Menu

Onderdeel van Pixfactory

Masai Mara (1)

Veel fotografen dromen van een wildlife-safari in Afrika terwijl anderen het continent vakkundig vermijden. Het feit dat het daar altijd wel ergens rommelt zal zeker een groep geïnteresseerden ervan weerhouden om er naar toe te gaan. Met thuisblijven ontneem je jezelf wel de kans om Afrika echt te beleven. Omdat ik wildlife, op vogels na, niet als hoofdonderwerp op mijn fotoreizen had staan was Afrika voor mij nooit in beeld.
De savanne zoals ik me die voorstelde. Fotograaf: Jowan Iven

Big Five

Dat veranderde toen de big 5 aan de horizon verscheen, maar dan bedoel ik in mijn leeftijd. Wat zou dat bijzonder zijn om toch eens op safari te gaan en de omgeving van veel National Geographic documentaires met eigen ogen te bezien.

In die periode dat ideeën vaste vorm begonnen aan te nemen was Marijn Heuts net gestart met het organiseren van fotoreizen naar de Masai Mara in Kenia. Marijn kende ik al van het VNFE (Vereniging NatuurFotografen Eindhoven) en na een fantastische presentatie van Marijn over de Magische Mara was ik verkocht en concretiseerden de ideeën tot echte plannen.

Een lange periode van voorpret ging aan het avontuur vooraf. De reis vond plaats na het hoogseizoen, wanneer de trek van de gnoes door het gebied voorbij zou zijn. Aangekomen op Jomo Kenyatta international Airport in Nairobi werd ons reisgezelschap van 4 personen opgewacht door een chauffeur die ons bracht naar Wilson Airport, zo’n 17 km verderop in de stad. Vanuit dat kleinere vliegveldje starten en landen iedere dag vele vluchten van en naar de diverse landings-strips in de Masai Mara.

Na een vlucht van ongeveer 45 minuten landden we op een strip in de buurt van Entim Camp, ons verblijf voor de komende 12 dagen. Chauffeur Henry ontving ons hartelijk in zijn traditionele Masai outfit, compleet met een defect Armani horloge en bracht ons naar het tentenkamp waar hij het gehele verblijf onze chauffeur en gids zou zijn.

Onze gids spotte dit jonge luipaardje als eerste.
Onze gids spotte dit jonge luipaardje als eerste. Fotograaf: Jowan Iven

Zo’n gids als Henry is essentieel om de hoeveelheid wildlife te spotten die wij in die 12 dagen hebben mogen ervaren. De gidsen kennen de plekjes waar leeuwen, luipaarden en al het andere wild het liefst verblijven. Daar komt nog bij dat ze haviksogen hebben en wild op hun netvlies krijgen bij afstanden waar onze verrekijkers maar net beginnen te functioneren.

Wild Kamperen

Het kamp bestaat volledig uit tenten, luxe tenten welteverstaan, met grote bedden, toilet en douchevoorzieningen. Behalve het canvas en het majestueuze uitzicht over de savanne, is er bijna geen verschil te merken met een gewoon hotel. Of toch wel? Wat te denken van iedere ochtend om half 6 vriendelijk gewekt worden door de bediening met een verse kan koffie met koekjes. Het obligate chocolaatje op je kussen ontbrak zelfs geen enkele dag. Het eten in de dinertent was meer dan uitstekend en aan de westerse smaak aangepast. Een ander verschil met een standaard hotel was dat het “ongedierte” nu als natuurlijke inwoner werd gezien en niet zozeer als een last.

Bijeneter; Een vrolijke en kleurrijke verschijning langs de rivieren.
Bijeneter; Een vrolijke en kleurrijke verschijning langs de rivieren. Fotograaf: Jowan Iven

De dinertent stond altijd half open en dat gaf vogels en vleermuizen vrij toegang en namen daarbij hun deel in van de gezamenlijke ruimte. Dat is de charme van dineren “in the wild”. Een andere charme van logeren in het wild is dat alle dieren tot aan je tent kunnen komen. Een keer werd ik ‘s nachts wakker omdat er aan de andere kant van het, op dat moment, dunne doek iets aan het grazen was. Toen de scheerlijnen geraakt werden schudde de tent eventjes en werd er onverstoorbaar doorgegraast. Niet helemaal comfortabel in bed liggend ben ik toch maar niet gaan kijken wat er buiten aan mijn tent stond te schudden en probeerde ik daarna geforceerd de slaap te hervatten. De volgende ochtend was alles weer normaal en het kamp vrij van grote grazers.

’s nachts even uit je tent? Niet zo’n goed idee.
’s nachts even uit je tent? Niet zo’n goed idee. Fotograaf: Jowan Iven

Zoals gezegd werden we iedere morgen om half 6 gewekt om daarna tegen 6 uur te vertrekken op ochtenddrive. Eind oktober, begin november, dus we zaten in de start van het kleine regenseizoen. Dat betekende dat we zowel mooie ochtendluchten meemaakten alsook wel eens een minder fotogeniek begin van de dag. In die korte periode dat het licht geweldig mooi is speurden we de horizon af voor een fraai tegenlicht-shot. Gids Henry wist na een tijd perfect welke kant Marijn de jeep op wilde laten sturen en anticipeerde al op het wild in de verte.

Al snel stond de jeep gepositioneerd voor het mooiste licht.
Al snel stond de jeep gepositioneerd voor het mooiste licht. Fotograaf: Jowan Iven

Apparatuur

De gidsen van Entim Camp staan in contact met elkaar en weten zo elkaar op de hoogte te brengen van al het moois in het gebied. Verrassend vaak echter was Henry de eerste die iets bijzonders spotte en pas daarna kwamen de andere jeeps uit de omgeving er ook bij staan. Dat gaf ons het gevoel dat we in ieder geval een van de beste gidsen bij ons hadden en niet veel zouden missen in de Mara.

Hyena's na een recente kill met twee regenbogen op de achtergrond Een van de meest magische momenten die ik daar beleefde.
Hyena’s na een recente kill met twee regenbogen op de achtergrond
Een van de meest magische momenten die ik daar beleefde.

Met een ochtenddrive en een namiddagdrive hebben we in 12 dagen heel wat kaartjes volgeschoten. In het begin werd wat lacherig gedaan over mijn bijna 400Gb aan geheugenkaartjes. Natuurlijk had ik een externe harde schijf bij me, maar ik wilde niet afhankelijk zijn van het feit dat een deel van mijn foto’s op slechts een enkel medium stonden.

Tegen het einde van de vakantie was dat lacherige al lang niet meer het geval. Er moest hier en daar geïmproviseerd worden om het allemaal goed te back-uppen en genoeg ruimte over te hebben voor de volgende rit. Vier- tot vijfhonderd foto’s per rit was meer regel dan uitzondering. Met 24 en 36 megapixels per foto lopen de SD-tjes dan wel ontzettend snel vol.

Bij zulke taferelen kan je gewoonweg niet stoppen met fotograferen
Bij zulke taferelen kan je gewoonweg niet stoppen met fotograferen. Fotograaf: Jowan Iven

We hadden allemaal twee toestellen bij ons en dat was zeker geen luxe. Behalve als backup camera is zo’n tweede toestel superhandig om zo weinig mogelijk lenzen te hoeven wisselen. De afstanden tot de dieren waren vaak vrij klein zodat je met een 300mm met 1.4 converter en 70-200mm op het andere toestel heel goed uit de voeten kon. Zo kan je direct inspelen op de snel wisselende omstandigheden. Alleen voor echte close-ups waren meer millimeters wel handig, maar ik moest het doen met de apparatuur die ik had. In de vroege ochtend en namiddag stonden de isowaardes vrij vaak op 800 tot 1600. In enkele gevallen moest de iso zelfs naar 10.000 en hoger omdat er anders geen foto gemaakt kon worden. Fotocamera’s die daar goed mee omgaan zijn dus wel aan te raden op dergelijke trips.

Zebra sunset. Tijdens de middagdrives gingen de iso’s rap omhoog
Zebra sunset. Tijdens de namiddagdrives gingen de iso’s rap omhoog. Fotograaf: Jowan Iven

Tijdens de tweede helft van de reis gingen we zowel de diepte in (wat fotografie betreft) als letterlijk de hoogte in.

7 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

7 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: