Making of: de kracht van de telelens in landschapsfotografie

Onverwachte drukte

Als ik ’s ochtends vroeg richting één van mijn favoriete plekken op de Posbank loop, ben ik duidelijk niet de enige. Er staan al minsten 20 andere fotografen en gedurende het eerste half uur komen er steeds meer bij. Meestal zie ik hier niemand, maar de bloeiende heide heeft van deze plek een ware Instagram-hotspot gemaakt. Niet helemaal mijn ding, maar ik zoek toch een mooi plekje op. Omdat ik ook video’s opneem voor mijn YouTube-kanaal hou ik er nooit zo van om dichtbij andere fotografen te staan. Ik kies dus een plek op ongeveer 30 meter afstand van de grootste groep.

Tijdverdrijf

Als ik over het glooiende landschap kijk, zie ik een strakblauwe hemel, paarse heide en een heel klein beetje mist in het dal voor mijn camera. Ik besluit te beginnen met de groothoeklens. Het duurt altijd even voordat de zon boven de heuvels uitkomt, dus vermaak ik me met een panoramafoto. Leuk, maar zonder zonlicht is het toch een beetje een saaie foto.

Een tegenvaller

En dan is daar ineens die grote gele zon in de strak blauwe lucht. Het resultaat, keihard licht! Inmiddels zijn er wat mensen dichter bij mij komen staan en hoor ik dat iedereen dezelfde problemen ervaart. De lucht is door het harde licht veel te fel en daarom, probeer ik een HDR-foto te maken. Dit is een bracket van verschillende belichtingen die ik later samenvoeg tot één foto. Helaas is dat niet voldoende.

Gemopper

Om mij heen hoor ik opmerkingen als “het is niks vandaag” en “het licht is slecht hé”. De meeste fotografen pakken hun spullen in en gaan ervandoor. Ik besluit te wachten tot de zon op de mist schijnt. Ik zet een telelens op de camera, zodat ik de veel te felle lucht buiten beeld kan laten. Mijn OM System OM-1 is een 2x crop camera. Hierdoor zijn de lenzen kleiner en wordt de focale afstand verdubbeld. Ik heb dan ook altijd de mogelijkheid om van 7 tot 500mm (14mm tot 1000mm  full frame equivalent) te fotograferen. En dan begint het wachten tot de zon hoog genoeg staat. Zonder lucht in beeld is daar ineens wel dat mooie licht in mijn foto. Het raakt nog niet de mist, maar mijn tactiek om voor de 40-150 lens (40 – 300 FF equivalent) te gaan blijkt te werken. Het heuvellandschap wordt gevuld met een mooi gouden licht, en dat is precies waar ik op hoopte.

Wachten word beloond

Even later staat de zon eindelijk hoog genoeg. Het licht raakt nu de mist in het dal en dit creëert een fantastisch gouden licht. Om het gouden licht dat ontstaat goed in beeld te krijgen, heb ik echter meer nodig dan 40-150 en dus wissel ik weer van lens. Ik monteer de 100-400 (ff equivalent 200-800) zodat ik me helemaal kan focussen op al dat gouden licht. Het licht valt prachtig op een setje bomen en struiken. Helaas past de compositie die ik in gedacht heb niet in één foto. Ik kreeg het idee om uit te zoomen en de foto later terug te croppen naar een 16×9. Wanneer ik uitzoom, verandert echter het licht enorm en het gouden licht verdwijnt. Als ik in zoom gaat de lichtmeter in de camera enorm in mijn voordeel werken. De camera probeert geen balans meer te zoeken tussen licht en donker. Nee, de camera vult het frame slechts met dit fantastisch licht en dus komen de gouden kleuren extra goed naar voren.

Hoe krijg ik dit goed in beeld?

Mijn oplossing voor het compositieprobleem is simpel, een minipanorama! Ik zorg ervoor dat alles waterpas staat en maak 2 foto’s die samen een 16×9 foto gaan maken van dit prachtige gouden landschap. Ik besef dat ik kwam voor paarse heide, maar ik heb nu alleen maar gouden heide. Als ik de beelden nog eens bekijk, voel ik een glimlach op mijn gezicht komen. Ik kijk nog eens om mij heen en tot mijn verbazing is er helemaal niemand. Heeft dan niemand dit prachtige licht gezien? Had niemand dit idee, het geduld of de juiste lens? Ach, wat maakt het ook uit, ik ben in elk geval blij met deze heerlijke foto!

De edit

Ik heb eerst de 2 foto’s aan elkaar geplakt in Lightroom zodat ik mijn minipanorama heb. Ik heb de witbalans nog iets warmer gezet en helemaal rechts onder in beeld heb ik nog een stukje van een stuik weggehaald die net het beeld in geglipt was. Verder is er eigenlijk niet heel veel gedaan aan de foto, buiten mijn gebruikelijk aanpassing aan de hoog lichten en schaduwen.