Zoeken, zoeken, zoeken
Na veel speuren had ik 2 vlindertjes gevonden en tot mijn verbazing ook 2 viervleklibellen. Na beide soorten te hebben gefotografeerd, was ik niet tevreden. Het beloofde zonnetje bleef uit en de beestjes zaten niet echt op een fotogeniek plekje.
Even verder kijken
Ik ging in de omgeving verder zoeken om te zien of ik wat meer exemplaren kon vinden. In de verte zag ik wel een stuk of wat koeien grazen, dus die kant ging ik maar niet uit. Ik kon geen andere vlinders vinden en het zonnetje leek door de wolken heen te gaan breken. Dus ging ik snel terug naar mijn oorspronkelijke plek om van het mooie licht gebruik te maken. De koeien waren iets richting die plek gekomen, maar waren nog rustig aan het grazen. Ik nam me voor ze in de gaten te houden, omdat ik al eens eerder heb meegemaakt dat ik zo geconcentreerd met m’n foto’s bezig was, toen ik ineens een koe bijna letterlijk in mijn nek had.
Toen ik bijna bij mijn vlinders aankwam, hoorde ik ineens enorm veel herrie en gedreun. Kwamen die koeien dus in galop naar me toe. Jemig wat schrok ik, ze maakten zoveel herrie en leken niet te stoppen. Ik ben toen snel achter een boom gaan staan (had ooit gelezen dat je dat ook bij herten en zwijnen moet doen) en heb dingen geroepen als “goed volk” en “niets aan de hand”. Toch durfde ik niet te blijven staan en ben snel lopend (durfde niet te hollen) weg gegaan. Vanuit de verte twijfelde ik nog om terug te gaan. Maar de koeien stonden rustig grazen en gingen lekker liggen, precies bij mijn vlinderplekje. Via een ruime omtrekkende beweging (!) ben ik maar terug richting de auto gegaan.
Andere ingang
Uiteindelijk kon ik het niet uitstaan, het was zo nog zo vroeg en de zon scheen heerlijk, dus ben ik naar een andere ingang van het gebied gegaan om op een andere plek te gaan zoeken. En yes ik had geluk: een prachtig vlindertje zat op de dopheide. Dat kleurt altijd prachtig. En toen ging hij ook nog met zijn vleugels wijd zitten om de zonnestralen op te vangen.
Het vlindertje kon ieder moment gaan vliegen. Echter het beestje bleef prachtig zitten, dus had ik even de tijd om mijn statief te installeren, camera erop (of liever gezegd eronder) te draaien, afstandsbediening aan te koppelen, live view aan, compositie bepalen, vlinder in mijn eigen schaduw zetten, gezorgd dat de zon de achtergrond belicht, en de foto genomen die bovenaan dit artikel is geplaatst.
Ondanks de schrik van de koeien, had ik een heerlijk morgen in de natuur en ging ik met een voldaan gevoel naar huis.
13 reacties
Leuk Judith! Ook al had ik je relaas al met veel genot op FB gelezen 🙂
grt,
Chris.
Ha Chris, dank voor je reactie!
Hallo Judith,
Making-of berichtjes zijn altijd leuk om te lezen en zeker als er een komische ondertoon in zit. En ach die koetjes, die loeien alleen maar, ha, ha.
Fijne resultaten aan over gehouden in ieder geval. Mooi zachte platen.
Groet, Sjors
Dank je wel voor het compliment. Achteraf is het grappig (*goedvolk*), maar ze maakten echt zoveel herrie, ik schrok zo erg he. haha