De meikever in mei
De meikever stond al lang op mijn verlanglijstje. Zijn herkenbare waaiervormige antennes wilde ik graag eens vastleggen. Maar hoe vind je ze? In ieder geval moest ik wachten tot mei, de maand waar deze kever zijn naam aan dankt. Maar in welk gebied vind je ze? Grappig genoeg ontdekte ik ze zonder dat ik er toen specifiek naar op zoek was.
Ik was een dagje naar de Amsterdamse Waterleidingduinen gegaan. Een mooi gebied waar je nooit weet wat je tegenkomt: zandhagedissen, herten of misschien een vos. Op het betonnen pad zag ik hier en daar vertrapte meikevers liggen. Geen fraai gezicht, maar het bewees wel dat ze er waren! Ik begon links en rechts te struinen en ontdekte al snel een boom die helemaal vol zat. Yes! Eindelijk!
Maar hoe begin je? Nou, gewoon een geïsoleerde kever uitzoeken en kijken of je die kunt vastleggen. Het was een bewolkte dag, dus de lucht was helemaal wit. De perfecte achtergrond voor high-key fotografie. Ik richtte mijn macrolens op de antennes tegen de lichte hemel.
Serendipiteit
Dit was een begin, maar ik zocht naar iets bijzonders. Ik probeerde de kever mooi gecentreerd te krijgen, wat vrij snel lukte. Tevreden ging ik naar huis. Een klassiek geval van serendipiteit: zonder dat ik die dag specifiek op zoek was naar de meikever, had ik hem toch gevonden én gefotografeerd.
Thuis bekijk ik altijd ’s avonds mijn foto’s. Wat werkt en wat kan beter? Ik miste iets. De foto’s waren technisch in orde, maar er ontbrak een verhaal, een context. Ik wilde iets toevoegen van zijn omgeving, maar wat?
De volgende dag ging ik terug. Onderweg bedacht ik hoe leuk het zou zijn als je het gras rond de boom als contrasterende lijnen zou zien. Maar hoe kreeg ik dan alleen de antennes in beeld? Opeens realiseerde ik me dat de kever dan van bovenaf het beeld in moest kijken. Lastig, want niet iedere tak met een meikever hing perfect boven het gras.
Als de kevers niet naar het gras kwamen, dan moest het gras maar naar de kevers! Ik plukte wat gras en hield het ondersteboven boven een geïsoleerde kever op een van de uitstekende takken. Het idee was om de foto in de nabewerking te draaien, zodat het gras weer rechtop zou staan.
Spierpijn
En daar begon de fysieke uitdaging! Probeer maar eens met één hand je camera stabiel te houden, gericht op een kleine kever, terwijl je met je andere hand een bosje gras precies op de juiste plek houdt. Na tien minuten in deze ongemakkelijke houding begon mijn arm hevig te protesteren. Een macrolens is al niet de lichtste, maar in deze positie voelde het als gewichtheffen. Ik moest regelmatig even pauzeren om mijn spieren te laten herstellen, waarna ik opnieuw in positie ging. Het leverde me niet alleen een bijzondere foto op, maar ook een dag later nog spierpijn!
Na wat experimenteren, geduldig wachten en een behoorlijk vermoeide arm, lukte het me om precies de compositie te vangen die ik voor ogen had. De kever bovenaan het beeld, nieuwsgierig over de rand kijkend, met zijn prachtige antennes uitgespreid als een exotische waaier. Het gras fungeerde als grafische lijnen die het beeld diepte gaven. De lichte achtergrond zorgde voor het perfecte contrast met de donkere kever.
Buitenaards
De titel “Cockchafer Curiosity” kwam bijna vanzelf. De alliteratie klinkt lekker en vat precies de essentie van de foto: de nieuwsgierigheid van de meikever die van bovenaf het beeld in lijkt te kijken. Alsof hij zich afvraagt wat er zich beneden hem afspeelt. Die nieuwsgierigheid wilde ik vastleggen, en tegelijkertijd een ode brengen aan de bijzondere vorm van zijn antennes.
De minimalistische aanpak versterkte het effect van de antennes die bijna buitenaards aandoen. Het was juist die combinatie van herkenbare elementen (gras) met het ongewone perspectief en de bijzondere vorm van de antennes die het beeld zijn kracht gaven.
Had ik door dat dit een prijswinnende foto zou worden? Eerlijk gezegd niet. Ik voelde wel dat ik iets bijzonders had vastgelegd, maar fotografie blijft subjectief. Wat ik wel wist: deze foto vertelde een verhaal over nieuwsgierigheid en ontdekking, en toonde een alledaags insect op een onalledaagse manier. Misschien was het juist die combinatie die de jury aansprak.
Terugkeren naar dezelfde locaties is voor mij een beproefde methode om tot betere beelden te komen. Het verdiept je connectie met het onderwerp en de omgeving. Wat ik hier weer heb ervaren: de beste foto’s ontstaan vaak als je openstaat voor het onverwachte! Oh, en vergeet geen spierpijnpillen mee te nemen als je van plan bent om urenlang in vreemde houdingen te fotograferen.
Technische gegevens:
- Camera: Sony A1
- Lens: Sony 90mm f2.8 macrolens
- Instellingen: 1/250sec, f11, ISO 3200
- Locatie: Amsterdamse Waterleidingduinen
- Datum: mei 2024
Wil je volgend jaar ook meedoen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief en we brengen je als eerste op de hoogte zodra de inschrijving geopend is!
Meer weten over De Groene Camera of fotowedstrijden? In dit dossier vind je verschillende artikelen die je kunnen helpen bij het selecteren van wedstrijdfoto’s en je krijgt tips voor het insturen van je foto’s.
