Gek op zonneharpen
Er zijn maar weinig mistige ochtenden die ik aan mij voorbij laat gaan. Wanneer er voor een volgende ochtend mist of nevel wordt voorspeld, staat mijn fototas klaar en is de wekker vroeg gezet. Heerlijk vind ik het om door de mystieke wereld te wandelen die de mist teweegbrengt. Vooral in het najaar mag ik dan graag door de bossen struinen hopend op het moment dat de zonneharpen zich laten zien. Talloze malen fotografeerde ik al zonneharpen op verschillende locaties en nog steeds verveelt mij dit niet. Zo bezoek ik vaak Boswachterij Vuursche, waar je o.a. de Stulpselaan vindt. Een laan met aan weerszijden prachtig mooie en enorme beukenbomen. In het voor- en najaar kun je daar mooie zonneharpen fotograferen.
Wandelaar en zonneharpen
Zo liep ik op een van die mistige najaar ochtenden opnieuw door de Stulpselaan en verschenen er op een zeker moment zonneharpen. Geduldig wachtte ik, met mijn camera op een driepoot statief, totdat de zonneharpen in de gewenste hoek door de bomen verschenen. Het moment dat ik de ontspanknop wilde indrukken, zag ik verderop in de laan een wandelaar lopen. Door in te zoomen kreeg ik de wandelaar niet allen meer in beeld, maar ook de zonneharpen vlak voor hem. Zo werden de wandelaar en de zonneharpen het onderwerp van de foto.
De dansende bomen en zonneharpen
Een andere locatie waar ik graag mag fotograferen is het Speulderbos bij het buurtschap Drie (Ermelo). Het Speulderbos is vooral bekend van de zogenaamde dansende bomen. Bomen die men in vroeger dagen liet staan omdat alleen de rechte bomen geschikt waren voor de scheepsbouw. Nu zijn juist deze grillig gevormde boomstammen voor vele fotografen een bron van fotogenieke momenten. Vooral wanneer tussen deze bomen de strakke lijnen van de zonneharpen verschijnen. Op een van die ochtenden verschenen de zonneharpen helaas kortstondig. Toch was ik tevreden met de foto’s die ik ervan maakte.
Niet alleen de macrolens in mijn fototas
Nu ben ik niet alleen gek op zonneharpen, maar ook op paddenstoelen in het najaar. Op een nevelige ochtend was ik opnieuw in een bos te vinden en ditmaal in de Kaapsebossen bij Doorn. Daar kun je je als paddenstoelen fan je hart ophalen. Wandelend door het bos zag ik plotseling een afgebroken tak op de grond liggen. Op die tak leefde een flinke groep zwammen. Mijn geluk kon niet op toen op de achtergrond ook nog eens zonneharpen verschenen. Deze combinatie wilde ik graag vastleggen, maar hoe? Gelukkig had ik naast mijn macrolens ook mijn groothoeklens in mijn fototas gedaan en die bracht de uitkomst. Liggend op de grond maakte ik de foto waar ik die ochtend erg blij mee was.
Opnieuw een geluksmoment
Na deze prachtige vondst liep ik verder door de Kaapsebossen. Al snel zag ik opnieuw iets waar mijn hart sneller van ging kloppen. Het was een flinke groep paddenstoelen aan de voet van een met mos begroeide boom. Volgens mij waren het honingzwammen en al aardig op het einde van hun leven, maar voor mij daardoor niet minder mooi. Ook hier waren tot mijn grote vreugde zonneharpen op de achtergrond. Opnieuw maakte ik vanaf een laag standpunt een foto met mijn macrolens en was zeer content ermee.
Enkele centimeters maken het verschil
Toch besloot ik opnieuw een foto te maken, maar nu enkele centimeters lager. Hierdoor viel het zonlicht door de lamellen van de paddenstoelen waardoor deze werden opgelicht. Ook schoof ik ietsjes naar links waardoor de zon net langs de boom op de achtergrond scheen. Hierdoor ontstond een mooie zonnester en kreeg ik ook nog de zonneharpen erbij. Dit werd voor mij die ochtend dé foto van de dag.
