingen die je blik de foto intrekken en als toetje de goed herkenbare aalscholver. Met gespreide (en vrije) vleugels was super geweest, maar je kan niet altijd alles hebben 😉
Groeten,
Stefaan