Mijn project “Wad een dag!” – van teleurstelling naar trots

10 september 2021, dag 1

Amper twee weken geleden heb ik me op de valreep aangemeld voor een meerdaagse workshop op Schiermonnikoog, een ‘Masterclass natuurfotografie’ van Johan van der Wielen . ‘Op de valreep’, omdat er last minute een plek vrijkwam en omdat ik in de maanden ervoor te zeer twijfelde over deelname: ‘Is een masterclass niet te hoog gegrepen?’

Inmiddels is het donderdagmiddag 10 september en neem ik op de boot naar Schiermonnikoog mijn projectplan nog eens door. De twijfel die ik aanvankelijk had is nog steeds niet geheel verdwenen maar het projectplan helpt me vertrouwen te hebben.

Wat, hoe en waar

Wat, hoe en waar ik ga fotograferen heb ik vrij gedetailleerd in mijn projectplan beschreven. Best leuk zo’n voorbereiding! De workshop begint zo al ruim voor ik daadwerkelijk op pad ga.

Ik heb mijn project ‘Een bewogen Schiermonnikoog’ genoemd. Mijn doel is een fotoserie waarbij in elke foto beweging te zien is. Beweging van vogels, beweging van het water, beweging van de lucht. Om ‘bewogen’ foto’s voor elkaar te krijgen wil ik gaan werken met langere sluitertijden en met het meetrekken van de camera. Verder heb ik tijdens mijn voorbereiding de plekken waar ik wil fotograferen in kaart gebracht. So far, so good.

Op verkenning

Onder het motto ‘een goede verkenning is het halve werk’, ga ik nog diezelfde donderdagmiddag langs meerdere vooraf bedachte plekken. De elektrische huurfiets geeft me vleugels, de beweging zit er al goed in.

Dag 2, vol goede moed op pad

Vol goede moed ga ik al voor het ontbijt op pad naar het wad. Het is laag water en wil aan de slag met vogels. De steenlopers zitten in een groep op de grote stenen langs het wad. Met 600mm laten ze zich prima dichtbij halen en als de groep opvliegt experimenteer ik met langere sluitertijden en het maken van een meetrekkende beweging. Kijkend op mijn schermpje vind ik de eerste resultaten nog niet geweldig. Gelukkig is de dag nog lang en nog steeds vol goede moed en volgens planning fiets ik na het ontbijt naar het strand.

Strandlopers

Ik zet mijn zinnen op strandlopers. Het rasse trippelen van deze schattige vogeltjes langs de branding zorgt voor een beweeglijk schouwspel. Liggend op de grond volg ik een lopertje en ook nu experimenteer ik met langere sluitertijden. Het lopertje schuift almaar op en ik dus ook maar dat heb ik graag voor een fraaie foto over.

Van grip naar dip

Dag 2 is al bijna voorbij als ik met Johan op de laptop naar mijn beste foto’s van vandaag kijk. Ik heb ze na het avondeten snel geselecteerd en ik ben redelijk tevreden. Met nog ruim anderhalve dag te gaan moet het project kunnen slagen. Als ik, best wel trots, de foto van de strandloper laat zien reageert Johan met: “De beweging zit er zeker in maar kijk, de vogel loopt achteruit, zo lijkt het”. Ik zie het nu ook. De vervaging van de vogel zit niet aan de achterkant maar juist aan zijn voorkant waardoor hij achteruit lijkt te lopen. Teleurgesteld concludeer ik dat de eerste dag uiteindelijk toch minder bruikbare foto’s heeft opgeleverd dan gehoopt en mijn gevoel van grip op het project maakt langzaam plaats voor een dip. Heb ik het mezelf misschien te moeilijk gemaakt?

Dag 3, met twijfels op pad

Ik sta op met de vraag: “houd ik vast aan mijn plan of pas ik het aan?” Ik ben er nog niet uit. De resultaten tot nu vallen me tegen en ik heb nog maar anderhalve dag te gaan. Ik ga op pad en neem me voor snel een besluit te nemen. Als ik even later naar het einde van de steiger bij de haven loop zie ik het bijna drooggevallen wad. Ook al past dit fraaie beeld niet in mijn project, ik maak er toch een foto van. De lepelaar die ik ondertussen heb gespot loopt richting een rode boei. Snel verwissel ik mijn groothoek- voor mijn telelens en ben net op tijd om af te drukken. De combi van beide foto’s brengt me zowaar op een idee.

Terwijl ik terugfiets om te gaan ontbijten besluit ik mijn project aan te passen. Ik ga me beperken tot fotograferen aan het wad met als doel minimaal 5 fotocombi’s: ‘Zoom uit – zoom in’.

Dag 4, ik daag mezelf weer uit

Ik ben vroeg uit de veren en met al meerdere geschikte combi’s op de harde schijf daag ik mezelf uit er vandaag nog een paar bij te maken. Een plek waar ik naar toe wil, had ik gisteren al ontdekt en gefotografeerd. Niet tevreden over de ‘zoom uit’- foto’s heb ik vandaag nog de kans die te verbeteren, zeker nu de luchten veel dynamischer zijn.

Het slotakkoord

Omdat ik de late middagboot naar de vaste wal neem heb ik nog tot ruim 2 uur de tijd voor de laatste foto’s van het wad. Het modderige pad voert me naar een weids landschap van zeekraal dat intens donkerrood kleurt. Ik geniet! Dit is het passende slotakkoord voor mijn project, ook omdat de detailfoto die ik vanmorgen van de zeekraal maakte prima kan dienen voor mijn laatste combi ‘zoom uit – zoom in’.

Bijna 3 maanden later, 5 december 2021

Ik ga er eens rustig voor zitten. De pakketbezorger heeft me zojuist het fotoboek dat ik heb laten maken van mijn masterclass-avontuur overhandigd. Hoewel ik de inhoud, 16 foto’s die samen het verhaal van een dag op het wad vertellen, natuurlijk ken, ben ik toch reuze nieuwsgierig naar het resultaat in boekvorm.

Als ik na ongeveer 5 genietminuten het boek dichtsla ben ik uiteindelijk meer dan tevreden en zelfs oprecht trots op mezelf. Ik draai het boek weer om en roep mijn vrouw: ‘Wil je even komen mee genieten?’

Wat zijn jouw plannen voor 2022? Waarin wil je je verder ontwikkelen? Wat mag jouw fotografie voor jou of je directe omgeving betekenen?

Een fotoproject is dan een mooie vorm om hier uiting aan te geven. Door projectmatig te werken, breng je focus aan op je jaardoel. En als je dat doel weet te bereiken, dan levert dat weer een enorme voldoening op en een goed gevoel over je eigen prestaties.

Zou je graag begeleiding willen bij het maken van een fotoproject? Of überhaupt je identiteit als fotograaf willen ontwikkelen? Dan is het jaarprogramma ‘Grip op Groei’ echt iets voor jou!