Zingende gele kwikstaart
In het voorjaar mag ik graag in de Arkemheen polder bij Nijkerk vertoeven. Een nat poldergebied waar jaarlijks de grutto, de tureluur en nog meer weidevogels neerstrijken om er te nestelen en hun jongen groot te brengen. Het horen van ‘grutto-grutto’ is ieder jaar weer een genot en een sein dat het voorjaar is begonnen. Op een van die ochtenden zag ik plotseling een gele kwikstaart op een hek zitten. Het zong uit volle borst, alsof het ook van deze dag genoot. Gelukkig lag mijn camera al gebruiksklaar op de pittenzak op de stijl van het geopende raam van mijn auto. Toch kreeg ik slechts één gelegenheid om de vogel te fotograferen. Het besloot ergens anders verder te zingen. Ondanks deze ene poging was ik wel erg content met het resultaat.
Zichzelf bewonderende grote gele kwikstaart
Ja, je leest het goed en op de foto zie je het goed, op een dag kreeg ik een grote gele kwikstaart voor de lens! Het prachtige dier verscheen voor me na een hele dag vertoeft te hebben in een vogelhut. Net voordat ik aanstalten wilde maken om te vertrekken, zat het er plotseling. Het water in de voor de hut gesitueerde vijver trok de vogel erg aan. Eerst liet de vogel zich het water goed smaken. Vervolgens hipte het op de, over het water hangende, tak om zich in de weerspiegeling te bewonderen. Althans daar had het alle schijn van.
Tussen de bloemen
Op een mooie ochtend in juli bezocht ik de uiterwaarden bij Vreeswijk, genaamd de Bossewaarden. Een prachtig gebied waar je heerlijk kunt struinen langs de rivier de Lek en langs de nevengeulen. In het voorjaar staat het er vol met bloeiende bloemen waaronder het groot kattenkruid, de margriet en nog zoveel meer. Geheel onverwacht zag ik ook hier een gele kwikstaart. Het vloog tussen de bloemen en was duidelijk op zoek naar insecten. Het heen en weer vliegen maakte dat ik de vogel in het vizier kreeg anders had ik waarschijnlijk niet opgemerkt. Doodstil bleef ik staan om enerzijds de vogel niet te verstoren, maar ook om het te fotograferen. Met de 100-400 mm lens kon ik op geruime afstand blijven en was tevreden met de paar foto’s die ik kon maken.
Geel op geel
De volgende ochtend was ik opnieuw in de Bossewaarden en hoopte opnieuw de gele kwikstaart te ontmoeten. Dit keer liep ik zonder de vogel gezien te hebben naar een deel waar veel boerenwormkruid in bloei stond. Hier startte ik met posten en lang hoefde ik niet te wachten. Niet ver van mij vandaan hoorde ik het kenmerkende sjilpen van de gele kwikstaart. Na enig speuren zag ik een exemplaar zitten op een scherm van het gele boerenwormkruid. Met de 100-400 mm lens geheel ingezoomd, kon ik de vogel ongestoord gadeslaan terwijl het zich aan het opmaken was.
Geel op paars
Voorzichtig verliet ik na een tijdje de plek en liep richting van de oever van de nevengeul. Daar meende ik in de verte namelijk ook een gele kwikstaart gezien te hebben. De oever werd toen opgesierd door het prachtig paars bloeiende groot kattenkruid. Hoe mooi zou het zijn wanneer een gele kwikstaart plaats zou zitten op de bloementoorts van deze plant? Geel op paar dus. Die ochtend viel alles op zijn plaats, een gele kwikstaat koos zowaar de top van een van de vele bloeiende kattenkruit bloemen. Heel even bleef het daar zitten en koos daarna een andere bloemtop en keek mij aan. Dat was het moment dat ik opnieuw de ontspanknop indrukte. Mijn dag kon al niet stuk en nu al helemaal niet meer…
Wat persoonlijke tips tot slot
- Nadat ik de eerste maal een gele kwikstaart zag, verdiepte ik mij thuis in de informatie over deze vogel.
- Hierdoor leerde ik onder andere wanneer en vooral waar ik de vogel zou kunnen verwachten.
- In sommige gebieden (zoals de Arkemheenpolder) fotografeer ik vanuit de auto. Ondanks dat deze methode omstreden is, verkleint het wel de kans dat je de vogel(s) verjaagt.
- De kans op slagen in het open veld vergroot je door je rustig naar een plek te begeven en daar door de knieën te gaan of op een driepoot zitje te gaan zitten en roerloos te wachten.
- Een officiële fotohut biedt je de unieke kans om in verschillende soorten terrein de specifieke soorten vogels te zien en te fotograferen.
- Vogels fotografeer ik altijd met een telelens of een zoomlens op een driepoot statief. Hiermee voorkom je, wanneer je uit de hand fotografeert, dat je spieren door het gewicht van camera en lens gaan trillen.
- Zelf kies ik voor de handmatige bediening van mijn camera waarbij de diafragmawaarde laag is om zo een beperkte scherptediepte krijg (onscherpe achtergrond).
