Vogels kijken
Het begon allemaal ruim tien jaar geleden tijdens een reis naar Australië. Ik trok ruim zes weken door de prachtige natuur daar en genoot vooral van de landschappen en buideldieren. Vogels hadden mijn interesse toen nog veel minder. Tot een bevriende vogelaar vond dat ik toch ook echt de verschillende inheemse vogels moest zien. Hij nam me mee op een dagje ‘vogelen’. Kookaburra’s, papegaaien, kaketoes, raven, maar ook de kleine zangvogels, ze waren allemaal even schitterend. De kleuren, de geluiden… Ik was om!
Eenmaal thuis ging ik me ook meer verdiepen in onze vogels. Als je er op gaat letten, zijn ze net zo kleurrijk: koolmezen, pimpelmezen, boomklevers en de ijsvogels natuurlijk. Maar ook de minder kleurrijke vogels trokken mijn aandacht: heggenmusjes, tjiftjaffen, winterkoninkjes, de verschillende rietvogeltjes. Het duurde niet lang of ik kon in een gesprek ineens uitroepen: “Hee, kijk! Een grote zilverreiger!” Of tijdens een vergadering op het werk enthousiast de collega’s wijzen op de roepende scholeksters die op het dak van ons kantoor broeden.
Ik volgde een cursus om de vogels beter te leren kennen, maar ik merkte dat ik het wel lastig vond om ze in het veld te herkennen: was het nou een tjiftjaf of een fitis? Hoe zag zijn staart er nu precies uit? Wat was de kleur van de poten eigenlijk? Ze zitten ook niet altijd even stil, wat het lastig maakt voor een beginnende vogelaar.
Fotografie
Een oude spiegelreflexcamera die ik nog had liggen (zat dat fotograferen er onbewust toch al in toen ik die jaren eerder kocht?) ging steeds meer mee op de tochten. Met de camera lukte het me om de meeste vogels vast te leggen, zodat ik die thuis op naam kon brengen als dat buiten niet gelijk lukte. Dat ging met de camera allemaal in de automatische stand. Natuurlijk moest er snel een betere zoomlens komen, want dan kon ik die kleine vogeltjes wat dichterbij halen. Ook kwam er een betere camera, want de focus moest ook veel sneller. Hoe beter ik de vogels kon fotograferen, hoe makkelijker ik ze kon identificeren. Zo breidde mijn uitrusting de laatste jaren flink uit.
Gaandeweg werden de foto’s belangrijker dan de vogels zelf. Ik volgde cursussen en workshops om zelf de camera te kunnen instellen en ik ontdekte hoe leuk fotograferen eigenlijk is! Een mooie aanvulling op mijn wandelingen door de natuur. Als de vogels zich niet lieten fotograferen, dan was er altijd wel iets anders om te fotograferen: het landschap, paddenstoelen en bloemen, insecten, andere dieren. Ik ging tijdens mijn tochten heel anders kijken naar de omgeving.
Genieten van vogels en fotografie
Een hele ervaren vogelaar ben ik nog steeds niet. Ik ben ook geen soortenjager, ik geniet gewoon van alle vogels. Natuurlijk zijn er soorten die ik extra leuk vind om te fotograferen, zoals papegaaiduikers en jan-van-genten. Tja, daarvoor moet je toch echt op reis. Maar ik kan ook nog steeds vol verwondering naar de kool- en pimpelmezen in mijn tuin kijken, naar de interactie tussen huismussen. En de zingende merel en winterkoning krijgen nog steeds die grote glimlach op mijn gezicht als ik ’s ochtends naar het station fiets. Ik fotografeer ook net zo lief de grauwe ganzen in het mooie ochtendlicht als de papegaaiduiker.
Inspiratie en drijfveer
Zo verliep mijn reis van dieren en natuur, via vogels naar fotografie. Fotografie is voor mij nu veel meer dan alleen een middel om vogels te identificeren. Ik denk echt in plaatjes en ook al heb ik niet de mogelijkheid om dagelijks te fotograferen, ik ben er wel altijd mee bezig. Door mijn foto’s kan ik steeds weer genieten van de natuur en herbeleef ik die mooie momenten. Ik zet mijn reis nu voort met het ontwikkelen van mijn fotografie.
De natuur blijft voor mij de grootste inspiratiebron. ik vind er mijn rust en kan er letterlijk de focus verleggen. De natuur is mijn drijfveer. En als het fotograferen even niet wil lukken, dan zijn daar altijd nog “mijn” vogels!
Hoe zit dat bij jullie? Is de natuur jullie drijfveer, of vooral het vastleggen daarvan?
18 reacties
Wat een leuk verhaal Renate, ik beleef t eigenlijk op dezelfde manier, alhoewel mijn verhaal anders is begonnen. Genieten is t zeker. Groetjes Desiree
Dank je wel voor je reactie Desiree! Leuk om te lezen dat je de natuur ook zo beleeft. Gr. Renate
Mooi verhaal Renate hoe belangstelling uit kan groeien naar zo’n mooie hobby .
Veel suc6666666 Ik blijf je volgen
Dank je wel, Jan! 🙂 Gr. Renate
Mooi Renate, goed geschreven. Ik verheug me nu al op de cursus in het najaar!
Hoi Francien, dank je wel voor je reactie. Ga je een fotocursus volgen? Zo ontzettend leuk! Heel veel plezier alvast. Gr. Renate
Ja, bij Forte Fit en bij jou.
Super gezellig! ?