Wie is Martin van Lokven
Dromen waarmaken
Van jongs af aan wilde Martin bioloog worden en …zo gezegd zo gedaan; hij werd bioloog / aquatisch ecotoxicoloog. Na twee jaar in dit vak gewerkt te hebben, begon het fotografievirus meer en meer te kriebelen. Een 45-daagse backpackers-reis naar India bleek een life -changer! Het zaadje was geplant en een lezing van Frans Lanting deed de rest: Martin besloot dat hij buiten wilde zijn én fotograferen.
Hij had nog nauwelijks reiservaring, kon nog amper fotograferen en was ook nog eens verlegen, maar dit weerhield hem er niet van reizen te gaan leiden. Onder het mom van ‘ alles valt te leren’, ging hij dit nieuwe avontuur aan om binnen een paar jaar van fotografie zijn vak te maken.
Martin trapte af als allround fotograaf en werkte al snel voor allerlei verschillende opdrachtgevers (o.a. Groei & Bloei, Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, NUON Natuurstroom, ANWB en Allerhande, Rijkswaterstaat). Hij pakte van alles aan, van natuur, outdoor, voedsel, schoolkinderen, huizen, modellen, lifestyle tot studiofotografie en zijn opdrachten brachten hem tot aan de andere kant van de wereld. Ook fotografeerde hij voor 18 boeken; kookboeken, reisfotografie, Ecologische Hoofdstructuur en Hollandse Waterlinie.
Mijn droom – fotograferend de wereld over – nam een vlucht! Alles lukte! Heerlijk!
En tussen de drukte door was er ook nog tijd voor het leiden van fotoreizen, naar USA, Zuid-Afrika, Antarctica, Toscane, Costa Rica, Botswana, Alaska en Tanzania. Op de Zuid-Afrika fotoreis leerde hij zijn vrouw kennen en twee jaar later volgde hun eerste kind, waardoor fotografie logischerwijs niet meer het belangrijkste was. Spannende reizen maakten plaats voor luiers en Olvarit en vier kleine mensjes in vijf jaar tijd drongen de fotografie naar de achtergrond.
Tijd voor bezinning
Iemand vroeg mij laatst: ‘Die Martin van Lokven … die is nieuw toch?’ En toen dacht ik … ‘Nee, die was er lang, lang geleden al, maar leek plotseling van de aardbodem verdwenen.’ ‘Even’ een gezin aan het stichten en opvoeden, zo blijkt nu. Nog wel aan het fotograferen, maar niet meer 200 procent. Nog steeds actief, maar wat minder zichtbaar.
Hoe vreemd moet dat zijn: na een periode van rustiger vaarwater in die – inmiddels woest bruisende- rivier van het nu te belanden…? Het nu waarin fotografie niet langer voorbehouden is aan de happy few, maar vrijwel iedereen een fotocamera in zijn broekzak heeft. Het nu waarin je niet meer een avondje dia’s bewondert, maar tijdens een saaie vergadering in high-speed tempo door wat foto’s heen swipet. Het nu waarin je niet meer weken speurt naar die dassenburcht, maar gewoon een hut met winnaar-garantie boekt aan de andere kant van de wereld…
Weer naar buiten
Maar meegaan in de de huidige hectiek lijkt geen probleem voor Martin: De kinderen zijn naar school, er is weer meer tijd voor opdrachten en eigen werk. Weer meer naar buiten én meer op reis. Met fotoreizen en workshops en aan het werk voor opdrachtgevers als National Geographic Traveler en uitgevers. Komend voorjaar ligt zijn boek Rivierenland in de winkels! Kortom: Martin is weer volop in de race….
Ik wil laten zien hoe mooi natuur is en hoe belangrijk, voor de wereld van mijn kinderen.
Apparatuur
- Nikon D3
- Nikon D800E,
- Nikon 14-24
- Nikon 17-35,
- Nikon 24-70
- Nikon 70-200
- Nikon 80-400
- Nikon 105 macro
- Nikon 500
- Gitzo statieven, Lowe Pro rugzakken, Domke fototas
Portfolio
“Mijn eigen stijl…? Moeilijk te typeren. Ik heb eigenlijk altijd opdrachten gedaan en dat kun je terugzien in mijn fotografie. In mijn opdrachten lifestyle, tuinen, food heb ik altijd graag selectieve onscherpte toegepast. En dat doe ik ook met natuur. Beweging, pannen, abstraheren, allemaal heerlijk. Maar voor opdrachten moet ik ook ‘praktisch’ en behoudend te werk gaan. In de praktijk lopen vaak allerlei stijlen al fotograferend door elkaar. Ik pas toe wat op dat moment in mij op komt. En wordt soms enorm verrast. Een bijzonder moment was toen ik voor de Kampioen in opdracht in de Hoge Venen aan het fotograferen was, al weer meer dan 15 jaar geleden. De meest bijzondere foto die ik daar maakte, maakte ik per ongeluk. In het bezoekerscentrum gleed de camerariem van mijn schouder en in die beweging ging de camera af. Dia, dus resultaat zag ik pas later. Een simpel bewogen/gepande abstractie van de vloer van het bezoekerscentrum met een stuk toonbank, in mooie bruine kleuren. De opdracht was geslaagd, maar die ene foto raakte mijn hart.
Komend jaar ga ik mij weer bezig houden met flitsers. Die heb ik veel gebruikt bij portretfotografie, lang geleden. Ik heb ook een setje cameratraps gekocht.”
“Het portret van Fundi, het vrouwtje luipaard, is mij erg dierbaar. Het moment was zo magisch. Mijn vrouw en ik waren toen in 2006 21 dagen in de Serengeti, low budget, voor zover dat daar kan. We sliepen in een basic research hostal voor 60 dollar per nacht, zonder stromend water en elektriciteit van 19-22 uur, aten op de campsite en waren altijd de hele dag weg, lunch mee. De totaal niet schuwe Fundi was gedurende een week haar territorium aan het markeren en maakte daarbij vooral gebruik van de auto tracks. We konden dan ook vaak van erg dichtbij van haar genieten en haar fotograferen. De dag van die ene foto was het al laat en de andere toeristen moesten weg om op tijd in hun lodges te zijn. Fundi kwam uit haar boom, liep naar onze auto toe, ging zitten en keek ons indringend aan. Magisch!”
“Zoals ik vroeger door foto’s en films werd geïnspireerd is dat nu nog het geval. Platen van anderen bekijken is genieten van de wereld daarbuiten. De gemsbok van Jim Brandenburg is voor mij nog steeds één van de allermooiste natuurfoto’s ooit. Inspirerend vind ik onder andere Ernst haas, Frans Lanting, Vincent Munier, Jim Brandenburg, Art Wolfe, Sandra Bartocha en veel andere nieuwe generatie fotografen. Kunst is ook een bron van inspiratie. Zo vind ik kunstenaars als Monet, Turner, Mark Rothko en Jackson Pollock geweldig!”
4 reacties
Leuk interview, Martin. Mij was je overigens wel bekend sinds ik ergens in 2009 een herfstworkshop bij jou volgde in het Speulderbos. Je foto’s van nu zijn natuurlijk wel opvallender en spectaculairder. Ben een fan van je werk! Je verhaal is overigens heel herkenbaar. Het gezin even voorop. Zelf heb ik mij na de komst van onze oudste ook hoofdzakelijk aan ons gezin gewijd. Dag carrière als jurist. Aan de andere kant heeft het me wel op het spoor van de fotografie gezet. Inmiddels ben ik bezig om daarvan mijn werk te maken. Hopelijk komen we elkaar nog eens tegen!