Vaste bezoeker
Ik heb een tijd lang een kramsvogel als vaste bezoeker in de tuin gehad. Normaal gesproken zie ik die nooit in de tuin en er waren ook geen soortgenoten te bekennen. Dat riep dus wat vragen op. De vogel was geringd, maar ook erg schuw. Ik probeerde al dagen een foto te maken waarop de ring af te lezen was en mijn camera had inmiddels een vaste plek naast het keukenraam gekregen.
Een foto maken valt nog niet mee
Nu klinkt een foto maken makkelijker dan het was, want Krammie (zo noemden we onze nieuwe gast liefkozend) vloog steeds weg als ze ook maar in de gaten had dat we naar haar keken.
We probeerden zo stilletjes mogelijk de voordeur open en dicht te doen als we weggingen en ze in onze tuin zat. En vooral niet haar kant op te kijken. Eigenlijk probeerden we haar zo opvallend mogelijk te negeren. Langzaam maar zeker begon ze aan ons te wennen en was ze steeds meer op haar gemak. Dichtbij konden we nog steeds niet komen, maar als we op gepaste afstand bleven, vloog ze niet meer in paniek weg.
Op een mooie ochtend bleef ze zelfs lang genoeg op een takje zitten om de ring te fotograferen. En, nog beter, om haar zelf te fotograferen!
Nu nog een foto van de vogel zelf
De eerste foto’s waren niet zo’n succes. In mijn enthousiasme om Krammie op de foto te krijgen, vergat ik rekening te houden met de achtergrond. Het huis trok veel te veel de aandacht weg van de vogel. Ik probeerde eerst nog om een “anders-dan-anders” foto te maken en de hele achtergrond rood te krijgen. Maar dat lukte niet goed, omdat ik dan te veel moest inzoomen. Ik vond dat de foto dan te strak gekaderd werd (dus dat er geen ruimte meer om de vogel heen was) en eigenlijk was de rode achtergrond ook echt niet mooi.
Alle composities gehad
Dus ik deed een paar stapjes naar links, zodat ik alleen lucht als achtergrond had. Ik probeerde allerlei composities (want Krammie zat nog steeds prima op “haar” tak). Portretstand, landschapsstand, ingezoomd en uitgezoomd, Krammie in het midden, op een snijpunt van de gulden snede, maar eigenlijk was alles het net niet.
Gelukt!
Precies op het moment dat ik het wilde opgeven, kwam de zon door. Ik bedacht dat ik door over te belichten de lucht wit zou kunnen krijgen en dat de kleuren van Krammie dan veel beter zouden uit komen. Het was even zoeken naar de juiste combinatie van sluitertijd, iso en diafragma, maar uiteindelijk lukte het me om de lucht helemaal uitgebeten te krijgen en de vogel goed belicht en scherp. Mijn eerste highkey vogel foto!
Stap uit je comfort zone
Zo zie je maar dat de aanhouder wint. Geef niet te snel op en probeer af en toe eens iets nieuws uit!
P.S.: Krammie is na de fotosessie nog een paar weken bij ons in de tuin rond blijven hangen. Toen ze alle afgevallen peren had opgegeten, is ze ervandoor gegaan.
2 reacties
Afgelopen weekend was ik in Monschau waar ik op een avond tussen de velden liep. Tot ik een geluid van een vogel hoorde, eerst in een boom maar zag niets. Vervolgens keek ik in een wei en zag ik een vogel zitten op een redelijke afstand. En heb toen enkele foto’s gemaakt en de foto op Google bekeken en jawel ik had eindelijk voor de eerste keer een Kramsvogel te pakken. Toen ik verder liep vlogen er ook nog twee torenvalkken in de lucht en ben daar mee aan de slag gegaan. Net een nieuwe camera dus mooie gelegenheid om te testen en dat is goed gelukt. Nog een paar keer terug geweest voor de kramsvogel en torenvalken . Nu ga ik deze week kijken bij mij in de buurt naar de valken om er mog meer fotoplezier van te krijgen.
Hoi Han,
Dat klinkt als een fantastische dag!
Super leuk als je vallen weet te zitten en er vaker naar terug kunt gaan.
Veel plezier met het uittesten van je camera!
Groetjes,
Wendy