Making of: Drieteenstrandlopers in een zandstorm

De meeste natuurfotografen houden de weersverwachting nauwlettend in de gaten. Ik check ook de verschillende websites en apps om te weten om mijn plannen om op pad te gaan aangepast moeten worden of zelfs helemaal worden afgeblazen.

Bar fotoweer

Zo ook in januari 2023. Er stond een gezamenlijk uitje op het programma van de fotoclub om ’s morgens de kust te bezoeken. De avond van te voren toonde een weersverwachting die bepaald niet uitnodigend was om naar buiten te gaan. Zwaar bewolkt, harde tot stormachtige wind en regen. Voor een aantal mensen die mee zouden gaan aanleiding om deze keer maar over te slaan. Ook ik stond in twijfel maar er bleef een aardig groepje over om gezamenlijk op pad te gaan. Dus heb ik toch maar de knoop doorgehakt en maatregelen getroffen om het barre weer te trotseren.

Ik besloot van te voren met twee vaste combinaties te fotograferen. Eén camera met 100-500mm voor vogels/landschapselementen en één camera met 16-35mm voor landschappen met (hopelijk) dramatische luchten. Deze combinaties pakte ik goed in met beschermhoezen zodat regen en vooral zand niet konden doordringen. Het wisselen van objectieven aan de kust was hierdoor praktisch onmogelijk, maar ook niet wenselijk gedurende deze omstandigheden. Ook voor mijzelf trof ik extra maatregelen zoals een beschermende bril tegen het stuifzand.

Aangekomen bij de kust troffen we een smal strand aan evenals een behoorlijke zandstorm. De moed zakte bijna weg in het zand. Het voordeel van zo’n uitje in een groep is echter dat je met elkaar wat langer doorzet dan dat je wellicht in je eentje zou doen. En zo zijn we toch aardig wat uurtjes bezig geweest aan het strand. In eerste instantie vooral met de golfslag en de wolkenluchten. Maar op een gegeven moment ontdekten we een groepje drieteenstrandlopers dat achter een paar lage duintjes beschutting had gezocht. Aan de samengeknepen oogjes was te zien dat ook zij last hadden van de striemende wind en zand.

Beschutting

Grappig om te zien hoe de drieteenstrandlopers beschutting zoeken achter elkaar en hoe de strandloper die gepromoveerd was tot windvanger na verloop van tijd weer achteraan sloot. Met een laag standpunt kon ik het groepje mooi fotograferen en ik probeerde zoveel mogelijk met tegenlicht te fotograferen zodat het langs stuivende zand ook goed zichtbaar werd. Helaas was het licht vrij vlak en werd het zand niet goed zichtbaar. Daardoor mis je toch een stukje ‘drama’ dat deze situatie zo bijzonder maakt. Gelukkig ontstonden er af en toe ook gaten in de bewolking en brak zowaar de zon even goed door.

Nu werd het zand goed aangelicht en kwamen de drieteentjes ook goed los van de achtergrond. Met een iets hoger standpunt en meer scherptediepte doen voor- en achtergrond ook beter mee en ontstaat een interessanter lijnenspel.

Groene Camera

Zo werd de twijfelachtige fotosessie toch een succes. Natuurlijk moest ik thuis nog flink wat schoonmaakwerkzaamheden verrichten om zand en mogelijk zeezout te verwijderen; twee elementen die je echt niet wil laten inwerken op je kostbare apparatuur. Maar het onderstreepte ook weer het feit dat juist dit soort ‘moeilijke’ omstandigheden leuke beelden op kunnen leveren. Zo leverde het beeld van de drieteenstrandlopers in de zandstorm een mooie eervolle vermelding op bij de Groene Camera in 2023.