Making of: Doorkijkje met boomkikker

Op naar de volgende

In ben nog geen 100 meter op pad als ik al de eerste boomkikker spot op een braamstruik. Hij geniet vast meer van de warme dag dan ik. Behalve van mijn rugzak ontdoe ik me ook van mijn jas en neem de tijd om mijn armen met spul tegen de muggen in te smeren. De kans dat de kikker er ondertussen vandoor gaat is klein. Als ze eenmaal lekker zitten vinden ze het wel best. Ik kom echter al snel tot de conclusie dat ik dit exemplaar niet, zoals ik dat graag wil, op de foto krijg. Hij zit niet gunstig en dus loop ik na een snelle foto verder, op naar de volgende.

Waken voor overbelichting

Ik heb al meerdere boomkikkers zien zitten maar geen enkele kan tot nu mijn toets voor het maken van een foto doorstaan. Langzaam loop ik verder en sta zo nu en dan stil om goed te kijken. Klein als ze zijn loop je ze gemakkelijk ongezien voorbij. Toch is dat bij de volgende niet het geval. Het lichtgroene kikkertje steekt duidelijk af tegen de donkergroene braambladeren. Het ‘probleem’ is nu dat hij behoorlijk veraf zit. Niettemin vind ik het wel een leuk beeld en verruil de macrolens voor de telelens. Uit ervaring weet ik dat ik moet waken voor overbelichting van delen van de huid, zeker als de zon schijnt. Ik stem daarom de belichting af op de kikker met een onderbelichte omgeving tot gevolg.

Niet verstoren staat voorop

Ik vervolg mijn weg terwijl de zon zich steeds meer tussen de wolken laat zien. Even verderop ontdek ik een jonge kikker helemaal badend in het zonlicht. Ik schat in vanaf welk standpunt ik hem kan fotograferen. Daarbij staat voorop dat ik hem niet wil verstoren. Ik zorg er daarom voor dat ik de takken van de braamstruik niet aanraak. Ook niet met mijn benen en voeten vlak bij de grond want dan beweegt vaak de hele struik. Om dezelfde reden is het gebruik van een statief niet mogelijk. Een statiefpoot in de struik plaatsen en de kikker is weg.

Ik kies voor een standpunt waarbij ik de kikker van opzij en tussen de bladeren door kijkend in beeld krijg, een doorkijkje. Tevreden over de compositie wil ik wel nog het felle licht op de huid verminderen. Ik beweeg mijn linkerhand tussen de zon en de kikker totdat alleen nog zijn koppie in het zonlicht staat. Met rechts bedien ik de camera en probeer deze zo stil als mogelijk te houden. Met meerdere foto’s vergroot ik de kans op een geslaagde scherpe foto.

Doorkijkje

De zon blijft nu nadrukkelijk schijnen en de meeste kikkers die ik spot zitten voornamelijk in het felle licht. Ik zou dat kunnen wegnemen door een diffusorscherm of witte paraplu te gebruiken maar vandaag kies ik daar niet voor. Ik ga op zoek naar een nieuw doorkijkje met een kikker die in de schaduw zit. Pas ruim een uur later ‘heb ik beet’. Het doorkijkje is perfect en de kikker zit van opzij gezien fraai in beeld, grotendeels in de schaduw en met een voorpootje goed zichtbaar. Ik kan nu de camera met twee handen bedienen en permiteer me daarom bij ISO 100, een langzamere sluitertijd (1/40 sec) en een iets kleiner diafragma (f 4.5) voor wat meer scherptediepte. Ik stel scherp op het oog en druk meerdere malen af voor ik de resultaten controleer.

Tevreden stap ik verder weg van de struiken. Voor vandaag is het genoeg geweest en ik pak mijn spullen in. Als ik de terugweg insla kijk ik nog even om. Hij zit nog braaf op dezelfde plek in de schaduw. Die schaduw ga ik nu ook opzoeken.