Natuurfotografie is ingekakt, we moeten allemaal NXT LVL!

Mislukt kiekje heet ineens ‘procesfoto’

Ik ben erg trots wederom te hebben mogen meeschrijven aan het laatste praktijkboek natuurfotografie NXT LVL. Een boek waarin gerenommeerde fotografen (en ik) hun meesterwerken laten zien en een tipje van de sluier oplichten over hoe ze tot dat beeld zijn gekomen. Wat waren hun creatieve ideeën en welk proces zijn ze doorgegaan, waarom is het eindresultaat zoveel beter dan de eerste beelden. Jaja, ze laten ook hun ‘procesfoto’s zien, zoals je de mislukte kiekjes met een mooi woord kan omschrijven. Dat was overigens nog de grootste uitdaging… mislukte beelden in mijn archief vinden. Klinkt wellicht een tikje arrogant maar je moet het anders zien, alle ‘procesfoto’s’ gooi ik zo snel mogelijk weg om ruimte te bewaren. Ik maak ze genoeg… maar bewaar ze nooit.

En zo stond de PiXprience in het teken van de NXT LVL, op naar het volgende niveau, allemaal een tandje erbij, afstappen van de normale beelden en allemaal een tandje beter. Tijdens het festival werd vol trots het boek gepresenteerd en wederom (net als 2016) kon ik niet mee op het podium staan en het applaus ontvangen. Calimero? Welnee… ik stond in Noorwegen aan de stormachtige kusten, mag totaal niet klagen.

NXT LVL goes viral

Jep, de social media stonden bol van ‘NXT LVL’. Met dank aan de lezing van Theo Bosboom (niet kunnen zien, alles van horen zeggen) was de reuring op facebook duidelijk voelbaar toen ik thuis kwam. Opgetogen als ik was om na 1,5m sneeuw zo snel mogelijk de lente op te snuiven bij mijn bosanemoontjes werd mij ineens duidelijk: bosanemonen zijn uit, mogen niet meer, passé, 2016 (en eerder), not-done… oftewel, niet meer ‘NXT LVL’. Met bleek gezicht heb ik vertwijfeld staan drentelen voor het hek. In de verte zag ik een zee van lonkende witte bloempjes, maar facebook schreeuwde uit mijn broekzak: “ben je nou een NXT LVL fotograaf of niet?’ Zou ik ongehoorzaam zijn en stiekem toch naar binnen gaan? Met het risico betrapt te worden? Of met een groots gebaar van verachting mijn neus optrekken en mij dit jaar met meer bij mij passende NXT LVL zaken gaan bezighouden? Oh help… waar heb ik aan meegeholpen? En dan waren de bosanemoontjes nog maar het topje van de ijsberg. Nee, ik zag mijn nieuwe fotografisch jaar in duigen vallen van alles wat niet meer mag. NXT LVL begint een eigen leven te leiden. En zo sta ik te dralen voor het hek.

De uitdaging

Natuurlijk alles lekker gechargeerd. Alle credits wel naar Theo want hij heeft wel iets los kunnen maken. Terwijl de hoos van bosanemoon foto’s dit jaar iets later op gang kwam dan normaal (wel geinig, want de bloemen zelf waren er eerder dan normaal) zag ik ineens allemaal beelden langskomen die ik nog niet eerder had gezien. Men heeft het zich wel aangetrokken, ofwel uit angst voor spot van facebook, ofwel omdat menig fotograaf zich ook echt een uitdaging heeft gesteld. Want was is dat dan, NXT LVL. Begonnen als praktijkboek vol achtergronden van mooie beelden heeft het inmiddels al een eigen status verworven binnen natuurfotograferend Nederland.

Omdat virals een eigen leven leiden zie je dat de eindboodschap soms niet eens strookt met de oorsprong (of misschien toch wel). En omdat we nooit zijn begonnen met een definitie ben ik maar zo vrij mijn eigen invulling te geven. Voor mij is de NXT LVL de uitdaging, de uitdaging die je jezelf geeft om een nieuwe stap te maken binnen de fotografie. Jezelf uitdaagt je te ontwikkelen. Durven af te stappen van jouw geëigende beelden, eens over de schutting bij een andere tak van sport kijken, projecten eens anders aanpakken, geen foto’s namaken die je al hebt, maar juist te proberen aan te vullen, eens naar een andere plek gaan, eens niet op het mooiste moment op pad gaan, maar juist op een minder mooi moment, etc. Een stap in je eigen ontwikkeling kan van alles zijn, technisch of inhoudelijk. Zo lang je maar eens uit je comfortzone stapt, gaat experimenteren en kritisch naar je eigen werk durf te kijken.

Kijk uit…

Hoe mooi de viral NXT LVL ook is, het risico is net zo groot. Want wij kijken allemaal vanuit ons eigen perspectief. Voor mensen die al 100x een burlend hert hebben gefotografeerd is de 101e keer nou niet bepaald NXT LVL (tenzij natuurlijk burlend met parende ijsvogel op zijn gewei of burlend op de bosanemonen), maar voor die fotograaf die in 2017 begint met natuurfotografie is de eerst burl een enorme uitdaging. Kijk dus wel uit met oordelen: wat voor de één afgezaagd is kan voor de ander juist een uitdaging zijn. Kijk daarom kritisch naar jezelf, maar niet net zo kritisch naar de ander. Gun iedereen zijn eigen NXT LVL.

Mijn NXT LVL

Ja, dat zat erin, wat is nou mijn NXT LVL? Met die gedachte sta ik nog steeds wortel te schieten voor het hek, naar binnen gaan of niet? Het besluit heeft dan alles te maken met je eigen doel, je eigen NXT LVL. Vind je bosanemonen afgezaagd, ga dan eens je ziel en zaligheid op paardenbloemen botvieren en als je al 10 jaar zit te gluren naar ijsvogel-porn, kijk eens of je met huismussen hetzelfde kan. En dan neem ik een besluit. Ik ga toch naar binnen. Ik vind bosanemonen niet afgezaagd, ik vind de meeste beelden die ik ervan zie (en zelf maakte) afgezaagd. Mijn uitdaging ligt in een nieuwe invalshoek. Wat kan er nog meer. Blij door dit besluit stap ik het hek door, mijn eigen leuze in gedachte nemend:

“Als je denkt dat je klaar bent… ben je bijna halverwege”

En? Wat is jouw NXT LVL voor 2017? Laat het mij weten, ik ben heel benieuwd!