Het begon allemaal in de kustmoerassen in de uiterste zuid-oost hoek van de Kaspische Zee in de provincie Golestan. Bij een van de eerste gebieden waar we zouden tellen hadden de lokale rangers van het dept. of environment die ochtend al goed hun best gedaan om zoveel mogelijk illegaal geschoten meerkoeten in beslag te nemen. Omdat het verspillen van voedsel echter geen optie was werden die avond de vogels verdeeld onder de aanwezigen en ook de kok van het ranger-station waar wij overnachtten serveerde die avond meerkoet met rijst en natuurlijk een graaantappelsausje.
Na dit culinaire dieptepunt volgden gelukkig nog veel heerlijke maaltijden geserveerd door onze gastvrije begeleiders. Naast eten en vogels tellen bleef er af en toe ook nog wat tijd over voor fotografie. Hoewel er natuurlijk veel meer te fotograferen was beperk ik me in deze bijdrage tot foto’s van vogels.
Helaas is er van de hele westelijke populatie van de ernstig bedreigde Siberische witte kraanvogel waarschijnlijk nog maar 1 vogel over die jaarlijks overwintert in Iran. Op deze pagina van de website van de International Crane Foundation vind je meer informatie over deze laatste vogel die van de lokale bevolking de toepasselijke naam Omid (Farsi voor hoop) heeft gekregen.
