Mijn vakantie – over minimal(ism)e fotografie

Minimale fotografie

Vakantie en serieuze fotografie. De afgelopen tien jaar ging dat niet goed samen. Met vier kleine kinderen in de bergen van Zwitserland – want daar gaat het al jaren heen – heb ik mijn handen – of beter voeten – vol aan de wandelingen an sich. Tot voor enkele jaren ging de jongste ook nog op papa’s rug mee. Geen fotorugzak.

Zo, met het gezin wandelend in de bergen, vaak met volle zon, ben ik niet met fotografie bezig. Tijd voor fotografie moet dan ingepland worden. Zoals bij een overnachting hoog in de bergen, met ’s ochtends vroeg uitzicht op het eerste licht op de Matterhorn. Of steenbokken boven Saas Fee. Op drie weken vakantie gaat het dan om enkele dagen.

Vlinders

Twee van mijn dochters fotograferen al twee vakanties met veel plezier met hun compact camera’s bloemen. Super leuk om te zien hoe ze tijdens de wandelingen vol verwondering de alpenflora vastleggen. En vlinders.

Twee jaar geleden begon mijn vrouw tijdens onze vakantie met filmen en fotograferen met haar mobiel. Hetgeen resulteerde in een heerlijke vakantiefilm van ruim twee uur. Haar lievelingsfilm. Met toen nog een enkel vlindertje daarin. Maar haar interesse in die kleurrijke fladderaars was gewekt. Vorig jaar ging ze dan ook fanatiek met haar mobiel achter de vlinders aan. Dit jaar was er geen houden aan. Elke wandeling gingen een spiegelreflex en macrolens mee en zocht ze vlinders om te fotograferen. Aan het einde van de vakantie begon ze zelfs over de vlinders in de bloemenrijke Eifel. Kijk, dat gaat de goede kant op!

Things to do

Zelf heb ik deze vakantie bij twee gelegenheden gefotografeerd. De Fee Gletsjer boven Saas Fee stond al op mijn things to do lijstje. Zware rugzak op de rug, statief mee, met de baan omhoog en heerlijk tot in de avond in een wereld van ijs, water en rotsen het landschap gefotografeerd. Daar ’s avonds de baan niet meer ging, wel 1.100 meter afgedaald met fotorugzak. Met daarop mijn statief, zodat ik mijn handen vrij had voor stokken. Om mijn knieën, maar vooral mijn rug te ontzien. En passant nog gemzen gefotografeerd.

Wilgenroosjes

Ook dit jaar stond een zonsopkomst bij de Matterhorn op mijn lijstje. Van het blauwe uurtje tot iets na het eerste oranje licht op de besneeuwde top. Twee dagen, uit en thuis, vanuit ons chalet. Al vaker gedaan, maar dit jaar kwam het er niet van. Spijt? Was leuk geweest, maar niet erg om eens over te slaan.

Het hoeft ook niet altijd spectaculair groots en kleurrijk en vaak ver weg te zijn om er fotografisch plezier aan te beleven. Vijf minuten lopen van ons chalet nodigden de vele wilgenroosjes langs een wild stromende beek uit tot fotografie. Lekker dichtbij. Ik ben er dan ook twee maal kort aan de slag gegaan. Met bewolkte, grijze hemel. Geen blauw uur, geen zonsopkomst, geen mystieke mist. Even de tijd om op zoek te gaan naar eenvoud, minimalisme. Foto’s maken. Heerlijk!

(Voor)uitzichten

Aan het einde van de vakantie heeft ook mijn kleine mannetje de fotografie ontdekt. Met mama’s telefoon fotografeert hij uitzichten, de bergen en ons gezinnetje. Opstapje naar vogelfotografie? Het wordt in ieder geval een eigen compact camera voor de vakantie volgend jaar. Waarheen? Een bloem- en vlinderrijke bestemming? Eifel, Jura? Misschien toch eens naar het wildere Noorwegen? Of toch weer Zwitserland? We gaan het zien. Hoe dan ook, volgend jaar gaat er wat mij betreft minder worden gewandeld en meer gefotografeerd worden! Minimalistisch, uitbundig, met grijs weer, kleurrijk, blauwe uurtje, een enkele zonsopkomst, vlinders, bloemen, uitzichten, maar vooral met meer tijd en veel plezier!