Michel d’Oultremont in Beeld

Wie is Michel d’Oultremont?

Eten onder de sterren

Naast de liefde voor het fotograferen krijgt Michel meer en meer interesse voor het alleen buiten zijn, het slapen in een tent of onder een boom of het eten onder de mooie sterrenhemel; momenten die hem rillingen bezorgen. Het beeld zelf wordt steeds meer ondergeschikt, zelfs al is dat het uiteindelijke doel van de zoektocht.

Rond zijn 12e / 13e bouwde hij een hut met een vriendje. In de weide ertegenover liepen konijnen, die ze besloten te observeren en achteraf bezien was dat waarschijnlijk het moment waarop de passie voor de natuur werd geboren. Op zijn 15e zag hij de film “Les secrets des photographes animaliers” (De geheimen van natuurfotografen) en de vonk sloeg over; 2 maanden later had Michel een 400D en een oude 300F4 in handen en probeerde daarmee de dieren in zijn omgeving te fotograferen. Te beginnen met vogels en zoogdieren. Begin 2016 maakte hij er zijn beroep van en zoals hij zelf zegt:

Natuurfotograaf; Ik heb er altijd van gedroomd om zo mijn dagen te vullen en daarmee is mijn fantasie werkelijkheid geworden.

Michel d’Oultermont heeft -zoals ze dat in zijn taal zo prachtig weten te verwoorden- dat ‘Je-ne-sais-quoi‘. Dat ‘Ik weet-niet-wat‘. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar als ik kijk naar zijn beelden, raak ik altijd een beetje betoverd. Mijn kritisch beoordelingsvermogen verdwijnt en langzaam word ik meegevoerd naar de lichtjes in de verte, mee de diepe donkere bossen in. Ik vergeet compositieregels en andere do’s en don’ts. Niet dat Michel deze niet zou respecteren, maar ze zijn gewoon niet meer zo relevant. Wat er toe doet…is die sfeer. Die emotie. Die fantasie. Dat sprookjes dus, waarvan Michel de poorten heeft opengegooid. En om daar te dwalen is altijd een genot. Zelfs al ben je er al 100 keer geweest, telkens openbaren zich weer nieuwe dingen, nieuwe verhalen en nieuwe verrassingen.

Je zou toch denken dat hij op dezelfde planeet rond loopt als wij. ZO anders is België toch niet? Maar kijkend naar zijn beelden waan je je al snel in andere werelden. Met vaak niet meer dan wat vage herkenningspunten als bomen, wat lichtjes, wat silhouetten. Alles dat overbodig is wordt door efficiënt gebruik van een groot diafragma naar de wereld der bokeh geholpen. Tot er dus alleen overblijft wat er toe doet; een heuse d’Oultremont.

Apparatuur

• Swarovski verrekijker8x32 (ik ga nooit zonder de deur uit)
• Canon eos 5D3
• 400 mm F2,8
• 70-200 mm f2,8
• 100 mm macro f2,8
• 85 mm 1,4
• 50 mm f1,4
• 17-40 mm
• En een beetje motivatie 😉

Portfolio

“Wat me het meest aanspreekt in de natuurfotografie? Ik denk dat dat het hele traject is van het zien en fotograferen van een wild dier; De zoektocht om het te vinden, maar ook het zo snelle, vluchtige moment waarop je het eindelijk vindt en het door de zoeker van je camera ziet. Op dát moment, zijn de emotie en het adrenalineniveau maximaal. Dit is zo’n sterk gevoel, dat het niet zo eenvoudig uit te leggen valt.”

“Ik weet eerlijk gezegd niet of ik een echte eigen stijl heb. Ik fotografeer meer vanuit mijn gevoel en houd me niet zo bezig met alle technische aspecten. Ten eerste omdat ik geen beeldtechnicus ben en ik ben er ook niet zo goed in. (gebruik van de flitser, fotovallen etc). En ten tweede omdat ik denk dat al deze technische aspecten de emotie van het moment niet ten goede komen. De camera-apparatuur is vaak al een beperking als het gaat om het genieten van de kleine momenten die de natuur ons geeft.”

“In het begin maakte ik voornamelijk close-ups van vogels. Ik zocht een close contact en om dit te bereiken zat ik echt te dicht op mijn onderwerpen. In de loop der tijd veranderde mijn visie en besloot ik om afstand te nemen, véél afstand. Momenteel fotografeer ik op voldoende afstand om het dier te laten gaan en staan ​​waar hij wil in het frame.“

“Ik kies een mooi decor en laat het dier er zelf in navigeren. Ik ben ook veel hogere eisen aan mezelf gaan stellen en ben maar zelden tevreden met de beelden die ik maak. Als ik in een jaar 5 of 6 beelden maak die me echt bevallen, ben ik al erg blij. Gelukkig is het aantal verkoopbare beelden wel wat groter, maar vaak heb ik de smaak te pakken en blijf ik steeds maar enthousiast teruggaan naar die natuur.”

“Ik heb verschillende inspiratiebronnen: Ik ben gek op schilderkunst en aquarellen, dit zijn echte creatieve drijfveren. Simpelweg wandelen in de natuur vormt een bron van inspiratie. Het spel van licht, vogels of zoogdieren die ik zie of klimatologische omstandigheden. Samenvattend denk ik dat ik wordt geïnspireerd door mijn onderwerp; de natuur zelf. Naar fotografie van anderen probeer ik zo min mogelijk te kijken, zelfs al is dit een lastige in onze huidige maatschappij met Facebook, Instagram etc. Als ik dan toch wat fotografen moet noemen die mij inspireren: Vincent Munier, maar ook Jim Brandenburg of Hannu Hautala.”

Tips van Michel:

• Zorg dat je kennis van de soort hebt. Zonder te begrijpen zal het moeilijk zijn om je wenssoort goed te fotograferen.
• Daarnaast zijn een flinke dosis geduld, een beetje geluk en je niet laten beïnvloeden door critici goede uitgangspunten. Ontwikkel je eigen wereldje en dompel je daar compleet in onder…

Fotografie: Michel d’Oultremont