Paddentandems
Tijdens hun tocht naar het water zijn de mannetjes volledig gefixeerd op het vinden van de vrouwtjes. Zodra een mannetje een vrouwtje tegenkomt, grijpt het mannetje het vrouwtje met zijn voorpoten stevig vast onder haar oksels waardoor de zogenaamde paddentandems ontstaan. De grip van een mannetje rond het vrouwtje wordt officieel amplexus genoemd en wordt nog extra versterkt door eeltknobbels op de duimen van het mannetje voor een betere grip. Bij padden krijgt het begrip vrijersvoeten daarmee een letterlijke betekenis. Overigens wordt pas gepaard in het water en nemen ze er ook wel meerdere dagen de tijd voor om uiteindelijk de eiersnoeren af te zetten tussen de waterplanten of verzonken takken.
Onderwaterzak
Enkele jaren geleden kwam ik een flink aantal parende padden tegen langs de kant van een ondiepe sloot. Dat leek ook een prima plek om de padden vanaf de kant te kunnen fotograferen. Maar aangezien het merendeel van de paddenpret onder water plaats vond werd het tijd om daar andere middelen voor in te zetten. Voor enkele snorkelactiviteiten had ik een paar jaar geleden een plastic camerahoes aangeschaft, een zak van stevig plastic waarmee de camera onderwater te gebruiken is. Dit is natuurlijk geen kwalitatief hoogwaardig onderwaterhuis, maar voor de enkele keer dat ik onderwateropnames maak een redelijk alternatief. Al voel je je met een plastic zak toch ook wel minder zeker over een goede bescherming van je dure camera… Voordeel van deze onderwaterzak was naast een geringe aanschafprijs ook de geringe omvang van het geheel.
Trial en error
Maar natuurlijk bleek deze ‘makkelijke’ oplossing in de praktijk toch wel wat lastiger! De sloot was redelijk helder, maar allerlei drijvende deeltjes zorgen er voor dat onderwerpen die verder van de camera verwijderd zijn al snel behoorlijk onscherp worden. Dus was het zaak om dichter op je onderwerp te fotograferen. En om dan je onderwerp toch geheel in beeld te houden was de inzet van een groothoeklens met een korte minimale instelafstand geboden. In mijn geval een Laowa 12mm. Dat is een manuele lens en vraagt dus om het vooraf instellen van de scherpstelafstand. Dat werd in combinatie met scherptediepte een proces van trial en vooral error.
Uiteindelijk vond ik een werkbare combinatie met diafragma 11 die ik moest combineren met hoge iso-instelling om nog een redelijke sluitertijd over te houden. Onder water verlies je namelijk al heel snel behoorlijk wat licht. Ook voor het juist inkaderen van de padden moest ik wat gevoel opbouwen aangezien je met je armen in het water van bovenaf de camera onder water houdt. En dan zijn er natuurlijk nog de ongemakkelijke houdingen waarin je op de schuine walkant liggend boven het water hangt om de camera te bedienen. Gegarandeerd nekklachten en spierpijn aangezien dit geen dagelijkse houdingen zijn en ik niet meer de lenigheid bezit die mijn onderwerp duidelijk wel heeft.
Maar goed, het volgen van de interactie tussen de padden blijft een leuk en de resultaten in de vorm van onderwaterbeelden geven veel voldoening. Regelmatig werd mijn camera ook besprongen door wanhopige mannetjes en uiteraard moest ik heel wat keren uitleggen aan passanten waar ik mee bezig was. Dat opende tegelijkertijd ook de ogen van deze passanten voor één van de natuurfenomenen van de Lage Landen.
Eervolle vermelding
Eén van de beelden van de paddenpret kreeg zelfs een eervolle vermelding bij de Groene Camera 2025 in de categorie onder water. Een beeld dat mij vooral aansprak vanwege de houding van de parende padden in combinatie met de eiersnoeren en in de achtergrond een ander mannetje dat beteuterd toe kijkt hoe deze kans hem voorbij gaat.
