Making of: Scotland sunset

Natuurfotograaf op vakantie met gezin

… en dan ook nog eens op vakantie naar Schotland. Dat klinkt als een contradictio in terminis¸ ’natuurfotografie’ en ‘gezin vakantie’ in één zin is voor veel fotografen een onmogelijke combinatie. Want bijna geen gezinslid vindt het leuk als je de hele dag op een plek met al je fotoapparatuur aan het werk bent terwijl zij moeten wachten tot je klaar bent. Dat geldt ook voor mij.

Hoewel misschien in mindere mate omdat mijn gezin enerzijds volledig gewend is aan mijn passie en anderzijds zelf ook enorm dol is op de natuur. Toch kun je niet verwachten dat zij elke dag uren wachten bij jou tot jij het perfecte beeld hebt. Voor mij is het daarom een beetje schipperen tussen mijn eigen passie en vakantie met het gezin. Bij tijd en wijle vraag ik hen of ik even helemaal los mag gaan en op andere momenten besluit ik het gewoon te houden bij een paar foto’s.

Wat ik doe om het mijzelf makkelijker te maken is een kleine fototas meenemen met een camera, een paar lenzen en een licht statief. Dus geen drone, geen flitsers, geen timelaps rails en ook geen enorm assortiment aan camera’s en lenzen mee. Verder moet je accepteren dat je nooit op het mooiste moment op de juiste plek staat, maar dat je het gewoon moet doen met de momenten en de locaties ter plaatse. En eigenlijk is dat ook wel weer enorm leuk en zorgt ervoor dat je heerlijk creatief te werk gaat omdat je niet onder de meest perfecte omstandigheden kunt werken.

Al met al geniet ik enorm van de vakantie met het gezin en de momenten dat ik eventjes lekker los mocht gaan. Zoals deze avond vlakbij onze camping in Oban.

Kleuren en reflectie

Soms is het ook gewoon heerlijk om dan even lekker in je comfortzone te blijven zitten en te genieten van de spaarzame mooie licht momenten. Op 10 minuten wandelen van onze camping zat de kust en samen met mijn vrouw en de hond zijn we heerlijk naar het water gelopen. Mijn vrouw kan zich vergapen aan allerlei soorten vormen van schelpen en plantjes terwijl ik gewoon lekker ging genieten van halleluja kleurtjes In de lucht.

Je voelt dat er meer mogelijk is

Ik heb wel eens gevraagd of ik zo technisch ben als dat ik altijd overkom maar eigenlijk is dat helemaal niet waar. Ik weet dat ik in al mijn verhalen en artikelen heel erg technisch bezig ben, maar in de praktijk ben ik eigenlijk juist heel erg intuïtief. De techniek helpt mij om dat te maken wat ik voor ogen heb. Maar waarom ik soms urenlang kan blijven hangen terwijl ik andere momenten meteen weg ben is iets wat ik niet kan verklaren. Ik voel dan dat er iets is wat ik nog moet fotograferen en kan dan zonder concreet idee blijven dralen. Zo ook deze avond. Eigenlijk was ik al klaar maar ik vertrok niet terwijl mijn vrouw al terug naar de tent was. Waarom weet ik niet maar ik heb geleerd te vertrouwen op dit gevoel en dus bleef ik wachten op wat er komen ging.

Schaalhoren

Tijdens het rondwandelen leken de kleuren In de lucht steeds minder te worden maar ineens vond ik een schaalhoorn schelp (‘Limpet’ in het Engels). Ik ben dol op deze schelpen Omdat ze voorkomen op de rotsachtige kusten van Noorwegen en Schotland, de plekken waar ik zo ontzettend dol op ben. Ik heb een nieuwe 10 mm lens meegekregen en deze kan behoorlijk dichtbij komen wat past bij mijn gevoel van groothoek macro. Voordat ik er zelf erg in had lag ik op de grond bij de schelp. Met een minimale scherpstelafstand van ca. 12cm kun je aardig dichtbij komen.

Telefoon

In mijn automatisme ging mijn hand naar mijn fototas op zoek naar mijn flitser om er veel te laat achter te komen dat ik deze niet mee had genomen op vakantie. Mijn hoofdlamp die ik gebruik op de camping en tijdens nachtfotografie lag nog in de tent en het enige wat ik ter beschikking had was het lampje van mijn telefoon. Hoewel deze op zich best fel is, is het lastig om goed in te lichten als je werkt met een enorme groothoek als 10 mm. Je hebt heel snel het risico dat je telefoon in beeld staat. Maar met wat kunst en vliegwerk lukte het om de schelp in te lichten.

Focus stack

Enige wat mij nog irriteerde was de onscherpte In de achtergrond. Dergelijke beelden waarbij je geen isolatie door middel van scherpte nodig hebt zijn er soms enorm bij gebaat dat alles van voor tot achter scherp is. Maar wanneer je focust op 12 cm dichtbij lukt het zelfs op 10 mm niet meer om alles scherp te krijgen, zelfs niet met een groot diafragmagetal. Wat dan overblijft is focus stacking. Ik kan je vertellen dat dat niet eenvoudig is wanneer je werkt met een telefoon als verlichting van je onderwerp en een camera die een beetje op half zeven op de rotsen ligt met wat ondersteuning van een fleecejas. Met wat extra ondersteuning van zakdoeken en een portemonnee, lukte het om zowel camera als telefoon te positioneren zonder dat ik mijn handen nodig had. Daarna was het heel rustig 6 foto’s maken met verschillende scherpstelafstanden.

Het zien dat de kleur uiteindelijk steeds heftiger werd was het enige stukje toeval waar ik gewoon mazzel mee had…

Tevreden ben ik die avond in mijn slaapzak gekropen. Hoeveel spullen en speciale apparatuur je ook hebt voor allerlei verschillende omstandigheden, ingewikkelde foto’s zijn ook te maken zonder al die toevoegingen en accessoires. Het kost misschien wat meer moeite maar laat je vooral niet weerhouden van het feit dat je soms maar weinig spullen tot je beschikking hebt. Het maakt je extra creatief en de voldoening is des te groter.

Johan