Making of: Tureluur

Het is een prachtige dag als ik met mijn groep langs de wadkant fiets. Een tureluur heeft duidelijk ‘zijn’ (of haar?) steen toegeëigend en gebruikt deze als uitkijkpost. Hij ligt heerlijk te dutten en slaat pas aan wanneer een meeuw of kiekendief het luchtruim betreedt. Van ons… trekt hij zich echter niets aan.
Een tureluur zit heerlijk te zonnebaden aan de wadkant op Schiermonnikoog. In de achtergrond het bloeiende lamsoor en twee drooggevallen historische platbodems… een beeld met een verhaal.
Een tureluur zit heerlijk te zonnebaden aan de wadkant op Schiermonnikoog. In de achtergrond het bloeiende lamsoor en twee drooggevallen historische platbodems… een beeld met een verhaal. Fotograaf: Johan van der Wielen

Voorzichtig benaderen

Hoe schuw een vogel is, hangt niet alleen af van de soort vogel maar is soms ook gewoon van individu tot individu verschillend. En dan is er ook nog eens een verschil of je de vogel in je eentje benadert of met een groep. Wij waren hier met een groep en in eerste instantie zijn we langs de tureluur heen gefietst en hebben we verderop onze fiets neergelegd. Nu moet je bedenken dat de steen die deze tureluur zich had toegeëigend, meteen naast het fietspad ligt en onderdeel is van de basaltblokken als verdediging tegen de Waddenzee. Terwijl de tureluur op zijn uitzichtpost zit, fietsen er dus vele tientallen mensen langs waaronder wij. Nu is er wel een verschil tussen langs fietsende fietsers en mensen die ineens stil gaan staan en ik was me bewust van het feit dat we door stil te gaan staan en te stoppen wellicht zouden verstoren. Daarom vind ik het belangrijk om te allen tijde goed te kijken of het gedrag van de vogel verandert maar in dit geval bleef hij heerlijk door dutten. Als groep zijn we heel langzaam en rustig genaderd tot we uiteindelijk aan de andere kant van het fietspad in het gras zaten te genieten van een voor het oog volledig ontspannen tureluur.

De eerste neiging is altijd om de telelens te pakken en de vogel in zijn volle glorie in beeld te brengen. Wat echter opvalt is dat deze foto weinig context heeft en zich vooral focust op de schoonheid van het onderwerp. 500mm.
De eerste neiging is altijd om de telelens te pakken en de vogel in zijn volle glorie in beeld te brengen. Wat echter opvalt is dat deze foto weinig context heeft en zich vooral focust op de schoonheid van het onderwerp. 500mm. Fotograaf: Johan van der Wielen

Zoektocht naar ‘verhaal’

Hoe mooi ik een vogel ook vind, op het moment dat je een foto maakt van een beeldvullende vogel, maak je vooral een foto van een mooi onderwerp in plaats van een mooie foto. Zelf ben ik altijd op zoek naar een stukje context of verhaal om aan te geven waar ik mij bevind en hoe deze vogel leeft. Ik was dan ook benieuwd of ik Schiermonnikoog als eiland en ook het jaargetijde mee kon nemen in de foto.

Door jezelf te dwingen een stukje uit te zoomen (180mm) komt er nu op de achtergrond ineens een context mee van bloeiende lamsoor (paars). Ik moet bekennen dat ik nog niet volledig tevreden was maar het bood wel een aanknopingspunt om verder mee te experimenteren.
Door jezelf te dwingen een stukje uit te zoomen (180mm) komt er nu op de achtergrond ineens een context mee van bloeiende lamsoor (paars). Ik moet bekennen dat ik nog niet volledig tevreden was maar het bood wel een aanknopingspunt om verder mee te experimenteren. Fotograaf: Johan van der Wielen

De wadkant: kwelder met lamsoor en de Waddenzee

Achter het kwelderlandschap met de bloeiende lamsoor ontwaarde ik twee drooggevallen platbodems. Ik zal niet durven stellen of het om botters of tjalken gaat want daarvoor heb ik te weinig verstand van deze historische schepen maar ik vind het wel een culturele aanvulling die volledig hoort bij de Waddenzee. Een idee was geboren.

Eerste instantie heb ik geëxperimenteerd met een staand beeld en keek de tureluur mij ook nog eens op ludieke wijze vol in de lens. Op de achtergrond het bloeiende lamsoor en de platbodem maar wel allebei in de onscherpte zodat duidelijk is voor de kijker dat het gaat om de vogel in de voorgrond. 250mm.
Eerste instantie heb ik geëxperimenteerd met een staand beeld en keek de tureluur mij ook nog eens op ludieke wijze vol in de lens. Op de achtergrond het bloeiende lamsoor en de platbodem maar wel allebei in de onscherpte zodat duidelijk is voor de kijker dat het gaat om de vogel in de voorgrond. 250mm. Fotograaf: Johan van der Wielen

Geduld wordt beloond

Het liefste zou ik beide platbodems in beeld krijgen en daarvoor was een liggend beeld nodig. Daarnaast vind ik het altijd het mooiste wanneer je als kijker ook echt onderdeel wordt van de foto. Om dat voor elkaar te krijgen is een minder grote brandpuntsafstand nodig zodat de foto meer overeenkomt met het blikveld van de kijker. Al met al betekende dit dus verder naar voren gaan en dichter bij de vogel komen. Daar is wat geduld voor nodig, omdat je elke keer bezig bent met te kijken of je niet verstoort en te hopen dat de vogel jouw aanwezigheid accepteert.

Uiteindelijk werd geduld beloond en mocht ik rustig zitten aan mijn kant op de basaltblokken terwijl de tureluur aan de andere kant op zijn uitkijkpost bleef zitten.

Met een brandpuntsafstand van 100mm kruip je als kijker veel dichter in de belevingswereld van de tureluur. Om te zorgen dat de achtergrond nog duidelijk genoeg was heb ik een relatief hoog diafragmagetal van f/11 gebruikt. Anders wordt alles heel onscherp.
Met een brandpuntsafstand van 100mm kruip je als kijker veel dichter in de belevingswereld van de tureluur. Om te zorgen dat de achtergrond nog duidelijk genoeg was heb ik een relatief hoog diafragmagetal van f/11 gebruikt. Anders wordt alles heel onscherp. Fotograaf: Johan van der Wielen

Finishing touch… een flitslichtje

Wat nog opvalt aan het vorige beeld is dat de tureluur zelf relatief donker is omdat ik hier werk met tegenlicht vanaf rechtsboven. Ten tijde van mijn benadering had ik al een flitser op mijn camera gezet maar was in eerste instantie nog niet van plan deze te gebruiken omdat ik niet wist hoe de tureluur erop zou reageren. Ook dit is van individu tot individu afhankelijk en op het moment dat ik ook maar zou merken dat de tureluur er last van zou hebben, zou ik er meteen mee ophouden. Je moet echter wel bedenken dat door de felle zon de ogen van de tureluur al behoorlijk gewend zijn aan fel licht en dat merkte ik ook toen ik begon te flitsen en er geen enkel teken van verstoring was. Dankzij de flitser krijg je net dat mooie lichtje in de ogen en wordt de schaduw partij net wat mooier ingekleurd.

Het eindresultaat is een verhalend beeld met veel achtergrond en context en een mooie belichting door middel van de flitser.
Het eindresultaat is een verhalend beeld met veel achtergrond en context en een mooie belichting door middel van de flitser. Fotograaf: Johan van der Wielen

2 reacties

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

2 reacties

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: