Al meer dan 25 jaar legt fotograaf Henk van Rensbergen prachtige beelden vast van verlaten plekken. Zijn Abandoned Places-fotoboeken waren telkens een groot internationaal succes. Met No Man’s Land gaat hij nu artistiek nog een stap verder.
Wat als dieren de enige overlevenden zouden zijn? De nieuwe fotoreeks van Henk van Rensbergen brengt een post-apocalyptische wereld in beeld, even spookachtig als hypnotiserend. De schoonheid van het desolate die de kracht vormt van zijn Abandoned Places-boeken, is behouden, maar krijgt een extra dimensie met de verbeelding van dieren die hun plek zoeken in een wereld die de mens ooit toebehoorde.
Puristen zullen wellicht moeite hebben met deze vorm van natuurfotografie of zelfs vinden dat dit helemaal geen natuurfotografie is. Voor mij is de vraag of dit boek in een bepaald hokje past helemaal niet interessant. Tussen de vele natuurfotoboeken die jaarlijks verschijnen valt No Man’s Land direct op. De beelden zijn prachtig en dat is voor mij hetgeen wat telt.
2 reacties
Ik zou dit gewoon urban fotografie noemen. Dat er een verdwaald dier te zien is, maakt het niet ineens tot natuurfotografie. Dan kun je een hond die poseert in een fotostudio, of foto’s van circusdieren ook wel natuurfotografie gaan noemen.
Beste Jaap,
Ik mag toch hopen dat voor deze foto’s geen levende dieren op deze locaties zijn neergezet, of dat de beesten er zijn in geshopt. Anders kan ik het niet anders als verwerpelijk beschouwen. Als alles moet wijken voor het mooie plaatje, zelfs het welbehagen van de dieren die als model staan, dan vind ik dit geen mooie foto’s maar zeer lelijke.
Natuurfotografie is zo subjectief, dat is voor iedereen anders.
Voor mij is van belang hoe de foto’s tot stand zijn gekomen, een prachtig belichte foto van een vlinder op een bloem is mooi. Maar als de fotograaf hiervoor de vlinder eerst heeft gevangen, vervolgens gedood en met een speld op het perfecte plekje heeft vast geprikt, dan kijk je toch heel anders naar zo’n foto.