Menu

Onderdeel van Pixfactory

Nationaal Park Lauca in Chili

Het Lauca nationaal park ligt in het uiterste noordoosten van Chili op de grens met Bolivia. Het is onderdeel van de Chileense Altiplano, de hoogvlakte van de Andes die vrijwel volledig boven de 4000 meter ligt. In de afgelopen 10 jaar bezocht ik dit interessante reservaat en z’n omgeving meerdere keren om te fotograferen en om te genieten van de unieke natuur. Vooral voor landschapsfotografen vormt Lauca met z’n ruige en onherbergzame oerlandschappen in de meest waanzinnige kleuren een hoogtepunt.
Lauca
De ruim 6000 meter hoge vulkanen Parinacota en Pomerape op de grens met Bolivia tijdens het blauwe uur een kwartiertje na zonsondergang. De foto is onderdeel van een timelapse die ik hier maakte van de zonsondergang. Fotograaf: Chris Stenger

Desolate vulkaanlandschappen

Het landschap is op veel plaatsen kaal en desolaat en wordt gedomineerd door weidse vlaktes waar de toppen van vele vulkanen zo’n 1000-2000 meter bovenuit steken. De kale hellingen van deze vulkanen zijn vaak uitermate spectaculair en fotogeniek gekleurd.

Lauca
De vulkaan Cerro Cosapilla. De kale hellingen van de vulkanen in Lauca en omgeving hebben vaak de meest fantastische kleuren. Een soort IJsland, maar de grote hoogte en het droge klimaat maken Lauca toch ook weer heel anders. Fotograaf: Chris Stenger

Omdat het gebied zo hoog ligt ben je constant boven de boomgrens. De karige vegetatie bestaat dan ook vrijwel uitsluitend uit wat lage struikjes en bodembedekkers zoals punagras.

Lauca
De ruim 6000 meter hoge vulkaan Guallatiri bij zonsondergang en opkomende volle maan. Vanwege de grote hoogte en de veelal strakblauwe hemel zonder enige bewolking is het licht overdag vaak hard en fotografisch onaantrekkelijk. Landschapsfoto’s maakte ik daarom vooral rond zonsopkomst en zonsondergang. Fotograaf: Chris Stenger

Ondanks de grote hoogte ligt er zelfs in de winter maar weinig sneeuw. De Altiplano is weliswaar geen woestijn, maar de hoeveelheid neerslag is zo gering dat zelfs de 6000 meter hoge toppen grotendeels sneeuwvrij zijn. Ook gletsjers zijn vrijwel afwezig.

 

Een rijk dierenleven

Het dierenleven is opmerkelijk rijk voor zo’n desolaat en hooggelegen gebied. Vooral op de zogenaamde Bofedales vind je heel veel dieren. Een Bofedal is een vochtiger en vaak ook wat moerassig gebied met een uitbundige plantengroei, hetgeen natuurlijk veel dieren trekt.

Lauca
Een groepje nieuwsgierige vicuna’s op de Bofedal de Parinacota. Ze trekken hier vaak naar toe om te grazen. Ik kwam ze echter ook tegen op zo’n 5000 meter hoogte waar voor mijn gevoel toch echt vrijwel niets te eten was. Wat hebben ze daar te zoeken vraag ik me af. Fotograaf: Chris Stenger

Vicuna’s zijn ongetwijfeld de meest markante wilde dieren in Lauca. Ze vormen kuddes van zo’n 20 tot 30 dieren. In de buurt van een dorpje zie je ze vaak naast hun tamme familieleden: de lama’s en alpaca’s van de lokale bevolking. Daarnaast zag ik altijd viscacha’s en vossen. Ook worden er regelmatig poema’s gesignaleerd, maar die ben ik zelf helaas nooit tegengekomen in Lauca.

Lauca
Opvliegende James flamingo. Ik maakte deze foto van één flamingo vroeg in de ochtend vanaf statief. Bij het fotograferen van de opvliegende vogel draaide ik de camera mee. Naderhand heb ik de verschillende foto’s samengevoegd tot één panoramische foto. Fotograaf: Chris Stenger
Lauca
De viscacha (Lagidium viscacia) is een ver familielid van de chinchilla, dat er wat sloom uitziet. Dit knaagdiertje is echter goed aangepast aan het leven op de ruige Altiplano. Ze leven in holen onder de rotsen in kolonies van 10 tot soms wel 100 dieren. Je ziet ze vaak ’s ochtends vroeg als ze op een hoge rots in de zon zitten om zich op te warmen na weer zo’n ijzige nacht. Ze vormen dan een mooi fotografisch doelwit. Fotograaf: Chris Stenger

De Bofedales hebben ook een enorme aantrekkingskracht op vogels. Opvallend zijn de ganzen. Verder zag ik veel Andesmeeuwen en Puna-ibissen. Allerlei watervogels bevolken de meertjes en riviertjes. Bij de vele zoutmeren op de Altiplano heb ik vooral flamingo’s gefotografeerd.

Lokale bevolking

Verspreid over de Altiplano van Lauca en omgeving liggen veel kleine dorpjes en gehuchten. De bewoners zijn meest Aymara indianen, die al van oudsher de Altiplano bevolken. Het leven in deze dorpen is nog altijd behoorlijk traditioneel. Omdat ik op mijn fotoreizen ook altijd tijd inruim voor reisfotografie heb ik veel in deze dorpjes gefotografeerd. Helaas laten de bewoners zelf zich onder geen beding fotograferen. Ze denken dat je hun ziel wegneemt door hen te fotograferen. Ik heb me dus moeten beperken tot het fotograferen van de gebouwen in de dorpen.

Lauca
Op mijn fotoreizen naar Lauca en omgeving heb ik ook veel gefotografeerd in al die kleine traditionele dorpjes waar je langs komt. Elk van die dorpjes heeft wel zo’n fraai witgekalkt kerkje. Fotograaf: Chris Stenger

Het reizen in Lauca

Een van de eerste zaken waar je rekening mee moet houden als je Lauca bezoekt is de grote hoogte. Het nationale park ligt zo hoog dat je kans loopt hoogteziek te worden. Tijd nemen om te acclimatiseren is dus een vereiste. Ik zelf kan er goed tegen en afgezien van kortademigheid, heb ik nooit problemen gehad met de hoogte van 4000 meter. Mijn echtgenote heeft echter de eerste keer wel problemen ondervonden. Een paar dagen rustig aan verhielp het probleem gelukkig.

Lauca
Het vulkanische gebied Jurasi met Yareta plant (Yareta azorella) op de voorgrond. De foto werd gemaakt op bijna 5000 meter hoogte, het hoogste punt dat met een goede 4WD bereikbaar is. Van hier ben ik naar de top van de vulkaan op de achtergrond gelopen, nog weer een kleine 500 meter hoger. Een letterlijk adembenemende onderneming op deze hoogte. Fotograaf: Chris Stenger

Je kan Lauca in ieder seizoen bezoeken. Het ligt in de tropen en het verschil tussen de seizoenen is veel minder dan bij ons. Er valt wat meer neerslag in de maanden januari tot april en dan is het ook warmer. Ik maakte al mijn reizen naar dit gebied echter in de maanden augustus tot en met oktober. Dit is de periode van de winter en het vroege voorjaar in Chili. Omdat het gebied zo droog is ligt er vrijwel geen sneeuw en overdag loopt de temperatuur op tot een aangename 25 graad Celsius. Er zijn weinig toeristen in de winter periode en accommodaties zijn wat goedkoper. De dagen wel zijn wel wat korter dan in het hoogseizoen dat in de maanden december en januari valt. Het park schijnt dan drukker te zijn. Gezien de beperkte toeristische infrastructuur denk ik echter dat het ook in de zomer wel mee valt met de drukte.

Lauca
Dwars door Lauca loopt helaas een lelijke asfaltweg die Bolivia, via Putre verbindt met de Chileense havenplaats Arica. Voor Bolivia is dit één van de weinige min of meer directe verbindingen met een zeehaven. Deze weg wordt daarom druk gebruikt door vrachtauto’s. Deze lange rij vrachtauto’s staat te wachten voor de grens tussen Chili en Bolivia. Een wat merkwaardig en onverwacht tafereel in dit grandioze landschap. Fotograaf: Chris Stenger

Voor wat betreft reizen naar en in het park is er wat mij betreft voor een serieuze fotograaf maar één geschikte optie: een huurauto. Het is niet zo goedkoop, maar daar staat optimale flexibiliteit en vrijheid tegenover. Om overal te kunnen komen in dit gebied met vrijwel uitsluitend onverharde wegen heb ik altijd een 4WD gehuurd. Veel fotografisch interessante plaatsen zijn echter ook wel met een gewone 2WD te bereiken. Daarnaast wandel ik altijd veel. Het aantal wandel paden is weliswaar beperkt, maar omdat vegetatie op veel plaatsen vrijwel ontbreekt, is dat geen groot gemis.
Overnachten kan op twee manieren. De eerste en goedkoopste optie is kamperen; er zijn hier en daar wat primitieve mogelijkheden. Houd er echter rekening mee dat het vanwege de grote hoogte ’s nachts flink afkoelt, vaak tot ver onder het vriespunt. Daarnaast is ook de harde wind die ’s middags vaak opsteekt een spelbreker. Ik heb daarom eigenlijk alleen gekampeerd op de Altiplano als ik per se ergens wilde fotograferen met zonsopkomst. Het waren steeds behoorlijk ijzige avonturen.

Lauca
Typisch landschap op de Altiplano met een Bofedal op de voorgrond en vulkanen op de achtergrond. Bofedales zijn wat vochtiger en vormen een soort oases op de droge Altiplano. Je vindt er dan ook veel dieren zoals Vicuna’s en vogels. Fotograaf: Chris Stenger

De andere optie is overnachten in hotels. Ik heb zelf altijd het kleine plaatsje Putre, dat net buiten het nationale park op 3600 meter hoogte ligt, als uitgangspunt genomen. Er zijn diverse redelijk geprijsde overnachtingsmogelijkheden, waarvan een deel eenvoudig via booking.com gereserveerd kan worden. In het park zelf liggen nog een aantal kleine gehuchten waar goedkoop, maar vaak uiterst primitief overnachten mogelijk is. Als je dit van plan bent raad ik je aan in Putre informatie in te winnen en een eigen slaapzak mee te nemen. Ik heb dit regelmatig gedaan en ik was altijd blij met het comfort van mijn eigen warme slaapzak. Tot slot beheert de CONAF, de Chileense beheerder van de nationale parken, nog een aantal primitieve hutten waar je een slaapplaats kan krijgen. Van te voren reserveren in Arica of Putre is noodzakelijk. Je moet slaapzak en voedsel zelf meenemen. Vooral de hut bij Salar Surire op zo’n 4500 meter hoogte, ligt schitterend en is een aanrader. Ik heb me geen moment verveeld in de 5 dagen die ik hier doorbracht!

5 reacties

  1. Hallo Chris,
    Bij het raadplegen van links die verwijzen naar het Lauca park in Noord Chili, vonden wij toevallig je heel interessante tekst en schitterende beelden op de website van natuurfotografie.
    Het is precies zoals je beschrijft, “buitengewoon”, maar je moet er wel wat voor over hebben. Het kan inderdaad flink koud zijn op de Altiplano, maar de landschappen zijn er “fabelachtig” !!!
    Wij deden in het verleden altijd op dezelfde manier zoals jij. Alles zelf georganiseerd en zoveel tijd ter plaatse als je zelf wenst. Dat doet geen enkel reisbureau. Wij hebben meerdere keren de fantastische landschappen in Noord Chili, Noord Argentinië en Zuidwest Bolivië bezocht. Onder ons getweeën en met de nodige camera’s in onze bagage. We hebben met de Argentijnse lijnbus 2 keer het Andes gebergte overgestoken van Salta naar San Pedro de Atacama in Chili. Onze verkenning van ZW Bolivië en Lipez hebben wij laten toch één keer laten plannen door het Argentijns reisbureau “Ruta Verde” omdat de zoutvlakten verkennen met een huurauto totaal onmogelijk is. Wij deden een 5 daagse privérondreis met een jeep en chauffeur vertrekkende vanaf Chileens/Boliviaanse grens. Geweldig.
    Begin juni vertrekken we terug naar Bolivïe en dit keer ook Peru.
    We kijken er al naar uit.
    Net zoals bij jou, zijn AV produkties het eindresultaat van al onze reizen.
    Wij wensen je nog veel succes bij Mondia Visueel.

  2. Prachtige en leerzame reportage Chris! Ik trachtte al een paar keer een reis op te zetten naar Noord Chili maar het viel telkens in het water omdat ik de programma’s die reisorganisatoren aanboden onbetrouwbaar en onrealistisch vond. Ze laten je zonder problemen in een dag van Arica naar Lauca rijden met overnachten in Putre en terug alsof hoogteziekte niet bestaat en dat vond ik heel raar. Mijn spaanse taalkennis is dan ook nog eens vrij beperkt. Hoe organiseer jij zo’n reis? Steek je dat helemaal zelf in mekaar? Is vlot Spaans spreken echt nodig?

    1. Paul,
      Dank voor je positieve commentaar op mijn artikel over Lauca.
      Ik organiseer mijn reizen altijd zelf want dat geeft meer fotografische vrijheid. Noord Chili als bestemming is relatief eenvoudig te regelen. Om naar Chili te reizen zou vlot Spaans spreken prettig zijn, maar met handen en voeten en tegenwoordig “google translate” red je het ook wel. Als je meer info wilt over het reizen naar Chili, neem dan even contact op via het contactformulier op mijn website http://www.stenger.nl

  3. Prachtige beschrijving van het gebied met heel aansprekende foto’s. Ik ben er meer als tien jaar geleden ook geweest (helaas toen nog in het analoge tijdperk). Wat ik me kan herinneren inderdaad top qua landschappen met zijn vulkanen en gekleurde zoutmeren. Hoogteziekte is wel echt een issue als je niet acclimatiseert. Destijds ook een excursie vanuit Lima (Peru) gemaakt naar een hooggelegen vulkaangebied. Was toen gelijk kassa. In de regio trok me toen Bolivia het meest aan met behalve de natuur ook nog eens een prachtige bevolking (Tarabuco etc).
    Groet, Sjors

    1. Sjors,
      Bedankt voor je positieve commentaar. Wat je zegt over het analoge tijdperk herken ik o zo goed. Van veel gebieden die ik voor 2000 bezocht, Alaska bijvoorbeeld, heb ik uitsluitend analoog fotomateriaal dat niet echt goed bruikbaar meer is tussen het digitale geweld.
      Bolivia is inderdaad ook nog een gebied dat op de agenda staat. Ik ben er één keer heel kort geweest. Er blijft nog zo veel over om te zien en te fotograferen.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

5 reacties

  1. Hallo Chris,
    Bij het raadplegen van links die verwijzen naar het Lauca park in Noord Chili, vonden wij toevallig je heel interessante tekst en schitterende beelden op de website van natuurfotografie.
    Het is precies zoals je beschrijft, “buitengewoon”, maar je moet er wel wat voor over hebben. Het kan inderdaad flink koud zijn op de Altiplano, maar de landschappen zijn er “fabelachtig” !!!
    Wij deden in het verleden altijd op dezelfde manier zoals jij. Alles zelf georganiseerd en zoveel tijd ter plaatse als je zelf wenst. Dat doet geen enkel reisbureau. Wij hebben meerdere keren de fantastische landschappen in Noord Chili, Noord Argentinië en Zuidwest Bolivië bezocht. Onder ons getweeën en met de nodige camera’s in onze bagage. We hebben met de Argentijnse lijnbus 2 keer het Andes gebergte overgestoken van Salta naar San Pedro de Atacama in Chili. Onze verkenning van ZW Bolivië en Lipez hebben wij laten toch één keer laten plannen door het Argentijns reisbureau “Ruta Verde” omdat de zoutvlakten verkennen met een huurauto totaal onmogelijk is. Wij deden een 5 daagse privérondreis met een jeep en chauffeur vertrekkende vanaf Chileens/Boliviaanse grens. Geweldig.
    Begin juni vertrekken we terug naar Bolivïe en dit keer ook Peru.
    We kijken er al naar uit.
    Net zoals bij jou, zijn AV produkties het eindresultaat van al onze reizen.
    Wij wensen je nog veel succes bij Mondia Visueel.

  2. Prachtige en leerzame reportage Chris! Ik trachtte al een paar keer een reis op te zetten naar Noord Chili maar het viel telkens in het water omdat ik de programma’s die reisorganisatoren aanboden onbetrouwbaar en onrealistisch vond. Ze laten je zonder problemen in een dag van Arica naar Lauca rijden met overnachten in Putre en terug alsof hoogteziekte niet bestaat en dat vond ik heel raar. Mijn spaanse taalkennis is dan ook nog eens vrij beperkt. Hoe organiseer jij zo’n reis? Steek je dat helemaal zelf in mekaar? Is vlot Spaans spreken echt nodig?

    1. Paul,
      Dank voor je positieve commentaar op mijn artikel over Lauca.
      Ik organiseer mijn reizen altijd zelf want dat geeft meer fotografische vrijheid. Noord Chili als bestemming is relatief eenvoudig te regelen. Om naar Chili te reizen zou vlot Spaans spreken prettig zijn, maar met handen en voeten en tegenwoordig “google translate” red je het ook wel. Als je meer info wilt over het reizen naar Chili, neem dan even contact op via het contactformulier op mijn website http://www.stenger.nl

  3. Prachtige beschrijving van het gebied met heel aansprekende foto’s. Ik ben er meer als tien jaar geleden ook geweest (helaas toen nog in het analoge tijdperk). Wat ik me kan herinneren inderdaad top qua landschappen met zijn vulkanen en gekleurde zoutmeren. Hoogteziekte is wel echt een issue als je niet acclimatiseert. Destijds ook een excursie vanuit Lima (Peru) gemaakt naar een hooggelegen vulkaangebied. Was toen gelijk kassa. In de regio trok me toen Bolivia het meest aan met behalve de natuur ook nog eens een prachtige bevolking (Tarabuco etc).
    Groet, Sjors

    1. Sjors,
      Bedankt voor je positieve commentaar. Wat je zegt over het analoge tijdperk herken ik o zo goed. Van veel gebieden die ik voor 2000 bezocht, Alaska bijvoorbeeld, heb ik uitsluitend analoog fotomateriaal dat niet echt goed bruikbaar meer is tussen het digitale geweld.
      Bolivia is inderdaad ook nog een gebied dat op de agenda staat. Ik ben er één keer heel kort geweest. Er blijft nog zo veel over om te zien en te fotograferen.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: