Menu

Onderdeel van Pixfactory

Ross zee, Antarctica

In oktober 2016 was het tamelijk groot in het nieuws: er was een internationale overeenkomst gesloten die belangrijke delen van de Rosszee tot marien reservaat maakte. Onderzoek uit 2008 toont aan dat de Rosszee de minst door mensen beïnvloedde zee ter wereld is. Toch wordt deze bijzondere zee slechts zelden bezocht.
Adeliepinguïn
Een adeliepinguïn in de sneeuw. Fotograaf: Arjen Drost

De meeste reizen naar Antarctica gaan naar het Antarctisch Schiereiland, ten zuiden van Zuid-Amerika. De Rosszee is een stuk lastiger te bereiken. Afgelopen Antarctische zomer (tussen half januari en half maart) heb ik twee keer een tocht begeleid die in dertig dagen van Ushuaia in zuid Argentinië naar Bluff in Nieuw Zeeland voer, langs het Antarctisch Schiereiland, de Bellinghausen, Amundsen en Rosszee.

Waarom naar de Rosszee?

Er zijn verschillende redenen waarom je als fotograaf naar de Rosszee zou willen. Ten eerste komen er bepaalde dier- en vogelsoorten voor die op het meer bezochte Antarctische Schiereiland erg lastig tot vrijwel onmogelijk te vinden zijn. Zo broedt ca. 1/3e van zowel alle adeliepinguïns als Antarctische stormvogels er en zijn er grote kolonies met ca. 25% van alle keizerspinguïns ter wereld.

rosszee
Keizerspinguïns zijn met hun 1.10m de grootste pinguïnsoort ter wereld. Fotograaf: Arjen Drost

Voor de Antarctische en sneeuwstormvogels geldt dat je niet echt bij hun broedkolonies kunt komen, maar wel regelmatig behoorlijke groepen rond de boot hebt vliegen. Dit geeft natuurlijk prima mogelijkheden tot het maken van vliegbeelden. Let er bij de sneeuwstormvogels op dat je hier ook de mogelijkheid hebt tot het zien van beide ondersoorten, de grote en de kleine sneeuwstormvogel. Let bij groepjes van deze soort op een duidelijk verschil in grootte, eigenlijk het enige onderscheid tussen de twee taxa.

Rosszee
Ongeveer 1/3 van alle adeliepinguïns in de wereld broedt in de Rosszee. Fotograaf: Arjen Drost

Ook voor de Keizerspinguïns geldt dat je deze niet in kolonies zult zien. Dit komt door hun bijzondere broedcyclus, want in tegenstelling tot alle andere soorten op Antarctica kiezen zij ervoor om in de winter te broeden, op het zee-ijs. Dit houdt in dat ze al klaar zijn met hun broedcyclus tegen de tijd dat de Rosszee toegankelijk wordt voor de meeste expeditie cruiseschepen. Maar de pinguïns zijn er zeker nog wel, rustend of ruiend op het pakijs of in sommige gevallen ergens aan land tussen de adeliepinguïns. Dit geeft mooie mogelijkheden tot het fotograferen van deze pinguïn der pinguïns.

Soms kunnen keizerspinguïns erg nieuwsgierig zijn en komen kijken wat voor vreemde dingen er nou bij hun ijsschots staan. Fotograaf: Arjen Drost

Zoogdieren

Qua zoogdieren is het een goede plek om de zeldzame Rosszeehond tegen te komen en is er een speciaal ecotype Orka (type C) die zo vaak in de Rosszee gezien wordt dat de voorgestelde naam zelfs ‘Rosszee-orka’ is. Deze laatste is de kleinste van de verschillende ecotypen Orka rond Antarctica en specialiseert zich in het eten van vis. Overigens is er ook zeker kans op de walvis-etende type A en de zeehond-etende type B in de Rosszee.

Rosszee
De Rosszeehond is erg lastig te vinden. In de Rosszee is de kans zeker aanwezig. Fotograaf: Arjen Drost

Landschappen

Een tweede reden (naast het bijzondere dierenleven) om naar de Rosszee te gaan zijn de spectaculaire landschappen. Van de imposante Mount Erebus, de zuidelijkste actieve vulkaan ter wereld, de Ross Ice Shelf, een ijsmuur van ca. 30-40m hoog en 800km (!) lang, het oneindige zee-ijs in sommige tijden tot een van de droogste plekken op aarde, de McMurdo Dry Valleys. Het zijn allemaal zeer indrukwekkende landschappen waar een landschapsfotograaf z’n lol op kan.

Along the ice edge from Arjen Drost on Vimeo.

Historie

Tot slot is er de historie van de plek. De Rosszee is door verschillende expedities gebruikt als uitvalsbasis en er staan vier historische hutten als overblijfsel uit deze tijd. Deze hutten, allemaal meer dan 100 jaar oud, worden goed onderhouden door de Nieuw Zeelandse Heritage Trust die bezig is ze te restaureren en conserveren zodat alles zo lijkt als het 100 jaar geleden was. Zoals de hut die Captain Robert Falcon Scott gebruikt heeft tijdens zijn mislukte zuidpoolexpeditie in 1910-1913. De hut staat er nog steeds en alle spullen liggen erbij zoals ze achter gelaten zijn door zijn mannen in 1913. Ik vond het erg indrukwekkend om daar rond te lopen, alsof je door een tijdmachine ruim een eeuw terug in de tijd gebracht bent.

Binnen Scott’s Terra Nova Hut ziet alles er nog exact zo uit als dat hij het 100 jaar geleden achterliet. Fotograaf: Arjen Drost

Het bereiken van de Rosszee mag dan niet heel makkelijk zijn, als je er eenmaal bent is er zeker meer dan genoeg te doen. Ik heb toch al redelijk wat Antarctische reizen mogen doen, maar dit waren verreweg mijn twee meest Antarctische van allemaal. Houdt er trouwens wel rekening mee dat het ook een echte expeditiecruise is. Het programma wordt dus pas echt in het veld gemaakt, afhankelijk van wat de natuur ons toestaat.

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: