Tijdnood
Het is tegen 12 uur als ik de witte waterlelies ontdek. Ik heb al er al een ochtend fotograferen op zitten en heb nog maar een klein half uur tijd. Dat is erg kort om goed en zorgvuldig te kunnen fotograferen. Welke compositie kies ik? Hoeveel groepen cirkels wil ik in beeld? Welke lens leent zich daarvoor? Hoe voorkom ik de reflectie van de lucht en de draden van de hoogspanningsmasten in het water? Hoe krijg ik een foto die van voor tot achter scherp is?
Compositie
Ik ben eruit. Het gaat me om de voorste 3 cirkels van leliebladeren die achter elkaar in het ven liggen. Om alleen deze 3 in beeld te krijgen kies ik de groothoeklens. Uit de hand bepaal ik globaal de positie van de camera en de juiste brandpuntsafstand. Vervolgens gaat de camera op het statief en plaats ik een polarisatiefilter voor de lens. Dat laatste doe ik om zoveel mogelijk reflecties op het wateroppervlak weg te filteren. Het lukt maar ten dele. Boven in de foto reflecteert de lucht nog en onderin zie ik de schaduw van mijn eigen arm. Hopelijk kan ik die in de nabewerking nog verder wegfilteren.
Op herhaling
Mijn half uurtje zit er al ruim op. Terwijl ik de boel inpak neem ik me voor de volgende ochtend nog eens terug te komen. Hopelijk werkt het weer dan weer mee.
De volgende dag
Een dag later ben ik weer ter plekke en in de wetenschap dat ik nu veel tijd heb ga ik weer aan de slag. De foto’s van gisteren heb ik thuis al bekeken en geconstateerd dat haastige spoed zelden goed is. De scherptediepte is namelijk niet voldoende, de achterste bladeren zijn minder scherp. Ik schroef het diafragma daarom wat verder dicht (f14 i.p.v. de f10 van gisteren). Verder ga ik iets dichterbij en hoger boven mijn onderwerp staan. Mijn statief schuif ik daarvoor maximaal uit. Omdat de hoek met het wateroppervlak waaronder ik nu fotografeer kleiner is, is minder scherptediepte nodig om alles scherp in beeld te krijgen. Ik neem de foto in portretstand maar weet al dat de foto een 1:1 uitsnede gaat worden.
Geen 3 maar 6 groepen
Een foto van 6 groepen in portretstand lijkt me ook fraai. Dezelfde drie als net in de voorgrond en de drie die daarachter liggen te dobberen neem ik erbij. Zorgvuldig herhaal ik alle nodige stappen voor de juiste compositie en scherpstelling. Ik leg het scherpstelpunt zover naar achteren dat de voorste bladeren nog net helemaal scherp zijn. Het polarisatiefilter neemt net als gisteren niet alle reflecties weg maar gelukkig lukte dat met de foto van gisteren in de nabewerking wel.
Na ruim een uur fotograferen ben ik tevreden en loop ik verder. Nu heb ik nog ruim de tijd om uit te kijken naar andere onderwerpen. Een aantal libellen heb ik al zien vliegen.
Nabewerking
Thuis achter de PC bekijk ik de resultaten en ben blij dat ik de moeite heb genomen terug te gaan. De scherptediepte is nu prima! Met name door de schuif ‘nevel verwijderen’ in Lightroom flink in de plus te zetten, lukt het om de resterende reflecties weg te krijgen. Nadeel is dat het laatste groepje lelies nauwelijks nog zichtbaar is. Tenslotte twijfel ik over de witte lelie die in het vierde groepje de kop opsteekt. Laten staan of toch wegretoucheren? Ik kies voor het laatste en ga de bewerkte foto’s punten toekennen. Zowel de vierkante als de foto in portretstand krijgen 5 sterren van me.
Waarderingen
De vierkante foto kreeg een eervolle vermelding in natuurfoto magazine met als commentaar van de jury: “Hoe eenvoudig kan het zijn, maar je moet de herhalende compositie maar wel net zien. De vegetatie lijkt in een eindeloze lege ruimte te zweven.”
De foto met de 6 groepen leliebladeren (met witte lelie) zat bij de beste 14 van de Duitse internationale fotowedstrijd Glanzlichter in de categorie planten.
