Marianne Brouwer in Beeld

Wie is Marianne Brouwer?

Als ik Marianne vraag naar haar stijl is -lichtelijk tot mijn verbazing- haar antwoord: “Ik heb niet echt een bepaalde stijl…” Om te vervolgen met: “Ik probeer mijn onderwerpen zo optimaal mogelijk te laten zien, met een mooie belichting en in een fijne sfeer.”
Precies! Dat is wat ik zou typeren als de ‘Marianne Stijl‘. Dat specifieke licht, dat je bij haar steeds weer terug ziet komen, maakt haar foto’s zo herkenbaar. En is dat niet nu net wat het begrip stijl inhoudt, die eigenheid en herkenbaarheid?
Toegegeven, het is best lastig om je vinger er precies op te leggen, omdat de variatie in onderwerpen zo groot is. Vliegende kerkuilen, huisdieren, wilde beren, exotische kikkers en veel kleine beestjes lijken misschien in eerste instantie niet direct één gemene deler te hebben.
Maar de oplettende kijker ziet dat elk dier wel professioneel ‘gestileerd’ en uitgelicht wordt, als een waar model. Een bidsprinkhaan wordt niet simpelweg geregistreerd, maar Marianne gunt hem zijn 5000 pixels of fame en dat kan zij als geen ander.
Natuurfoto’s ogen vaak fris, fruitig en luchtig. Hetgeen logisch is, aangezien groene blaadjes, bloemetjes en vogeltjes nu eenmaal deze uitstraling hebben. Die luchtigheid lijkt weliswaar inherent aan natuurfotografie, maar Marianne slaagt erin er ook de nodige dramatiek in te verstoppen. Mede door onder te belichten creëert zij een donkere, soms zelfs zwarte achtergrond, met het onderwerp in de spotlights, waardoor het model als een letterlijk verlicht wezen opduikt uit de duisternis, bijna Rembrandtesk.
Ook de modellen zelf zijn niet alleen maar mooi of schattig. Eén van haar favoriete onderwerpen, de bidsprinkhaan, ziet er zo van dichtbij uit alsof hij rechtstreeks van de set van Alien komt; een schitterend monstertje.
Professionele schoonheid en aantrekkelijke dramatiek gaan hier hand in hand en dit maakt dat je kijkt, nóg eens kijkt en blijft kijken…

Portfolio

“Ik houd van dieren, maar wist heel weinig van de natuur. De fotografie heeft mijn ogen echt geopend.”

“Insecten zijn zó intrigerend; Het zijn eigenlijk ‘onzichtbare’ wezentjes, maar tegelijkertijd bijzonder belangrijk voor de aarde en dus voor de mensheid. Als je eenmaal hun schoonheid hebt ontdekt, kun je deze prachtige schepseltjes toch echt niet meer achteloos en onnodig doodmaken, alleen omdat ze er “eng” uitzien?!”

“Eigenlijk is elke foto die je maakt bijzonder door het bekende “yes” gevoel. Bij elke foto kan ik dat gevoel nog naar boven halen. De foto van het woudaapje vind ik qua beleving heel gaaf: hij is gemaakt in Bulgarije waar ik ‘s morgens vroeg in een drijfhutje op mijn knieën door de bagger kroop. Omgeven door een triljoen muggen en er was urenlang niets te zien… behalve veel, heel veel kikkertjes. Om de tijd te doden probeerde ik de kikkertjes springend te fotograferen met de 600mm en had ik een zo hoog mogelijke sluitersnelheid ingesteld. En toen ineens vanuit het niets dit woudaapje over de waterplantjes kwam rennen om een maaltje te vangen, was de camera precies goed ingesteld. Zelfs voor de witte vleugels in het lage, felle zonnetje. Een echte “Yes!!”dus.”

“Tijd en geduld zijn twee hele belangrijke factoren in de fotografie.”

Fotowens: “Adders. Zonder twijfel met stip op mijn lijstje.”

“Ik raak geïnspireerd door het bekijken van foto’s, niet alleen natuurfoto’s. Ik geniet van creativiteit en vakmanschap op elk gebied van fotografie.”

Mariannes tip: “Ik zou beginnende natuurfotografen willen aanraden vooral te experimenteren, juist de digitale fotografie maakt dat zo makkelijk. Maak vooral veel, héél veel foto’s met diverse instellingen. Vergeet de groene knop, ga op manueel fotograferen en laat je verrassen door de mogelijkheden. En gooi vooral ook veel, héél veel weg. Uiteindelijk gaat het om die éne, dan kun je die andere 636 gerust dumpen in de grote digitale afvalbak, gelukkig aanwezig op elke computer.”

Fotografie: Marianne Brouwer